Double Dutch

Vessel Name: Double Dutch
Vessel Make/Model: Allures 44
Hailing Port: Eindhoven
Crew: Janny van Offeren en Martien Oerlemans
13 July 2016 | A Coruna, Spanje
07 July 2016 | Ponta Delgada, Sao Miguel
25 June 2016 | Angra do Heroismo
16 June 2016 | Velas, Sao Jorge
13 June 2016 | Horta, Faial
06 March 2016
11 February 2016
10 February 2016
09 February 2016 | Union Island
02 February 2016 | Englishmen's Bay, Tobago
26 January 2016
26 January 2016 | Charlotteville, Tobago
17 January 2016 | Domburg
17 January 2016 | Bootpassie
17 January 2016 | Paramaribo
17 January 2016 | Frederiksdorp
17 January 2016 | Bigi Pan
Recent Blog Posts
11 August 2016

Het Spaanse leven in A Coruna

Het Spaanse leven in A Coruña

13 July 2016 | A Coruna, Spanje

Overtocht naar het Europese vasteland

Overtocht naar het Europese vasteland

07 July 2016 | Ponta Delgada, Sao Miguel

De Azoren, Sao Miguel

Sao Miguel

25 June 2016 | Angra do Heroismo

De Azoren, Terceira

Terceira

16 June 2016 | Velas, Sao Jorge

De Azoren, Sao Jorge

Sao Jorge

13 June 2016 | Horta, Faial

De Azoren, Faial

De Azoren

28 May 2016 | Horta

De oversteek van Sint Maarten naar de Azoren

De oversteek van St. Maarten naar de Azoren

06 March 2016

Vakantie in de Carieb

Vakantie in de Carieb 7 - 26 mei

Het Spaanse leven in A Coruna

11 August 2016
Janny
Het Spaanse leven in A Coruña
12 – 19 juli

Nadat we de boot opgeruimd hebben en onszelf in schone kleren gehesen hebben, zetten we voet aan wal in A Coruña. Wat is het toch een prachtige stad. Het boulevard is nieuw; het is autoluw (alleen bussen en taxi’s) dus er wordt volop geflaneerd. Wij doen daar niet aan mee, maar zetten koers naar de binnenstad om een avondmaal te bemachtigen. Keus genoeg in de smalle eetstraatjes. Kleine terrasjes op straat maken de straatjes nog smaller, maar het is er gezellig. We bestellen drie verschillende porties om te delen (raciones): pimientos a la padron, schelpjes en vlees met frites(de slappe die ze hier hebben). En daarbij natuurlijk een lekker flesje wijn. We proosten op de goede overtocht en genieten van het eten en het wandelend publiek. Daarna terug naar ons bootje en weer lekker slapen, in ons eigen hutje zonder geschommel.
Woensdag slapen we uit, rommelen wat aan boord en gaan boodschappen doen. Ook moet er weer een nieuw internet kaartje komen. We eten aan boord (paella met zeevruchten) en gaan op tijd naar ons bed. Donderdag moet er geshopt worden. We hebben wat dingen voor de boot nodig en Martien en Robert gaan naar de chandler; een aardig eindje lopen. Ik poets de boot want die is veranderd in een zoutbak. Daarna vertrekken we naar El Corte Ingles, een groot warenhuis. Martien en ik zijn fan van het schoenmerk Camper en daar heeft El Corte een redelijke sortering in (tenminste in Las Palmas). En… bijkomend voordeel is dat het rabajas (uitverkoop) is. De sortering blijkt hier nogal tegen te vallen dus we kopen geen schoenen. Wel een zonnehoed voor mij want de vorige heeft een zeegraf gekregen. Op verzoek van Robert eten we deze avond vlees (aan boord).
Vrijdag gaan we met de trein naar Santiago de Compostella. Ik kom er voor de vierde keer en vind het elke keer weer mooi en leuk. Er hangt ook een bijzondere sfeer in de oude binnenstad. Eerste doel is natuurlijk de mis die opgedragen wordt aan alle “pelgrims” die de tocht naar Santiago gelopen of gefietst hebben. De mis begint om 12 uur en de kerk zit bomvol. Dus dat wordt een staanplaats. Ook nu weer is het indrukwekkend. Vooral de non die voorzingt met een stem als een nachtegaal. Ik versta helaas niet veel van de preek. Daar is mijn Spaans niet goed genoeg voor. Het mooiste moment komt als het giga wierookvat, dat in het koor hoog in de toren hangt, met katrollen naar beneden gehaald wordt door zo’n 8 mannen die aan touwen trekken. Vervolgens steekt de priester het wierook aan (je ziet de vlammen), wordt het wierookvat weer omhoog gehesen en krijgt een giga slinger zodat het hoog boven de kerkgangers van de ene zijbeuk naar de andere slingert. En ondertussen maar wierook uitspuwen….. indrukwekkend.
We slenteren wat door de oude stad, kijken naar toeristen op een mooi terras en nuttige een heerlijke lunch op weer een ander terras. Dan is het weer tijd om naar A Coruña te gaan. We hebben voor de komende drie dagen een auto gehuurd en die moet opgehaald worden.
We gaan ’s avonds uit eten en omdat het de laatste avond voor Robert is, mag hij het restaurant uitkiezen. Het wordt….de pizzeria!
Zaterdag staan we vroeg op om Robert naar het vliegveld te brengen. We komen bijna in tijdnood. De bewegwijzering laat hier erg te wensen over dus het duurt “even” voordat we de stad uit zijn en op de goede snelweg zitten. Maar gelukkig redt Robert het nog net op tijd. We rijden vervolgens richting kust. We willen de komende dagen vooral de omgeving van een paar ria’s (uitmondingen van de zee) bezoeken en een stukje van het binnenland zien. Met de boot zien we de ria’s alleen vanaf de waterkant. Het weer is erg goed. Veel zon, een stralend blauwe lucht en (zeker in het binnenland) warmer dan aan de kust bij A Coruna. Het is erg mooi. We rijden door grote eucalyptus bossen. De geur dringt in de auto door! Prachtige vergezichten op de ria’s (de weg kronkelt naar boven), mooie dalen met kleine dorpjes. Op diverse plaatsen zijn uitzichtpunten gemaakt en daar hebben we ook een geweldig uitzicht op de steile, ruige kust. En tussen die ruige rotsen liggen vaak prachtige strandjes. Die bezoeken we ook en duiken zelfs nog in de oceaan. Het water is hier natuurlijk beduidend kouder dan in de Carieb! En….. ook de feesten gaan niet aan ons voorbij. We komen terecht in een Middeleeuws feest, d.w.z. de meeste bewoners zijn verkleed in “middeleeuwse” kleding en van strobalen zijn zitjes gemaakt aan grote houten tafels. Kriebelt wel aan je blote benen. Op mijn verjaardag komen we terecht in een dorpje waar een folkfestival gehouden werd (het is net beëindigd). Maar… de feesttenten met eten staan er nog dus we doen ons hier tegoed aan een heerlijke lunch met inktvis. ’s Avonds staat er een giga schotel met mariscos op het feestmenu: krab, kreeft, schelpjes, slakken, mosselen, gamba’s…..
Maandag is wasdag en dinsdag vertrekken we naar Frankrijk. We zouden veel liever nog langer in Spanje blijven maar de tijd begint een beetje te dringen dus steken we de Golf van Biskaje over. De windverwachting is niet optimaal. De eerste dag zullen we nog kunnen zeilen. Daarna is de wind op en moeten we waarschijnlijk motoren. Maar de wind wordt alleen maar minder als we later vertrekken.

