Doedelzakken aan de Middellandse Zee, Ploughman's op het Menu del Dia, engelse verkeersborden en dan toch rechts rijden, "Look to your left" als je de straat oversteekt, een "pint of lager" bestellen bij een spaanstalige serveerster, kroegen dicht om middernacht (gelukkig maakten ze een uitzondering voor de "penalty shoot-out"), engelse apen, palmbomen naast "Royal Mail" brievenbussen.

Gibraltar. Zes vierkante kilometer brits grondgebied in de Middellandse Zee, met tegenwoordig een en dertigduizend inwoners waarvan 99,3% bij het laatste referendum koos om dat zo te houden, tegen de wensen van de buren in. De eer van het "veroveren" van deze strategische rots, ongeveer 300 jaar geleden, wordt gedeeld met "the Dutch", maar de engelsen waren net iets sneller met het planten van hun vlag op het hoogste punt. Het strategisch belang van deze plaats wordt duidelijk als je Gibraltar nadert. Aan de overkant zie je de bergen van Noord Marokko. Hier duwde Hercules met eigen handen de beide rotsen uit elkaar om water te laten binnenstromen uit de Atlantische Oceaan. Hier staken de moren de smalle straat over om gedurende vele honderden jaren grote delen van Spanje te bezetten. Van hieruit vertrokken schepen en vliegtuigen in de tweede wereldoorlog om Noord Afrika te bevrijden.

Vandaag de dag is Gibraltar een van de laatste overzeese kolonieen van het Verenigd Koninkrijk. De afgelopen 300 jaar werd het economisch op de been gehouden door de Royal Navy die hier haar schepen vol stouwde met kolen, stookolie en proviand. Die tijd is voorbij. Maar brandstof overslag is nog steeds de belangrijkste inkomstenbron. De belastingtarieven zijn hier zo laag dat de kustwateren vol liggen met grote bunkerboten die brandstof overpompen naar passerende schepen. Ze kopen die een mijl verderop in Spanje goedkoop in en verkopen het net binnen de territoriale wateren van Gibtaltar zonder accijnsen. Een tank diesel kost ook voor ons de helft van normaal. Daarnaast groeit het toerisme als (ape-)kool. De apen op de rots zijn een van de belangrijkste attracties. Die zijn ooit eens als vluchteling meegelift met schepen uit het nabije Marokko. Sinds Winston Churchill verklaarde dat Gibraltar Engels zou blijven zolang er apen op de rots zaten, wordt er extra goed voor de apen gezorgd. Zes families schijnen er maar te zijn, dus ze hebben weinig keus bij het zoeken van partners. Zo te zien geldt dat trouwens ook voor die andere bewoners van Gibraltar.

Wij waren hier onder andere gekomen om de wedstrijd Nederland - Costa Rica te zien voor we verdervaren naar Ibiza. Gelukkig vonden we al snel een Engelse pub waarvan de eigenaar had bespaard op behangpapier door overal flat screen TV's op te hangen, dus we konden vanaf onze tafel kiezen uit maar liefst 11 schermen. Met onze Nederlandse vlag op vlaggestok en oranje shirts vielen we daar niet eens op. Er waren nog enkele "dutchies" en de nodige engelsen bleken inmiddels ook fan te zijn geworden van Oranje. Een hoge officier van een engels oorlogsschip op de terugreis van 6 maanden in de "East Med" kwam in gebrekkig nederlands met ons kletsen. Hij had 2 jaar in Den Helder gewoond.

Op weg terug naar de boot worden we links en rechts gefeliciteerd met "onze""overwinning. Als je wint, heb je vrienden. Rijen dik, echte vrienden.

Trossen los, we volgen het kielzog van die honderdduizenden schepen die ons zijn voorgegaan. Recht naar het oosten vanaf het meest strategisch gelegen stukje Engeland, naar de bakermat van de westerse cultuur.

All is well aboard the good ship Lamawaje!