TADORNA

In Willemstad, op de grens tussen binnenwater en zeegat, zijn we twee dagen blijven liggen. De gemeentelijke jachthaven is ingericht in de stadswallen, plassenzeilende jeugd ligt er gezellig naast zeegaande jachten, de stadskade in het centrum is een ander verhaal, dit lijkt wel het St-Tropez van het Noorden, succesrijke ondernemers komen er aperitieven op het achterdek van hun mega-motorjachten, de wereldhaven Rotterdam is ook niet ver weg. Zelf kregen we het gezelschap van een mooi gerestaureerde werkvlet/sloep, huisvlijt van opa, de kleinzoon en zijn vrienden namen haar voor de eerste keer mee uit naar de Grevelingen. Onze andere buren waren op clubuitstap en omdat de borrel in de kuip wat was uitgelopen bleven ze maar aan boord 'halal'-ballen eten, ofwel vegetarische balletjes in tomatensaus.
Willemstad is een pareltje van een gaaf bewaarde vestingstad, het is alleen niet groot. Op een namiddag zijn we er tweemaal helemaal rondgewandeld: de eerste keer langs het wandelpad bovenop de mooi onderhouden omwalling, de tweede keer op polderniveau buiten de wallen om. Van op de vestingen zie je meteen de drie ruime vaarwaters die hier bij elkaar komen: het Hollands Diep dat landinwaarts gaat naar de Moerdijk en Dordrecht, het Haringvliet zeewaarts en in Stellendam het zeegat uit, en het Volkerak met zijn sluizen richting zuid en richting Zeeland, meteen ook de snelweg Rotterdam-Antwerpen voor de binnenvaart.
De voormalige werkhaven van Rijkswaterstaat werd ondertussen omgebouwd tot jachthaven/surfcentrum en is nog in ontwikkeling. Zo is de omgeving nu voor 100% een toeristische trekpleister en een centrum voor de recreatie.