Eindelijk weer aan boord. Na enkele dagen "hobbyen" in Rock Hall is de boot weer vaarklaar. De boot heeft het jaar alleen goed doorstaan hoewel de sporen van een felle zomer en strenge winter wel zichtbaar zijn. Flink poetsen en wat onderhoudsklusjes en we kunnen weer verder. We vertrekken zo snel mogelijk want de hittegolf is vooral in de beschutte Chesapeake Bay niet uit te houden. Een maand geleden heb ik daarom op het internet een "window airconditioner" gekocht om de ergste hitte aan boord te bestrijden. Voor 100 dollar (plus een verlengkabel van nog eens 100 dollar) koel je de boot snel een graad of 8 af ten opzichte van de 35-38 graden buiten. Werkt goed.....zo lang je aan de walstroom ligt. Als we voor anker liggen hebben we alleen 230V aan boord, en hier hebben de airco's alleen 115V.

Dus, hoe sneller we weer aan de Atlantische kust zitten hoe beter. We varen naar het Noorden richting het "Chesapeake & Delaware Canal" voor de verbinding naar de Delaware River. Een lange dag verder liggen we in Cape May waar het vooral 's nachts enkele graden frisser is, dus we kunnen weer slapen met een laken op. Cape May is een populair buitenoord voor mensen uit Philadelphia, Baltimore, Washington en New York. Leuke gekleurde houten huisjes in Victoriaanse stijl. Allemaal zeer speciaal natuurlijk voor de amerikanen want sommige huisjes zijn wel 130 jaar oud! Na een lange hete wandeling komen we eindelijk aan het strand waar we nietsvermoedend op lopen. Tot we worden teruggefloten door een oudere dame die vraagt waarom we niet betalen.. Pay ? To get onto the beach ? You must be joking! Nee hoor, de gemeente heeft een mooie manier gevonden om de tekorten te compenseren. 5 dollar per persoon. Welcome to America. Maar als we beloven dat we alleen maar even gaan kijken dan knijpt ze even een oogje dicht....Ook dat is Welcome to America!

's Avonds eten we in The Lobster House, een megatent met zeker 150 tafels waar vis en zeevruchten worden geserveerd. Bij aankomst horen we dat er een wachtlijst is van 45 minuten. OK, dan nemen we een "pieper" mee en gaan we eerst wat drinken aan de bar. Als we een kwartier later de eerste drankjes op hebben, begint de "pieper" al te zeuren dat we terug moeten naar de ontvangst omdat er een tafel beschikbaar is. Gefopt. Ze weten inmiddels dat men geen drankjes aan de bar bestelt als men te horen krijgt dat de wachttijd maar een kwartier is. Welcome to America!

Rikke en Imme zijn teleurgesteld dat er geen "soft shell crabs" op het kindermenu staan, dus ze delen een grote portie. Imme vindt thuis alles anders dan kip al eng om te eten. Hier steekt ze zonder problemen hele krabben in de mond, inclusief poten en ingewanden. "Lekker!". Zal wel aan ons liggen. Heerlijk gegeten, zwaardvis, krab, kreeft, soft shell crab etc. En dan voor 5 personen ruim 100 dollar afrekenen. Ook dat is "Welcome to America!"

De volgende dag varen we verder naar Atlantic City "het Las Vegas van de Oostkust". Van grote afstand zien we de casino's van Trump al, waaronder de "Taj Mahal". 's Avonds wandelen we over de "Boardwalk, built in 1873 and the oldest of its kind in the world". Yeah sure, waarschijnlijk "the only of its kind in the world". Grote casino's afgewisseld met souvenir winkels, waarzegsters en fast food ketens. In de casino's zitten duizenden mensen achter "one armed bandits" te roken, te drinken en ongeinteresseerd naar het scherm te turen. De kinderen zien er de lol gelukkig niet van in. Op de terugreis in het busje zit iemand achter ons uit te rekenen hoeveel dagen hij moet overwerken om zijn schulden van vanavond af te betalen...

Vandaag worden er records gebroken. De hittegolf zorgt voor temperaturen boven de 40 graden met 90% relatieve luchtvochtigheid. We vluchten de zee op waar een koele bries het leefbaar houdt in de schaduw. Voor de 4e keer zien we dolfijnen, maar die zijn hier een beetje saai. Niet zoals in Portugal waar ze een uur in de boeggolf van de boot kwamen spelen. We zijn inmiddels ook zelf weer aan het vissen geslagen. Binnen een half uur 4 x beet, maar steeds niet de moeite waard om te fileren dus maar weer snel terug gegooid.

In Manasquan Inlet liggen we in de haven vol op de getijdestroom, en de havenmeester waarschuwt ons dat we er morgen tussen 6 en 7 niet uit kunnen ? Hoezo ? Je onderschat mijn vaarkunsten, denk ik nog. Maar hij legt uit dat er morgenvroeg een armada van 300 sportvissers uitvaart voor een vistoernooi met 500.000 dollar prijzengeld! Welcome to America!!!