Overtocht naar het Europese vasteland

13 July 2016 | A Coruna, Spanje
Janny
Overtocht naar het Europese vasteland
5 - 12 juli

We besluiten om dinsdag 5 juli te vertrekken. De weersverwachting is niet ideaal voor de overtocht. Er staat weinig (te?) weinig wind maar dat verandert de komende week niet en we willen niet nog een week blijven wachten. Dus na de warme lunch gooien we de trossen los, nadat we eerst een zeeziekte pilletje genomen hebben. Je weet maar nooit en voorkomen is beter dan genezen. De bemanning van de Morning Glory doet ons al toeterend uitgeleide. Erg leuk! We hijsen het grootzeil en rollen het voorzeil uit. Helaas staat er toch te weinig wind om te zeilen dus de motor gaat al snel aan. We koersen naar Vigo omdat we de Spaanse ria's willen bezoeken. Hier zijn we twee keer geweest en het beviel ons daar erg goed; leuke plaatsen, prachtige ankerplekken. Het wordt geen rechtstreekse koers omdat we dan in een vrij groot gebied terecht komen met erg weinig wind. We koersen dus eerst iets noordelijker om vervolgens oostelijk te gaan.
We spreken af dat we van 's avonds 8 uur tot 's ochtend 8 uur wachtlopen in wachten van 2 uur op en 4 uur af. Voor het wachtlopen is het fijn dat Robert aan boord is. Het maakt het allemaal veel makkelijker en relaxter. Maar ook is Robert prettig gezelschap en voegt zeker iets toe aan het "saaie " boordleven tijdens een oversteek.
Ik begin met de eerste wacht en de mannen gaan lekker slapen. Zo zullen we de komende nachten elkaar aflossen en onze slaapjes doen. Robert in het logeerhutje, Martien in het kleine logeerhutje en ik op de bank in de kajuit. Onze slaapplek in de punt is niet geschikt om tijdens een oversteek te slapen. Veel te veel lawaai en geschommel.
We komen al redelijk snel in ons ritme; ook al omdat het rustig weer is. Het ontbijt bestaat uit yoghurt, muesli, fruit en noten. Dat nuttigen we meestal pas tussen 10 en 11 uur. Daarna relaxen, lezen, spelletje doen. Kletsen. Rond 16.00 uur eten we de warme maaltijd (pasta met tonijnsaus, linzenschotel, bami, kipcurry......) en om 18.00 uur is het happy hour met 1 alcoholische versnapering en een borrelhapje. En dan gaat om 20.00 uur mijn wacht alweer in. De dagen zijn dus kort qua actief zijn, maar lang als het gaat om het licht. Rond 21.30 uur wordt het donker en als Robert mij om 4 uur 's ochtends aflost wordt het alweer licht.
De dagen glijden voorbij.... En de wind.... Die doet wat hij wil; meestal wel redelijk volgens de voorspelling. Dat betekent dat we de eerste paar dagen regelmatig moeten motoren. Daarna kunnen we zeilen. Soms met maar 7 knopen wind; soms een redelijk goed lopend windje van 10 - 12 knopen en soms wat meer wind. En altijd hebben we hem bakstag of half. We wisselen de zeilvoering af. Meestal groot- en voorzeil aan dezelfde kant; soms het voorzeil uitgeboomd en ook zetten we de gennaker. In de nacht voeren we meestal een behoudende zeilvoering zodat we er niet te veel aan hoeven te veranderen. Dat betekende concreet dat we 1 of 2 keer een rifje voor de nacht gezet hebben. De andere nachten was de wind dusdanig dat dat niet nodig was. En... we genieten van het goede weer, de rustige zee (meestal), we zien 1 keer een walvis in de verte spuiten en hebben regelmatig dolfijnen rond de boot.
Gezien de windvoorspelling ga ik ervan uit dat wij 8 nachten op zee zullen zijn maar al snel blijkt dat we toch wat sneller gaan dan verwacht, ondanks de matige wind.
Onderweg besluiten we onze eindbestemming te veranderen. We willen begin september in Nederland zijn. We kunnen makkelijk een paar weken in de ria's doorbrengen (en die tijd is er niet), we moeten rekening houden met het feit dat we eventueel moeten wachten op goede wind als we de Golf van Biskaje over steken.... Kortom we besluiten om naar A Coruna te gaan. Dat is zo'n 90 mijl verder, maar dat maakt ons niet uit want de boot loopt goed en rustig.
Dinsdag 12 juli hebben we land in zicht en om 17.00 uur hebben we een vervroegd happy hour met tapas en een glas witte wijn op de DD. De zon schijnt en we hebben het reuze naar onze zin.
Om 19.00 uur leggen we aan in de oude haven in A Coruna met een prachtig uitzicht op de beroemde glazen gevels van de huizen die aan de kade staan en we nemen een borreltje op Robs eerste oceaantocht. We concluderen dat het een prima tocht was. Een redelijke wind (beter dan voorspeld was), helaas af en toe wat regen en veel bewolking, maar het aangename gezelschap maakte veel goed.


