Terug in Palau gaan Rikke en Imme de vijf-daagse duikcursus Open Water Diver volgen bij duikcentrum Nautilus. Ik heb zelf inmiddels ook al 5 jaar niet meer gedoken en sluit me als opfriscursus aan bij alle oefeningen en duiken voor hun certificaat. Pippa mag vanwege haar leeftijd alleen de introductiecursus Discover Scuba Diving doen en niet dieper duiken dan 6 meter. Onze duikinstructrice heet Lynsey en komt uit Engeland. Pippa krijgt bovendien alle uitleg in het Nederlands van divemaster Jasmijn.

De eerste twee dagen bestaan voor Rikke, Imme en mij uit halve dagen theorie en video's gevolgd door oefeningen aan een strand in ondiep water. Masker af onder water, automaat wisselen, trimvest uit en weer aan etc. Pippa slaat dat allemaal over en mag op dag 3 meteen mee op de 'duikboot' naar een mooie locatie waar we met zijn allen drie kwartier tot 6 meter diep duiken. Pip is als een vis in het water. Haar trimvest is te groot en de gewichtsgordel slipt steeds van haar billen af, maar onder water doet ze netjes oefeningen met Lynsey en laat ze haar masker per ongeluk niet half maar helemaal vol lopen met water. Geen probleem, masker boven vasthouden, inademen door de mond, omhoog kijken, uitademen door de neus en het water verdwijnt weer. Ze baalt dan ook dat ze niet meer mee mag als wij met zijn drieen nog twee dagen doorgaan naar 12 en 18 meter diepte.

Op de laatste dag vertekken we al 's morgens vroeg met de 'duikboot' naar de duiklocatie 'Barrettinelli di Fuori' in de Maddalena eilanden. Bij de eerste duik moeten we op 12 meter diepte nogmaals het masker afzetten en weer opzetten. Rikke gaat eerst, krijgt water binnen en raakt in paniek. Ze trekt intuitief haar ademautomaat uit haar mond en wil zo snel mogelijk naar boven. Maar Lynsey houdt haar tegen, duwt de automaat weer in haar mond en probeert haar tot rust te brengen. Maar de overlevingsdrang is groot en samen zwemmen ze naar boven. Imme en ik blijven op de bodem achter, onzeker hoe het met Rikke gaat... Lynsey komt terug naar beneden en gebaart dat het met Rikke goed gaat... hmmm.... liefst ging ik nu meteen naar boven, maar... "you plan the dive and you dive the plan". Dus daal ik met Imme en Lynsey gewichtsloos af naar 18 meter diepte waar vrijwel alles blauw is en waar Imme en ik oefenen met zwemmen op kompas. Maar al snel moet ik Lynsey laten weten dat ik nog maar 100 bar aan zuurstofdruk over heb. We moeten terug naar de verplichte 3 minuten decompressie-stop op 5 meter diepte; door de stress is mijn zuurstof er doorheen gevlogen deze duik... We zien Rikke voor het eerst weer op de boot, nogal emotioneel; "Ik wil het zo graag goed doen..."

Onderweg naar de volgende duiklocatie 'Motore Aero' twijfelt Rikke of ze nog wel durft. Ze is van zichzelf geschrokken en vertrouwt het materiaal niet meer. Lynsey vervangt trimvest en ademautomaat en zegt toe de volgende duik niet te diep te zullen gaan. Imme en ik wachten aan boord als Rikke en Lynsey samen alsnog de noodzakelijke oefeningen doen, dit keer gaat het goed. Samen beginnen we rustig op 12 meter diepte en langzaam dalen we af naar 16 meter waar we een octopus vinden, een murane en ontelbare zeesterren, zee-egels en vissen. Rikke en Imme enthousiast, angst overwonnen, certificaat op zak.

Ik heb de meiden al vaker de lijfspreuk van mijn zeilheld Sir Peter Blake voorgehouden: "You can do anything, if you really, really want it." Het begint te werken :-). Trots op mijn meiden!

All is well aboard the good ship Lamawaje!