La Linea ligt tegen de grens van Gibraltar en na het afmeren stond het bezoek aan Gibraltar als nummer een. Bij aankomst van de grens was er een hele openbaring, binnen Europa zijn de grenzen vervaagd maar hier is hij nog volop aanwezig met Paspoort controles en Douane incluis een beetje tegen het bizarre aan, maar gelet op de historie en de belangstelling van Spanje voor deze rots willen de Engelsen de volledige controle houden.

Een grote stroom toeristen kwamen met mij mee, ik was verbaasd over de belangstelling. Na de controle moet je het Internationale vliegveld Gib passeren, het is voor het eerst dat ik een start/landingsbaan mag oversteken, het geeft opnieuw een apart gevoel. Na de baan loop je tegen de grote rots aan, direct wordt je gegrepen door de details van de gaten waar achter de kanonnen de toegang tot de rots moesten bewaken.

Al verbazende loop je tegen de grote fortificatie aan, het is nu opgenomen in de bebouwing er omheen maar duidelijk zichtbaar en onderhouden. Het is een strategisch punt geweest dit wordt nog bevestigd door het fort halverwege de berg dat door de Moren is gebouwd, ver voordat de Engelsen in beeld waren (300 jaar geleden).
De binnenkant van de fortificatie is in gebruik door winkeltjes en restaurants.

De Mainstreet is waar geshopt wordt en gelukkig eens niet alle bekende internationale winkels maar leuke kleine winkeltjes en bij uitzondering een Mark & Spencer. Op straat weet je niet wat je hoort het is een grote mengelmoes van talen, Spaans hoor je het meest, geen Engels, heel bijzonder. Engels komt te voorschijn wanneer de toeristen weer vertrokken zijn en het lekker rustig wordt op straat.

Bij het huis van de Gouverneur dat wordt bewaakt door twee bronzen kanonnen wordt je er aan herinnerd dat het allemaal afwijkt. Nog even verder verlaat je de hoofd fortificatie en loop je tegen een nog in originele staat verkerende begraafplaats waar de eerste doden na de bezetting zijn begraven. Speciaal is vermeld dat bij de Slag van Trafalgar, die Nelson heeft gewonnen de doden niet daar zijn begraven maar een zeemansgraf hebben gehad. Uiteraard was het aantal slachtoffers veel te groot voor het begraafplaatsje.

Gib wijkt in meer af, er wordt rechts gereden en dat is toch weer een apart gezicht wanneer het merendeel van de chauffeurs aan de verkeerde kant zit. Je komt uiteindelijk ook bij de vraag wat is het businessmodel voor dit stadje en dat lijkt er vrij eenvoudig uit te zien. Naast de toeristen en het geld stallen, verkopen ze diesel aan de schepen die langs varen, je ziet dan ook van alles aan tankers en vrachtschepen de baai binnenkomen varen en liggen er ca 6 kleine zeegaande tankers te wachten om de gasten even vlug van honderden tonnen brandstof te voorzien. Ze gaan niet voor anker, nog sterker het lukt niet omdat het in de baai honderden meters diep is.

Volgende dag naar Almerimar met een prachtige wind uit het Noorden, vooral in de nacht, wanneer je langs de Costa del Sol de prachtige verlichting van de steden, dorpen tegen de Sierra Nevada aan. Met op de achtergrond in het maanlicht de besneeuwde bergtoppen. Dan wordt plotsklaps de rust verstoord, een telefoon gesprek uit Nederland John was erg benieuwd hoe de tocht verliep en kon ik een realtime verslag geven van het varen en het mooie uitzicht bij nacht.