Double Dutch

We bezoeken de Cays. Het is een beschermd natuurgebied en bestaat uit een aantal kleine eilanden. Er zijn wat restricties voor het ankergebied maar er is voldoende plaats voor iedereen. Zelfs voor een motorjacht dat naast ons ligt en dat te huur is voor
€ 200.000 per week, exclusief bijkomende kosten. Maar dan heb je ook een jacht van drie verdiepingen met 9 man personeel. Veder 9 prachtige slaapkamers en een bijzonder mooi ingerichte eet- en zitruimtes. Dat weten we allemaal, niet omdat we aan boord uitgenodigd zijn, maar gewoon door op internet te kijken. Je wilt toch weten wie je buren zijn.
Als we ankeren ziet Martien de Bona Dea van Toni en Monica (Zwitserland) liggen. Zij zien ons ook en wij nodigen ze uit voor een borrel. Later op de middag komt de Lovis langsvaren. Kennen we uit Suriname. Ook zij komen borrelen. Ja, veel mensen doen dezelfde route, soms in een ander tempo maar meestal kom je elkaar wel weer ergens tegen. Het is hier prachtig. Weer die geweldige kleuren blauw water, idyllische strandjes met palmbomen. Soms onbewoond, soms met wat eettentjes (lobster is hier favoriet). Wij houden ons geld in de portemonnee. Lobster heb ik al in Clifton gekregen (traktatie van Martien) en eten aan boord is ook prima.
Een stukje water bij 1 van de eilanden is afgezet. Je mag daar niet ankeren omdat de zeeschildpadden daar leven. Die willen we wel eens zien. Nou, daarvoor hoeven we de boot niet af want elke 10 minuten komt er wel een langs zwemmen. Kopje omhoog, even rondkijken, nog een stukje zwemmen, weer even rondkijken en als hij te dicht bij de boot is dan....duikt hij onder. De lafbek. Tijdens het snorkelen volg ik zo'n schildpad en zie hem zwemmen, grazen, bodem aftasten etc. Mooi om te zien en dankzij de onderwatercamera ook nog vastgelegd op de gevoelige plaat. We liggen op een onbeschutte plek en als het 30 - 35 knopen gaat waaien vinden we het welletjes en verkassen naar Mayreau. Daar ankeren we bij Saline Bay. Best een leuk plekje bij een dorpje met wat winkeltjes en restaurantjes. Hier wandelen we wat (een hond wijst ons de weg), eten en drinken wat in het dorpje, nemen af en toe een duik in het water maar.....de glans is weg.
Na twee nachten verlaten we de Cays en zeilen naar Bequia. Het is een tochtje van 25 mijl waarbij we aan de wind moeten varen. Dat is nog eens sportief zeilen na al dat voor de windse gedoe. We hebben al "eeuwen" geleden de buiskap weggehaald (veel te warm) maar nu mis ik hem wel. De wind fluit om mijn oren en alleen binnen kun je beschut zitten. Niet dat het koud is hier. Rond de 30 graden, met veel zon, maar de wind maakt het natuurlijk veel kouder. Na een paar uurtjes zeilen valt ons anker in Port Elizabeth. En raadt eens wie daar liggen: de Lovis en de Bona Dea. Ook hier weer erg veel charter catamarans. Het programma van de meeste boten is: 's ochtends bijtijds vertrekken, een baaitje een paar mijl verderop zoeken, daar het anker droppen en de boel verkennen, beetje zwemmen, restaurantje opzoeken en de volgende dag weer verder. De boatboys maken ook een onderscheid in charteraars en eigenaar/zeilers. Wij worden bijna nooit "lastiggevallen" met allerhande "aanbiedingen" en als dat wel zo is dan zijn ze snel weg. Bij de charterboten zijn ze wat vasthoudender.
Maandag gaan we naar het dorpje. Eerst met Sam naar de dinghy steiger en dan een leuke wandeling langs de kliffen en door een stukje bos, langs het strand naar het dorpje. Onderweg natuurlijk veel restaurant, barretjes en winkeltjes. Die leven van de toeristen die hier komen: per boot, per veerboot of per vliegtuig. Ook hier relatief kleine supermarkten waar voor giga prijzen veel blik"voer" te koop is. Op de groente- en fruitmarkt hebben ze mooi vers spul liggen maar vers vlees is nergens te koop. Net als op alle andere eilanden kun je alleen maar diepvries vlees of kip kopen. Is voor ons ook prima en zelfs beter dan vers i.v.m. houdbaarheid. We proberen nog verse vis te kopen maar dat lukt niet. Misschien dat er in de loop van de middag bij het strand wat te koop is maar zeker is dat niet. Jammer want ik heb wel zin in een lekker visje uit de oven. We trakteren ons (alweer) op eten buiten de deur. Voor Martien een soort schaaldier en voor mij roti kip. We kopen nog een haak voor het anker (kwijtgeraakt in Tobago) en een gastenvlaggetje voor St. Lucia en gaan terug naar de DD. Alwaar er gezwommen wordt, geklust (lijn aan haak maken en bevestigen aan anker) tekst voor blog maken etc. Morgen weer een ankerplekje verderop. We hebben weinig rust.