De Azoren, Sao Miguel

07 July 2016 | Ponta Delgada, Sao Miguel
Janny
Sao Miguel
23 juni – 5 juli

De overtocht naar Ponta Delgada, de hoofdstad, is niet bij daglicht te doen; het is daarvoor te ver. We vertrekken rond het middaguur en hopen de volgende dag in de loop van de ochtend aan te komen. De Morning Glory vertrekt tegelijk met ons. De weersverwachting is goed; een beetje weinig wind maar ach…het weer is nooit volmaakt. Maar….we gaan sneller dan verwacht en zijn ’s ochtends al rond 7.00 uur in Ponta Delgada. We hebben een prima plekje in de haven en toosten met Jet en Saskia op onze goede overtocht. Daarna formaliteiten regelen en even een klein dutje doen om de slaap in te halen. Ook hier willen we het een en ander van het eiland bekijken en huren samen met Jet en Saskia een auto. Een prachtige rit door het binnenland en langs de kusten. Ook hier is alles groen en de planten bloeien uitbundig. We zijn te laat voor een bezoek aan de enige thee plantage van Europa maar hebben wel een prachtig zicht op de theevelden. We maken een mooie wandeling langs het meer bij Vale das Furnas. Hier zijn veel heet waterbronnen. De warme aarde wordt gebruikt om stoofschotels in te bereiden. Een kuil in de grond wordt gevuld met potten met eten. Zand erover en na 6 uur is de maaltijd klaar. We hebben deze stoofschotel gegeten. Verschillende soorten vlees en worst, wat groenten en aardappel. Het heeft een beetje een rokerige smaak.
Ponta Delgada is een echte stad met en paar prachtige parken die door de groot grondbezitters rondom hun “woning” aangelegd werden. Hoe meer exotische planten je had hoe hoger je in aanzien stond. Dat waren nog eens tijden…. We bezoeken er een paar. Soms valt het tegen en soms is het bijzonder mooi.
Ook hier bezoeken we natuurlijk een feest: het grote feest in Ribeira Grande, aan de noordkant van het eiland. We gaan er met de bus naar toe en stappen uit in een voorstadje. Hier start het feest. Een feest geweid aan St. Petrus. Het verhaal gaat dat de kerk, als enige in de omgeving, een vulkaanuitbarsting overleefd heeft. Uit dankbaarheid zijn de edelen per paard naar de kerk gegaan om hun dankwoord uit te brengen. Dit is de aanleiding voor het jaarlijkse feest. We komen mooi op tijd aan en kunnen nog net het einde van de mis meemaken. De kerk is prachtig versierd met bloemen en een soort krans van fruit en groente en ruikt heerlijk naar wierook. De moeten symboliseren het nieuwe leven na de vulkaan uitbarsting. Je ziet deze kransen ook veel aan de gevels van huizen hangen. Daarna komt het beeld van Petrus naar buiten en blijft in de deuropening staan. Vervolgens komen honderden paarden met prachtig versierde ruiters naar het kerkplein. De “koning” nadert met zijn metgezellen het beeld en zij spreken hun dankbaarheid uit aan Petrus en vragen ook om bescherming. Dit duurt zo’n 10 minuten. Daarna zet de stoet zich in beweging en maakt zes rondjes rond de kerk. Een giga spektakel want het zijn verschrikkelijk veel paarden en zij zijn niet allemaal even goed gehumeurd. Dus af en toe veel duw en trekwerk van de berijder c.q. begeleider. We vinden het prachtig! We zien er blijkbaar uit als echte toeristen en worden benaderd voor een interview voor een ploeg die reportages maakt over festiviteiten op de Azoren. Het is op Facebook te zien….
Na de zes rondjes, die wij niet afgewacht hebben, gaat het paardengezelschap naar een paar omliggende dorpjes en eindigt de toer bij het stadhuis in Ribeira Grande. Wij lopen daar naar toe en eten en drinken onderweg nog even wat totdat het hoevengeluid mij in ieder geval uitnodigt om ook nog even naar het stadhuis te gaan. Hier vindt het zelfde spektakel plaats: koning die vraagt om bescherming etc. Het is wat druilerig weer en we hebben wel genoeg gezien. Dus snel naar de bushalte en terug nar ons bootje.
We maken nog een prachtige wandeling langs de Caldeira des Sete Cidades. Hier zijn drie kratermeren waarvan er twee met elkaar verbonden zijn. Ze zijn ontstaan dankzij een reeks van inzakkingen en hebben verschillende kleuren (blauw en groen). Je kunt bovenlangs de kratermerenwandelen. Maar….het startpunt is niet bereikbaar met openbaar vervoer dus we nemen een taxi er naar toe. Wat volgt is een indrukwekkende wandeling met wisselende uitzichten op de meren en soms ook op de oceaan. We lopen in eerste instantie op een geasfalteerd weggetje wat langs een oud aquaduct loopt, daarna een stukje langs en bosrand, vervolgens een onverhard pad dat steil omhoog nar het hoogste punt van de Caldeira rand voert, op zo’n 00 m. Zacht stijgend en dalend lopen we langs de kraterrand. Het laatste stukje is een steile afdaling, met veel los zand, keien etc. naar Sete Cidades. In dit plaatsje bezoeken we de kerk en eten en drinken wat. Vervolgens gaan we met de bus weer terug naar Ponta Delgada.
Daarna maken we de logeerhut gereed voor Robert. Onze vriend vindt het leuk om een oceaan oversteek mee te maken. Normaal is dit hutje een beetje een opslagplaats voor alle buitenkussens.
Martien haalt Robert op van het vliegveld. Het is leuk om elkaar weer te zien en te spreken en we halen veel jeugdherinneringen op (we kennen elkaar al zo’n 40 jaar). Meestal zie je elkaar op feestjes en partijen en komt het niet altijd tot een wat langer gesprek. Dat kan nu natuurlijk wel. Ik vind dat een waardevolle toevoeging aan onze vriendschap.
Met Robert maken we een prachtige wandeling en een gebied met veel heet waterbronnen. Borden langs de weg waarschuwen ons dat we er niet te lang mogen stilstaan i.v.m. het hoge CO gehalte. We volgen in feite een rivier die ”voeding” geeft aan een soort waterkrachtcentrale. Het pad voert ons door een erg groen gebied. Een verhoogd “wandelpad” van hekwerk voert je dicht langs de begroeide rotsen. Op die manier sta je letterlijk erg dicht bij de natuur. We houden onze voeten niet droog want we moeten het riviertje over steken.
Daarna maken we ons op voor de oversteek naar Spanje. Dat betekent boodschappen doen, eten vooruit koken, bijbootje leeg laten lopen en in zeilberging opbergen, anker weghalen en bij mast vastleggen, oliepeil motor controleren etc.

