Na 4 weken Santa Marta is het tijd om verder te gaan. Cartagena is onze volgende bestemming en Pitou vaart gezellig met ons op. Cartagena ligt 120 mijl zuidelijk met de Barranquilla rivier in het midden. Die rivier willen we met daglicht passeren want je kan daar nog wel een boomstam of andere vegetatie tegenkomen en daar wil je niet tegenaan varen. En inderdaad zodra we in de buurt van de rivier komen komt er van alles voorbij. Allerlei waterplanten, takken, eilanden van drijvend gras compleet met Ibissen en hele bomen, waarvan de takken ver genoeg boven het water uitsteken zodat we ze goed kunnen ontwijken. Net na de rivier ligt Puerto Velero, en daar stoppen we voor de nacht. 's Morgens worden we verwelkomt door honderden kleine stekende vliegjes en in no time zijn we anker op en zijn we blij weer op zee te zijn. Helaas ook deze dagen weer geen wind en doen we alles op de motor. Om 2 uur zijn we voor de drempel van Bocca Grande. Cartagena is een echte verdedigingsstad. De oude stad is volledig ommuurt en voor de ingang naar de baai ligt een dam die 60 cm onder water ligt. Er is een smalle, beboeide doorgang die bij laag water voor problemen kan zorgen. De vraag is nu, nemen we het zekere voor het onzekere en varen we 10 mijl om, om zonder problemen de baai in te varen, of wagen we het en gaan we over de dam zonder precies te weten hoeveel water we onder de kiel hebben. Pitou twijfelt niet en vaart zorgeloos over de dam de baai in. Zij steken dieper dus volgen wij. De skyline van Cartagena is wel iets anders dan verwacht met de ene wolkenkrabber nog hoger dan de andere. Wij dachten bij Cartagena aan een oude vestingstad met mooie lommerrijke pleintjes, maar niet dit. Cartagena heeft 2 Marina's, Club Nautico en Club de Pesca. Onze voorkeur gaat uit naar Club de Pesca, moderner en beter beveiligd, maar zij hebben voor ons vertrek al aangegeven dat ze geen plaats hebben voor ons. Club nautico adviseert om eerst in de baai te ankeren dan met de Dinghy naar de haven te gaan en hopelijk hebben ze dan een plekje voor ons. Balen maar het is niet anders. We willen niet graag voor anker, het water is echt heel smerig en we hebben geen idee hoe veilig het is. Alle havens worden zo streng bewaakt dat we het niet zo goed aandurven om in de baai voor anker te gaan. Bovendien willen wij nog een jungletrip naar de Amazone maken en dan wil je je boot niet voor een week in de baai achterlaten. Bij aankomst is er goed bericht van Club de Pesca, ze hebben voor beiden schepen toch een plekje in de haven. Zo zie je maar weer, nooit van te voren stressen. Het is wel lastig om binnen te komen. Ze reageren niet op onze oproepen en als we voor de haveningang varen staan ze op de steiger te gebaren met de telefoon. Na een klein uurtje gedoe liggen we dan eindelijk vast aan een brede steiger met Pitou tegenover ons en het restaurant naast ons. Al met al dik tevreden.