Nadat we de boot hadden achtergelaten in Curacao ( Juni 2017) is het een nogal drukke tijd geweest, op zijn zachtst gezegd. We hadden het geluk dat we in huizen van lieve vrienden konden verblijven terwijl zij op vakantie waren, zodat we in ieder geval een dak boven ons hoofd hadden in Nederland. Dakloos zijn is een nieuwe ervaring voor Dick!
Dick is voor een periode van zes weken in Zuid Soedan gaan werken, chirurg in Bentiu, en Monique ging naar CAR ( Centrale Afrikaanse Republiek) voor twee maanden. Beiden voor Artsen Zonder Grenzen; beide landen zijn niet zo makkelijk om te werken.
Direkt na CAR ging Monique naar Canada, familie bezoek, samen met 91 jarige moeder. Dick had even een periode van herstel nodig nadat hij wat vervelende ziektes had opgelopen in Zuid Soedan.
Samen zijn we daarna naar Kaapstad gegaan , voor een heerlijke ontspannen en luie vakantie van 13 dagen. Bij terugkomst in Nederland zijn we direkt begonnen met het organiseren van alles wat nodig was voor de terugkeer naar Curacao en de boot. We zijn daar 30 oktober aangekomen, met vijf koffers en twee stuks handbagage , totaal gewicht was 120 Kg… en ja, alles heeft een plek gevonden ergens op de boot.

Dat was het makkelijke gedeelte… Daarna begon het harde werken en een flinke dosis frustraties. Gelukkig hadden we voor de eerste 12 dagen een bijzonder prettig huis in Willemstad gehuurd en van daar uit zijn we begonnen met het klaar maken van de boot. Althans dat dachten we. De lijst van wat er tegen zat is te lang om hier op te noemen. In samenvatting: Motor problemen. De wel bekende MDI’s (Mechanc Diesel Interface) hielden er weer mee op. Zelfde probleem als we eerder in Suriname hebben gehad. En natuurlijk geen MDI te vinden op Curacao. De Volvo Penta dealer in Willemstad heeft bijzonder trage service verleend, wat resulteerde in eindeloos wachten. Ten einde raad heeft Dick zijn vriend Chris gebeld, die op zijn beurt de Volvo dealer in Frankrijk belde et voila, binnen drie dagen waren de MDI’s in Curacao. De set die door de Volvo dealer in Willemstad is besteld moet nog steeds aankomen…
Buitenboordmotor van bijboot had kuren; deed het soms, en dan weer helemaal niet. Met als resultaat dat we op een dag dat van de marina naar de douane waren gevaren met de bijboot, en de motor absoluut niet wilde starten en wij de brede zee arm over gepeddeld zijn en het geluk hadden dat er op dat moment net niet een grote tanker voorbij kwam.
Zonnepanelen werden geinstalleerd en de bedrading die doorgetrokken was naar de accu’s was verkeerd aangesloten, zodat er niet goed werd opgeladen. Met wat hulp van andere Hollandse zeilers en knap denkwerk van Dick werd het probleem uiteindelijk opgelost. Alleen is de bedrading te dun en moet er in Colombia een dikkere bedrading komen.

Terwijl al het technische werk aan de boot werd gedaan, was er een dagelijks heen en weer gefiets van het Spaanse Water naar de verschillende supermarkten om het nodige voer en drank(!) aan te slepen. Fietsen in Willemstad is niet echt gezond. Behalve vies plakkerig weer en vele heuvels, geven de automobilisten weinig aandacht aan een klein fietsje met vrouw met grote rugzak. Maar we hebben het overleefd. Wat wel leuk was, was het weerzien met de bemanningen van de Agaath, Zahree en Bojangles. Drijvende bar met drank en ijsc bij Santa Barbara hotel en BBQ op het strand waren de leuke momenten toenwe elke dag weer met nieuwe problemen op de boot zaten.
Om de malheur compleet te maken overleed Dick’s moeder (92) en volgden we de rouwdienst live op internet…

Op 21 november waren we het wachten op de tweede set MDI’s ( Volvo dealer in Willemstad vond onze MDI geen prioriteit…) meer dan zat en hebben we besloten om het anker te lichten en te vertrekken naar Colombia. We hebben twee nachten gezeild, met een wat onrustige zee en behoorlijk wat wind. Deze passage wordt beschouwd als een van de slechtste ter wereld (?), dus wij hadden geluk. Zelfs de Parasailor werd na een jaar weer gehesen > 10+ knopen! Aangekomen in een mooie rustige baai, waar maar een enkel ander schip lag. Morgen door naar Santa Marta, inklaren en dan kan ons bezoek aan Colombia echt beginnen.
En ja, alles werkt nog op dit moment!

Dick en Monique