De Azoren, Terceira

25 June 2016 | Angra do Heroismo
Janny
Terceira
15 – 23 juni

Als de wind goed is vertrekken we naar Terceira, het volgende eiland wat we aan willen doen. Na een tocht waarin we afwisselend motoren en zeilen komen we aan in Angra do Heroisme.
De haven van Angro do Heroismo ligt in een beschutte natuurlijke baai. Het is een zeer veilige haven en om die reden werd die vroeger ook gebruikt voor de handel met Afrika, Amerika en India. Die handel bracht veel welvaart met zich mee en dat is te zien aan de prachtige gebouwen. Sommige dateren uit de 16e eeuw. Het
stadje is dan ook erg sfeervol met prachtige winkelstraten met oude gebouwen, veel mooie pleintjes, kerken, musea. Om die reden heeft de Unesco de stad dan ook op de Wereld erfgoed lijst geplaatste.
We boffen want we zijn in de feestweek beland. Iedere dag feest met een optocht in de avond, als het donker is en de mooie verlichting brandt. Optochten met fanfares, thema’s geweid aan cultuur en historie zoals oefenen stierenvechten (in verschillende vormen), zang, dans, zeevaarders). De finale van deze feestweek bestaat uit het volgende: een paar stieren worden “los” gelaten in de straten en worden “opgefokt” door mannen met rode lappen (de bekende rode lap…) en paraplu’s. De stieren rennen hierop af en vervolgens komt een andere man tevoorschijn en “wenkt” de stier. Deze rent dus van hot naar her en wordt steeds doller. Hij zit vast aaneen lange lijn en, als hij moe is, wordt hij weggeleid en komt de volgende stier aan de beurt. Dit gedoe kan ons niet bekoren.
Ook hier verkennen we het eiland. Ook hier is het weer prachtig groen, veel hortensia’s en andere prachtige boemen. We maken mooie wandelingen. Ook veel koeien in weiden op de hellingen die ook hier verkaveld zijn door eeuwenoude stenen muurtjes.
Op Terceira staan veel Heilige Geest huisjes. Zij worden alleen gebruikt tijdens de jaarlijkse viering van de Heilige Geest (tussen pPsen en Pinksteren). De kleurrijke imperios lijken op kapelletjes. Het feest stamt uit de Middeleeuwen en heeft zich in Portugal alleen op de Azoren kunnen handhaven. Het zijn echte staaltjes van volksbouwkunst, tot stand gebracht en gefinancierd door de parochieleden.
We nemen met een gezamenlijk maaltijd bij ons aan boord afscheid van de Lovisjes. De bemanning van de Morning Glory (vooral Saskia) heeft een heerlijk maal voor ons klaargemaakt.
Als het weer goed is vertrekken we naar het volgende eiland Sao Miguel.

De Azoren, Sao Jorge

16 June 2016 | Velas, Sao Jorge
Janny
Sao Jorge
12 – 15 juni

Zodra het weer het toe laat, zetten we koers naar het volgende eiland: Sao Jorge. We kunnen nog wel wat zeilen alhoewel de wind erg onbetrouwbaar is tussen de eilanden. En eindelijk zien we de vulkaan Pico helder. Tot nu toe was die niet te zien door de lage bewolking. Ook worden we nog even verwelkomd door dolfijnen; altijd leuk!
We worden in het kleine haventje van Vila das Velas opgewacht door een ontzettend vriendelijke, behulpzame havenmeester. Niets is hem te veel om het de klant naar de zin te maken. We huren via hem dan ook een auto die we niet op hoeven te halen maar keurig bij de haven afgeleverd wordt. We borrelen met Jet en Saskia van de Morning Glory die hier ook naar toe gevaren zijn. Het kleine eiland is in 1 dag goed te bekijken. Beroemd zijn de fajas aan de noord kant; de smalle kustvlakten onderaan de kliffen. Er zijn prachtige vergezichten (het is helder weer) en het water heeft een prachtige kleur. Af en toe zien we kleine dorpjes op de bergwand geplakt. Het eiland is erg groen en op de hellingen van de vulkaankoppen grazen veel runderen. Die leveren de melk voor de beroemde (?) kaas. De weiden zijn afgescheiden door soms eeuwenoude muurtjes van leisteen en geven zo en mooie structuur aan het landschap. En natuurlijk zijn er ook natuurlijke zwembaden die gevoed worden door vers water dat over de rotsen klettert.
Ook hier in het centrum van het stadje een mooi plein met een muziektent. En ook hier zijn de straten en trottoirs prachtig bestraat met witte en zwarte keien die in prachtig mozaïek patroon gelegd worden.

