Meteen na aankomst in Ibiza vorige week werd ik overvallen door een acuut geval van Manianaritis. Blijkbaar heerst het nogal in Spanje en het is duidelijk zeer besmettelijk. Het schrijven voor deze blog werd dus keer op keer uitgesteld. Totdat we vanmorgen weer het ruime sop hebben gekozen op weg naar Mallorca. Eenmaal op volle zee verdwenen alle symptomen als sneeuw voor de zon en kwam ik er achter dat de morgen van gisteren opeens vandaag is geworden. Dus de hoogste tijd voor een update van onze reis op de Lamawaje.

Na de harde wind en stijle golven tussen Gibraltar en Cartagena hadden we een nacht nodig om bij te komen. Gelukkig nam de wind voor de kust van Alicante en Benidorm af. We kwamen in de loop van dinsdag aan in de haven van Eivissa (Ibiza) waar we net op tijd op een terras konden aanschuiven voor de afslachting van Brazilie door de Mannschaft. Tussen de voetbalwedstrijden door hadden we de volgende dagen tijd om te poetsen, te klussen en uit te rusten. Vrijdag vlogen Hans en Rik naar Nederland en gingen Bart en Floor naar een hotelletje. Zaterdag kwamen Mich, Oma en de kinderen aan op het vliegveld. Mich was zo hondsberoerd dat ze aan boord linea recta de kooi in dook. De dokter stelde blaasontsteking vast dus meteen aan de antibiotica.

Met een nog gammele Mich voeren we maandag naar Formentera waar we ankerden aan een prachtig strand dat ons deed denken dat we terug in de Bahama's waren. Hiervoor zijn we nu naar de Med gekomen; zon, zandstranden, zwemmen en snorkelen van de boot af. In tegenstelling tot de Bahama's waren we hier echter niet alleen. De halve JetSet van de middellandse zee leek hier geankerd, met zeil- en motorboten uit de hele wereld waartussen je Lamawaje amper meer terugzag. Rustig lagen we daar niet, aangezien die grote "boys" al hun "toys" uit hun "garage" hadden gehaald om mee rond te scheuren door de ankerplaats. En 's nachts begon hun feestje pas als ze terug aan boord kwamen na sluitingstijd van de beachbars. Joep, Viv, Sam en Jurre die op dit eiland een huisje hebben gehuurd, namen ons in hun Mahari mee naar een lokale supermarkt voor de hoognodige inkopen. Mich was inmiddels weer fit genoeg. 's Avonds heerlijk gegeten in een restaurant op de rotsen met uitzicht over de baai. De grote vis van de dag van 3,5 kg. kregen we met zijn tienen maar met moeite op.

De meisjes moesten en zouden naar de Hippy Market van Punta Arabi op Ibiza op woensdag dus we vertrokken snel weer uit het drukke Formentera en motorden naar de jachthaven van Santa Eularia die met stip op de eerste plaats binnenkomt op mijn lijst met jachthavens met de hoogste prijs/kwaliteit verhouding... De hoogste prijs en de slechtste kwaliteit... Wat een incapabele arrogante onvriendelijke sufklazen. We krijgen o.a. een te kleine plaats toegewezen waardoor we de achterkant van de boot beschadigen tegen de betonnen kade... Gelukkig was de Hippy Market "vet cool en super goedkoop" dus dat compenseert dan weer een beetje zullen we maar denken.

De volgende dag gaan we gezellig zeilen, ankeren en zwemmen met Bert, Nicole, Kiki en Tren uit Sittard die op Ibiza een huisje hebben gehuurd. Bijna was ik de buitenboordmotor van de dingy verloren die ik blijkbaar niet goed genoeg had vastgedraaid. In een scherpe bocht vloog hij eraf waarna ik hem alleen nog aan de brandstofslang naar boven kon trekken toen hij al een meter onder water was verdwenen, op weg naar de bodem van de baai. Uurtje drogen, starten en vroeeemm, hij deed het weer. Mazzel...

's Middags varen we naar aan ankerbaaitje bij het vliegveld waar we hebben afgesproken met onze Deense vrienden Thomas, Karin en Marie van de Xpense. De laatste keer dat Xpense en Lamawaje samen hebben gevaren was in de British Virgin Islands in 2010. Die avond gaan we met de dingy naar het strand en dan met de taxi naar de "Ushuaia" voor een concert van Armin van Buren, terwijl Oma aan boord van Lamawaje op de vier kinderen past. Was wel eens leuk om mee te maken, maar die man begint geloof ik te denken dat hij en modern soort van Verlosser is. Hij staat boven aan het altaar en gebaart steeds maar weer alsof hij God met open armen bedankt voor alle stroom die hij nodig heeft voor zijn massale geluidsinstallatie en indrukwekkende lichtshow. Een groot aantal van zijn gelovigen staat de hele avond met zonnebril en ontbloot bodybuildingbody te dansen in een pierebadje. Zo te zien waren de hosties al meerdere keren uitgedeeld die avond... Bezopen waren ze waarschijnlijk niet, gezien de 12 Euro per biertje.

Intussen kijken wij verdwaasd naar het scherm van onze telefoon waarop de berichten binnenkomen over MH17. Aangeslagen nemen we de taxi terug naar het strand en varen met de dingy terug naar de Lamawaje die voor anker ligt in een baai met duizenden sterren. We treffen een boot in diepe rust aan, halen de voeten van Marie bij Pippa uit het gezicht en dragen Marie al slapend in de dingy waarna ze door Thomas en Karin in haar eigen bedje wordt gelegd op de Xpense die iets verderop voor anker ligt.

Pluk de dag...