Naar Dakar Las Palmas is een goede plaats om te verblijven, zeker omdat het liggeld van 10 euro in de gemeente haven zeer goedkoop is en verder alle faciliteiten beschikbaar zijn, met een ontwikkeld uitgaansleven blijven toch wel heel veel booties plakken. Indien eigenaren vertrekken, de boten verlaten worden en afzakken tot een half wrak en tot het liggeld niet meer wordt betaald dan worden de boten openbaar geveild.

We vullen de tanken, nemen afscheid en we vertrekken naar Dakar. Met meer dan 800 mijl voor de boeg wordt het een van de langste trips. We hebben er veel zin in. Een mooie NE passaat van rond de 20 knopen en vol op zon zorgt voor een goed wereldzeezeiler gevoel. We voelen de spanning van de drukte in de afgelopen weken en dagen van ons afglijden en hebben we het ook niet meer over wanneer komen we aan. Eerder is de vraag hoe lang kunnen we hier nog van genieten. De dagen glijden voorbij en worden gevuld met zonnetje schieten, de vislijn zetten, de sterrenhemel bestuderen, wacht lopen, eten etc.

Plotseling wordt de rust verscheurd, Orka's, een bong tegen de romp en vervolgens beginnen de Orka's op te duiken bij het achterschip en indruk te maken op ons, een pracht gezicht, met moeite kunnen we de prachtige beesten op de foto en film vastleggen. Tegelijkertijd nemen we een grote schildpad waar. Verder worden we bezocht door dolfijnen maar is niet meer zo bijzonder?

Ons wachtsysteem 4 uur op naar 4 af passen we aan naar 4 op en 8 af in de nacht, onder de voorwaarde dat de schipper wel voldoende rust krijgt. De nachten zijn ondanks de zuidelijke breedte koud en zodra je verzuimt je goed te kleden dan lig je zelfs in je kooi nog een uur te bibberen om warm te worden.

Na 6 dagen lopen we de baai van Dakar binnen, met de verlichte stad is niets mis maar bij het kruisen van de haven ingang worden we verrast door een groot container schip dat uit de bundel lichten van de stad te voorschijn komt. We gaan voor anker, bij het krieken van de dag liggen we een eind van het ankergebied van de Jacht Club en gaan dichter bij liggen. Voor we de wal op gaan eerst even bij de Happy Hour van Rob en Hilde langs om achter de gewoontes van de plaats te komen.

Met de watertaxi van de jachtclub naar de wal, daar wacht ons een hele openbaring van tegenstellingen van het Westerse leven. Een strandleven van vissers met hun boten en de onderneminkjes om jachtjes en vissersboten op te knappen. Maar ook gestrande arbeiders uit andere regio's die niet aan werk kunnen komen en bedelen voor werk zoals water en of diesel halen en goederen zoals schoenen.

Eerst naar de havenmeester waar we de bemanning van de Happy Hour ontmoeten en gaan we gezamelijk op pad opzoek naar de havenpolitie voor immigratie en visa vervolgens de douane. Alles verloopt vriendelijk en ook soepel. Onderweg verbazen we over het dagelijkse leven, de rommel en toch wel veel drukte zonder echt de resultaten te zien. Het is een land dat heeft stil gestaan nadat het zelfstandig geworden is in 1960. Overal oude rommelige werkplaatsjes voor banden, pompen, electromotoren, en gereedschappen. Er lijkt niet veel te werken, overal troep, zand en riool/water afvoer met open putten. Station met alleen nog goederen uit de haven, maar toevallig passeren 3 spiksplinter nieuwe TSO locomotieven op opleggers voor de nieuwe verbinding tussen het vliegveld en de Dakar. Ook de benodige railsen komen langs. De ATM's werken en kunnen we beschikken over geld (Senegaalse?) "francs".