De Azoren, Faial

13 June 2016 | Horta, Faial
Janny
De Azoren
Faial
26 mei - 12 juni

Twee dagen na aankomst van de DD vlieg ik naar Horta. Het gaat in Nederland redelijk goed met het thuisfront dus ik voeg mij weer bij Martien. Voor de eerste dagen heb ik een appartementje gehuurd zodat wij lekker bij kunnen kletsen en Rolien en Anke ook even wat meer "ruimte" hebben. Ik word bijgepraat over de overtocht en maak kennis met de bemanning Thorangla, die ook in "de groep" mee voer. De DD ligt ondertussen in de haven; gestapeld met drie/vier boten naast elkaar. Maar...gelukkig komt er een box vrij voor ons.
Na een dag of vier vertrekken Rolien en Anke.
Wij betrekken ons bootje weer en maken plannen voor de komende dagen. Het weer wil niet echt meewerken. Het regent regelmatig behoorlijk, soms een vervelende wind en de zon laat zich amper zien. Dat is een tegenvaller. We verkennen Horta en het eiland; lopend, met een huurauto of een huurscooter. Het landschap is erg mooi; uitbundig groen. En het is zo klein datje in 1 dag een groot gedeelte van het eiland ziet.
Ook bezoeken we het museum in Horta wat aandacht besteed aan de walvis visserij. Er was hier een levendige walvisindustrie met veel connecties met Amerika. Met kleine bootjes ging men de zee op om walvissen te vangen. We zien een oud filmpje hoe dat ging....niet fijn om te zien. Vrijwel alles van de walvis werd gebruikt: huid, vlees, tanden, traan, vet ..... Gelukkig is dit alles verleden tijd.
Het is een verademing om hier uit eten en drinken te gaan. Wat een prijsverschil met de Carieb terwijl hier toch ook vrijwel alles ingevoerd moet worden. We eten en drinken dus veel buiten de deur. Horta is een mooi stadje; leuke pleinen met veel groen, muziektentje en vijvertje met zwanen erbij. Ook is er zo nu en dan feest op het haventerrein. Er treden "artiesten" op (clowns voor de kinderen, een soort paaldanser die geweldige kunsten uitvoert op een paal) en natuurlijk ook muziekoptredens met doedelzakken.
We gaan whalewatchen bij het eiland Pico. Ja, waarom daar en niet bij Faial. Soms gaat het zo; iemand uit de groep kent iemand die een biologe is en werkt op Pico. Dus benadert hij haar voor whalewatch. Dat kan maar zij kan niet mee maar weet wel een goed alternatief. En zo komt het dat wij op maandag op de ferry stappen naar Picos en daar uiteindelijk niet gaan whale watchen. Er zijn immers geen whales gezien. Een aantal wil toch graag de boot in (en betalen dat natuurlijk). Wij besluiten om te wandelen. De ferry vertrekt pas om 18.00 uur dus we hebben tijd genoeg. Daarna doden we de tijd op een terrasje en zien degenen die met de boot weggeweest zijn, verkleumd terug komen. Geen whale gezien natuurlijk. vertrekker (soms naar een ander eiland, soms naar het Europese vasteland). Wel zo makkelijk. Ondertussen blijven er boten binnenlopen en wordt er gestapeld en gestapeld. Vier tot vijf dik zodat er bijna geen manoeuvreer ruimte overblijft voor degenen die willen vertrekken.
We besluiten nog een kans te wagen voor het whalewatchen en doen dat vanuit Horta. Voordat we vertrekken wordt er nog even gecheckt of er walvissen gespot zijn. En ja wel...... we varen uit op een droge en relatief zonnige dag en zien een grote en 2 kleinere, een andere walvis, verschillende dolfijnen en veel Portugese oorlogsscheepjes (een soort kwallen die een zeiltje op hun rug hebben). Het is een mooie ochtend waarin we waar voor ons geld gekregen hebben.
Met de scooter gaan we o.a. naar de vulkaan de Capelinhos. Bij een uitbarsting in 1957 en 2958 die dertien maanden duurde (!) is er bij de vuurtoren een stuk land bijgekomen van ruim 2 km2. Door dit stuk land (met berg) is de vuurtoren vanaf zee bijna niet meer te zien en heeft dus zijn functie verloren. Er is nu een prachtig museum bij gebouwd. De architectuur is dusdanig dat het museum zich ondergronds onder de lava bevindt. De entree is ook weggewerkt en erg sober gemaakt zodat alle aandacht uitgaat naar de omgeving.
We zien een korte 3 D film over het ontstaan van de aarde. Verder is er een film over het ontstaan van de Azoren (door diverse vulkaanuitbarstingen).
We doen nog even stoer en rijden de Ruta dos Volcoes. Een schitterend weggetje wat door een onbewoond landschap voert. Velden en weilanden worden afgewisseld met bossen. De natuur is prachtig: glooiende heuvels, alles erg groen, veel koeien met hun kalfjes (meestal maar een stuk of 5 in een weilandje), veel hortensia's die helaas niet allemaal in bloei staan (we zijn te vroeg in het jaar) en lieflijke, kleine dorpjes met vriendelijke mensen. De tijd lijkt hier stil te staan.
We besluiten om niet naar de grote vulkaan te gaan omdat het daarboven erg mistig en koud is.
Ook is er natuurlijk een steigerborrel met de groep "overstekers". De bemanning van de Sailaway (en dan vooral de kinderen) hebben heerlijke taart gebakken en delen dat met veel enthousiasme uit. Maar het weer zit niet erg mee (veel wind, bewolking en regen, koud) dus we zitten onze tijd een beetje uit in Horta.





