We hebben afgelopen week Menorca verkend en zijn nog naar Mahon gevlucht voor een naderende storm. Toen we in de beschutte baai van Mahon eenmaal voor anker lagen, samen met een stuk of tien andere vluchtelingen werden we 's morgens vroeg wakker van de valwinden die opeens chaos veroorzaakten in onze ankerbaai. Binnen enkele minuten waren enkele andere boten van het anker geslagen. Terwijl de windvlagen de 45 knopen aantikten hadden de bemanningen van de losgeslagen boten de grootste moeite om het anker binnen te halen en de boot met de motor onder controle te houden. Wij lagen gelukkig als een huis. We hadden dan ook niet voor niks 30 meter ankerketting uitgelegd bij een diepte van 6 meter. Ook de boten voor ons lagen goed vast dus geen risico op schade. Maar net toen we op de marifoon met onze Deense vrienden op Xpense de sitiuatie bespraken, kwam hun anker ook uit het zand, waarschijnlijk doordat de boot door de sterk draaienden winden enorm op en neer aan het "zeilen" was achter haar anker. Geen paniek voor Thomas en Karin, die hebben al honderden keren eerder geankerd. Maar toch ging er hier iets flink fout. Bij het ophalen van het anker raakte Thomas heel even de controle kwijt waardoor de boeg met de wind mee werd gesleurd, de boot dwars op de wind, het anker nog in het water. Op vol vermogen manoevreerde hij door de baai, tussen de andere boten door, in een poging de boeg weer in de wind te krijgen. Maar ik zag dat de ankerketting steeds maar dezelfde kant op naar beneden bleef wijzen, ondanks al dat varen. Dat kon maar een ding betekenen...ik riep zo hard ik kon om over de fluitende wind heen te komen: "Thomas, I think your anchorchain is wrapped around the keel!!!" De blikken van hulpeloosheid zijn we van hen niet gewend. Zo zie je maar weer dat zelfs de meest ervaren zeilers in de problemen kunnen komen. Ze namen snel de enige juiste beslissing, afscheid nemen van anker en ketting. Die kun je nog wel een keer opduiken, maar als je zo blijft doorvaren loop je risico op enorme schade aan je eigen boot en die van anderen. Net toen Karin bezig was om de ankerketting helemaal te laten gaan kwam de ketting weer vrij van de kiel...Pffff.. Ze hebben snel hun anker opgehaald en zijn een paar kilometer verderop aan een steigertje gaan liggen.

Voordat we beginnen aan de grootste oversteek van deze reis, de 120 mijl van Menorca naar Barcelona, ankeren we nog een laatste keer een paar uur in een baaitje met kristalhelder water. Xpense ankert een eindje verderop en verder zijn er alleen nog twee speedbootjes. De baai is een meter of vijftig breed en honderd lang en wordt omgeven door rotsen en op het einde een wit zandstrandje met een paar rustende wandelaars. Als we achter de boot het water in gaan, zien we onder water 25 meter verderop het anker al liggen op 8 meter diepte.We worden op onze snorkeltour door de baai vergezeld door honderden visjes en hier en daar een enkele Medusa, het soort kwallen waar je maar beter met een grote boog omheen kunt zwemmen. Met Rikke aan de ene hand en Pippa aan de andere, flipperen we met zijn drietjes langzaam de baai door, af en toe naar de bodem duikend om een speciale vis van wat dichterbij te bekijken.

We maken de boot klaar voor de oversteek en vertrekken met een mooi windje onder vol zeil richting El Masnou, de jachthaven net ten Noorden van Barcelona waar Lamawaje en Xpense zullen overwinteren. Voor het eerst deze reis is de wind gunstig voor het "Rode Gevaar", onze grote gennaker die in zijn uppie net zo groot is als grootzeil en genua bij elkaar. Binnen de korste tijd trekt de snelheid aan tot 8 knopen en dat bij maar 12 knopen wind. Happy Hour, chips, frisdrank en meezingen met de muziek (Ping Pong....) die uit onze cockpit-loudspeakers over de zee galmt. Dan een goede avondmaaltijd, snel afwassen voor de zon ondergaat en klaar maken voor de nacht. De wind valt weg, dus de gennaker wordt weer opgeborgen en de motor gestart. We laten het grootzeil bijstaan voor de stabiliteit. Zelfs bij weinig wind voorkomt die dat de boot al te zeer op en neer slingert op de deining die nog steeds voelbaar is van de storm die gisteren is gepasseerd.

We maken een wachtschema met drie wachten. Michelle neemt samen met Pippa de eerste wacht voor haar rekening, van 2100 tot 2300 uur. Dan Rikke en Imme van 2300 tot 0100, dan ik van 0100 tot 0300 en dan beginnen we weer van voren af aan. Dus twee uur op, vier uur af. We kijken nog even samen naar een prachtige zonsondergang en dan gaan Rikke, Imme en ik alvast wat slapen. Bij het wisselen van elke wacht zorg ik dat ik zelf even een half uurtje aan dek ben om te kijken naar de scheepvaart in de buurt, maar Rikke en Imme vragen al snel "pap, wanneer ga je nou slapen?". Ze zijn maar wat trots dat ze de 's nachts verantwoordelijkheid krijgen over de Lamawaje en dan moet ik als schipper natuurlijk niet te lang blijven rondhangen. Bovendien weten ze dat de snoepjestrommel 's nachts altijd aan dek staat, ter vrije beschikking van de lopende wacht...

De schoonheid van een nacht op zee bij heldere hemel is moeilijk te beschrijven, al is het maar omdat er behalve de maan en sterren niks te zien is. De schoonheid zit hem dan ook vooral in de uitgestrektheid van de zee, de uitzonderlijke afwezigheid van alle kunstmatige licht en de oneindige sterrenhemel. De Melkweg licht ons bij en we tellen tientallen vallende sterren. Pippa wil per se ook om 3 uur worden wakker gemaakt om samen met mama wacht te lopen. Aan dek valt ze meteen weer in slaap in haar eigen knusse hoekje onder een warme deken... Toch een 10 voor inzet. Zoals beloofd maak ik om 5 uur Potnoodles voor Rikke en Imme die zich de rest van hun wacht amuseren met het ontleden van de verschillende navigatielichten van passerende schepen. Om zeven uur ben ik net op tijd voor de zonsopgang en dan hebben we alweer land in zicht.

Dat waren dan Ibiza, Formentera, Mallorca en Menorca. Prachtige baaitjes, schitterend om te zwemmen en snorkelen, heerlijk weer, leuke stadjes en lekker eten. Precies wat we hadden gehoopt. Nu nog wat stappen in Barcelona en de boot poetsen en opruimen en dan vliegen we weer naar huis. Het is weer mooi geweest zo.

All is well aboard the good ship Lamawaje!