De oversteek van Sint Maarten naar de Azoren

28 May 2016 | Horta
Janny
De oversteek van St. Maarten naar de Azoren
7 - 26 mei
Martien komt samen met Rolien en Anke aan in St. Maarten. Ze maken de boot in orde en doen flink boodschappen voor de oversteek. Vervolgens varen ze naar het Franse gedeelte van St. Maarten waar ze zich verenigen met andere (uit Suriname) bekende medezeilers (September Blue, Morning Glory, Sailaway, Lovis......
Uiteindelijk besluiten ze "gezamenlijk" op dezelfde dag te vertrekken naar "de overkant". Ik blijf in Nederland; daar is alles nog niet zoals het zou moeten zijn. Tussendoor krijg ik af en toe een mail van Martien met de laatste stand van zaken.
De tocht is niet zoals je hen zou gunnen. Sterke, krachtige wind die hen noodzaakt om veel zuidelijker te gaan varen dan de directe koers. Daarna moet en kan er ook weer noordelijker gevaren worden maar de laatste paar dagen staat er weer (of nog) behoorlijk veel wind op de kop! En dat is niet fijn, het geeft veel onrust op en in de boot. Het is dan een kwestie van "uitzitten" en niet genieten. Uiteindelijk komen alle zeven boten binnen 24 uur aan! De DD heeft 2.600 mijl gevaren. Degene die de kortste route gevolgd heeft, heeft maar 2.100 mijl op de teller staan. Het aantal motoruren varieert van 40 voor DD tot 100 uur voor degene die de motor het meest gebruikt heeft. Bizar dat je met zoveel verschillende boten en zoveel verschil in afgelegde afstand toch allemaal binnen 24 uur aankomt.
Het was voor de bemanning van de DD een enorme tegenvaller dat ze niet in de haven van Horta (Faial) terecht konden maar moesten ankeren. Het bijbootje lag keurig opgeborgen in de zeilberging en moest opgepompt worden om aan wal te gaan. Maar....gelukkig kregen ze een lift en hebben de eerste avond aan wal met alle andere "medezeilers" heerlijk gegeten en bijgekletst. Het gezamenlijk doorstaan van zo'n vervelende overtocht (voor iedereen) schept een mooie band.Het is gebruikelijk om een 'stempel" op de kade achter te laten als je op eigen kiel naar Horta gevaren bent. De beide dames van de DD laten zich niet onbetuigd en maken een mooie schildering. De schipper wordt hierbij aangeduid als "captain comfort". Ik dacht dat dat te maken had met het feit dat Martien kiest voor zeilcomfort (qua zeilvoering) en niet alleen voor snelheid. Dat had ik dus mis; de term "comfort" slaat op het feit dat Martien op zijn vlucht van Nederland naar Sint maarten een "comfort" stoel geboekt had.....
Dat heeft volgens mij niets te maken met zeilen .......

Vakantie in de Carieb

06 March 2016
Janny
Vakantie in de Carieb 7 - 26 mei

Op dinsdag 5 maart vertrek ik naar Guadeloupe. De boot ligt in Pointe a Pitre op Guadeloupe en daar is het weer lekker warm. Dat doet mij goed na de kou in Nederland. We blijven nog twee nachten in de haven; gaan lekker uit eten (kreeft!), doen inkopen voor de komende dagen, luieren wat en brengen de boot in orde.
Donderdag vertrekken we naar Les Saintes, een kleine eilandengroep bij Guadeloupe. Het is een mooie tussenstop op weg naar Dominica. We vinden een mooi ankerplekje. Het kost geen enkele moeite om, na een verblijf van ruim twee maanden in Nederland, het zeilleven weer op te pakken. Wat is het heerlijk om, hangend achter je anker, weer van het mooie weer en goede leven te genieten. We wandelen wat over het eiland, lopen naar het oude fort wat helemaal vervallen is. De geiten vinden hier een goed onderdak. Er is geen verkeer, we zien alleen wat mensen aan het strand en voor de rest is het rust, rust en rust.
Zaterdag 9 maart komen we aan in Dominica. We ankeren bij Portsmouth Bay aan de noord-west kant van het eiland. In tegenstelling tot Les Saintes besluiten we toch maar om hier in te klaren. We lopen het dorpje in en vinden uiteindelijk het kantoor. Nou ja, kantoor. Eigenlijk is het meer een huiskamer met open keuken. Er staat een bankstel. Iemand zit achter een computer. Een ander is aan het koken en iedereen is alleraardigst. Ze maken zich hier niet druk. We zijn niet de enigen dus moeten even wachten. We krijgen een stapeltje papieren om in te vullen en dat mogen we in een aparte kamer doen. We leveren de papierhandel in, betalen en maken een praatje. Op mijn vraag wat er in de pan zit, antwoordt de man dat het een stoofpotje is volgens moeders recept. Wij mogen proeven! Wat een gastvrijheid. We lopen terug naar het strand en drinken een biertje bij de zeilerskroeg. Onderweg hebben we gekeken of we voor de komende twee dagen een auto kunnen huren maar de verhuurders zijn dicht of ze hebben geen auto meer. Jammer, maar morgen zien we wel verder.
Zondag willen we een wandeling maken. We lopen de straat op en worden aangesproken door een man die vraagt waar we naar toe gaan. Uiteindelijk belanden we in zijn auto met de afspraak dat hij ons twee dagen op sleeptouw neemt om een aantal mooie plekje van Dominica te laten zien. Hij is gids en zijn collega bestuurt het busje.
We vertrekken direct naar het woud in de buurt". Hier wandelen we terwijl hij ons van alles en nog wat laat zien. Als leek loop je langs bomen en struiken en denk je: "goh, dat is wel mooi", of "wat voor vrucht zou dat zijn". Met onze gids erbij krijgt zo'n wandeling een andere dimensie. In twee uur tijd zien we passievrucht, verschillende bananensoorten, limoen, ananas, kokos, mango, papaya, zure sinaasappel, nootmuskaat, wilde basilicum, citroengras, cacao, koffie, kaneel......ongelooflijk wat is dit een vruchtbaar land. We hadden gehoord van de schoonheid van dit eiland, maar dat het zo overweldigend was hadden we niet verwacht.
We lunchen in een klein "restaurantje" aan de rand van de bush. Het menu bestaat uit een maaltijdsoep met bonen, linzen, groenten en .....stukje varkensstaart. Ook bezoeken we nog een waterval. en zien we de restanten van een oude spoorlijn die nog door de Engelsen gebouwd is. En alles is overwoekerd door groen, groen, groen. Af en toe een watertje met prachtig, door de bomen gefilterd, zonlicht. We genieten volop en zijn aan het einde van de middag weer terug op de DD.
Maandagochtend staat het busje al vroeg klaar. Nu gaan we dieper het regenwoud in, bezoeken Trois Pitons National Park, lopen naar twee watervallen, bezoeken een klein dorpje waar de oorspronkelijke bevolking nog wonen. Die houden zich vooral bezig met het vlechten van manden en bakjes om daarmee in inkomen te voorzien. Overals langs de weg zie je dan ook verkoopstalletjes staan. En alles, al het groen, is overweldigend. Wat een schoonheid en wat een respect dwingt dat af. Onderweg lunchen we in een (veel te duur) restaurant met een prachtig uitzicht over de baai. We vervolgen onze weg. We gaan nog even met het busje boodschappen doen bij de supermarkt, kopen vis op de vismarkt en ijsklontjes (voor de rumpunch!). We hebben deze dagen een goed beeld gekregen van het prachtige Dominica. Het is een eiland om naar terug te gaan. Je hebt dwars door het woud prachtig aangelegde wandelpaden dus ook voor de actieve toerist is er genoeg te doen.

We gaan dinsdagochtend ankerop. Uitklaren hoeft niet meer want je krijgt automatisch een permit voor twee weken bij het inklaren. Als je langer blijft moet je opnieuw naar het kantoor. Vertrek je binnen die twee weken dan hoef je verder niets te doen. Hoe simpel kan het zijn!
We varen weer terug richting Guadeloupe en gooien het anker uit bij Pigeon Island, Anse a la Barque. Het is een klein eiland bij de west kust van Guadeloupe. Ook hier liggen we niet alleen.
De dagen daarna hoppen we van ankerplekje naar ankerplekje. Soms is het prachtig, soms iets minder. Het weer is prima; bijna altijd zon en af en toe wat bewolking.
We bezoeken Antigua (English Harbour), Green Island, Bird Island. Ook St. Kitts kan rekenen op een bezoekje van ons. Omdat we ook naar Nederlands "grondgebied" willen, besluiten we naar St. Eustatius te gaan. Ook hier liggen we natuurlijk niet alleen maar we hebben voldoende privacy. We gaan met het bijbootje naar de kant om in te klaren. We weten dat niet iedereen dat doet maar vinden het nu toch wel belangrijk om ons aan de regels te houden. We verwachten iets Nederlands terug te vinden op dit eiland maar dat valt tegen. Je wordt in het Engels te woord gestaan, je betaalt in dollars (!!!) en alle borden, meldingen staan in het Engels. We bezoeken hier het "historisch" museum, maken een wandeling, doen wat boodschappen en lunchen op een mooi plekje bij het strand. Martien maakt zelfs nog een snorkeltochtje en ziet prachtige vissen. Ik doe hier niet aan mee omdat het water mij te koud lijkt. Na twee nachten hebben we het hier wel gezien; het is een tegenvaller. We gaan ankerop richting St. Maarten. Het zeilen in dit gebied is wisselend. Door de bergen heb je af en toe last van valwinden en tussen de eilanden kan de wind nog wel eens "trechteren" waardoor die erg sterk wordt. We varen dan ook standaard met 1 rif in het grootzeil want de wind kan binnen twee minuten van 5 knopen naar 30 knopen gaan en vervolgens weer terug vallen.
In St. Maarten krijgen we een mooi plekje in de haven op het Nederlandse gedeelte. We maken de boot schoon, bekijken we het dorpje, eten heerlijk en pakken onze koffertjes. Ik ga voor een aantal (?) weken naar Nederland. Martien gaat voor 1 week en gaat terug naar St. Maarten met twee opstappers voor de tocht naar de Azoren.
Terugkijkend op ons Carieb zeilavontuur concluderen we dat we mooiere, betere en leukere zeilgebieden gezien hebben. Vooral het noordelijke deel viel ons tegen. Het is erg toeristisch, druk en erg gericht op Amerika. De prijzen zijn dusdanig hoog dat de lol van een drankje op een terrasje of buiten de deur eten er snel van af is.
Double Dutch's Photos - Van Vallée des Dades naar Mhamid (dachten we)
Photos 1 to 6 of 6 | Main
1
De eerste overstroming zien we als we uit ons hotel vertrekken. Er staan veel "toeschouwers" dit natuurwonder te bekijken. het heeft heel lang niet zo hard geregend.
Veel plasticvervuiling langs de weg.....jammer maar niets aan te doen.
De voortekenen: het wordt snel donker en er steekt een zandstorm op.
In kolonne rijden we achter elkaar aan. We wisselen zodat om de beurt iemand "de klos" is om als voorste auto te rijden. Dit gaat allemaal automatisch c.q. vanzelf want niemand waagt het om uit de auto te stappen.
Veel, erg veel water op de weg. de ruitenwissers kunnen het niet bolwerken.
Wel errug weinig zicht.....
 
1