Enchanted Waters

Istanbul’dan, önlerinde iki ay demirde kaldığımız ve yıllardır nerdeyse evimiz gibi olan Balıkadamlar Kulubü Kürek Şubesi ve Marmara Yelken Kulubü’nden ayrılırken yelken antrenörleri Adriana ve Güçlü botlarıyla elvedaya gelip moral verici sözleriyle bizi ağlattılar. Aylardır hem çalışıp para kazanmak hem de yola hazırlanmak bizi o kadar yormuştu ki bir türlü hazırlıklarımızı bitirip toplanamıyorduk. Yola çıkmamızı Selim’in balıkçılık yıllarından arkadaşı, elektrik zabiti Seçkin sağladı, Tuzla’da tekneyi en iyi koşullarda en güzel şekilde donatabilmemiz için yarattığı mucizeler yetmezmiş gibi iki başımıza sefer edecek halimiz olmadığını görüp var olsun bizimle yola çıktı, Gelibolu’da inerim derken Selim hastalanınca Edremit’e kadar kaldı. Yorgun ve gergin günlerimizde Hızır gibi yetişip bizi daha da gecikmekten kurtardı. Seçkin gittikten sonra bir akşamüstü Bademli’ye girip demirde biraz dinlendik. Gece yarısı deniz yatışınca elimize projektörü alıp boğazdan çıktık, Sakız adası Emporion Koyu’na yol verdik, orada bize elveda demek için bekleyen kardeşimiz ve iki küçük yeğenimizle buluştuktan sonra Alaçatı’ya girip kamyonla gelen Hobiecat’imizi karşıladık, direğini dikip orada kullanmak isteyen arkadaşımıza emanet ettik. Yine bir akşamüstü sefere çıkıp ertesi sabah erkenden Leros Adası’nda kıdemli yelkenci Haluk Işındağ ağabeyimizle buluştuk, onun teknemiz ve yolculuğumuz hakkında önerilerini aldık. Bodrum Turgut Reis’te oğlumuz Deniz’le buluşup hasret giderdik. Ertesi gün İstanbul’dan gelen kızlarımız Deniz ve Güneş’le Okluk Koyu’na geçip Sadun Boro üstadımızı, deniz sevgisinin tohumlarını içimize atan bu müthiş insanı ziyarete gittik. Bize teknesinde biraz da zorla Karaib usulu Rom-punch içirdikten sonra Mustafa’nın yerinde elleriyle pişirdiği balıkları yedirdi ve de tabii rakısına eşlik ettirdi. Ertesi sabah da teknesinde kahvaltıya misafir ettikten sonra iki hafta önce Caddebostan’daki evinde elini öpüp helalleştiğimiz Sadun Ağabey’imizin ellerini bir defa daha öpüp ayrıldık. Hepimizin çok sevdiği Karacasöğüt’e geçtik, Gökova Yelken Kulubü’ne bağlandık. Yıllar önce deniz maceralarını imrenerek, heyecanla okuduğumuz, şimdiyse kurduğu Gökova Yelken Okulu’na hayran olduğumuz Haluk Karamanoğlu ve ailesi bize kol kanat gerdiler. Selim’in yetiştirdiği iki yüzü aşkın kürek sporcusu arasından vefakarlığı ile gönlümüzde taht kurmuş olan Görkem her zaman olduğu gibi yine gülümseyen melek yüzüyle yardıma geldi, onunla beraber Haluk Ağabey’in bunlar olmadan elektronik oyuncaklarla yola çıkılmaz diyerek burnumuza dayadığı Atlantik ve Pasifik haritalarını fotokopiledik, yüzdük, eğlendik. Karamanoğlu ailesi ile birlikte yediğimiz akşam yemeğine davetli gelen Sadun Boro bizi bir kez daha karşısında görünce azarı isittik: ‘Haydi, artık seksen defadır uğurluyorum sizi, bir daha buralarda görürsem kakıçla kovalayacağım, çabuk çözün halatlarınızı!’ sözleriyle yola koyulduk. Kızlarımızı Görkem ağabeylerine emanet edip içimizde büyük bir coşkuyla Turgut Reis’e geldik, acentamız Argolis’ten Itır arkadaşımızla buluştuk. Itır yıllardır yaptığı gibi yine bütün dertlerimizi çözmüş, hatta çıkış işlemlerimizi yaptırmış, İstanbul’dan teknenin son eksiklerini getiren kocaman kolileri almıştı. Paketlerden Selim’in 35 yıl önceki hamlası Yavuz’un teknede rahat edelim diye hiç üşenmeden yamuk yatak ölçülerimize göre yaptırdığı çarşaflar, yatak örtüleri, ortopedik yataklar, tenteler, parampetler çıktı, çeyizine kavuşmuş gelin gibi olduk.
Marina’nın karşısında beyaz peynir, pastırma, taze meyva sebze gibi Türkiye’den son alışverişlerimizi yapmaya giderken hayretle karşılaştığımız ilk yelkenli teknemiz Forsa’nın efsanevi marangozu Süleyman Usta’nın torunu ve Selim’in kürek yarışlarındaki eski dümencisi Miraç Tombaz ve eşi Zeliha ülke toprağında öpüp kokladığımız son arkadaşlarımız oldular.
Turgut Reis’ten Yunanistan’a giriş yaptığımız Kalimnos’a, oradan bir çıplaklar kampının önüne demir attığımız için genç bir hanımdan azar işittiğimiz Dounussa’ya ve Siros’a havayı fazla kollamadan geçtik. Ege bize bu son seferimizde çok iyi davrandı, fazla dayak atmadı. Siros’ta kardeşimiz kadar yakın Yorgo Pallis ve eşi Anastasia’yla buluştuk, bebeklerini sevdik. Oradan çok sevdiğimiz Kea adası üzerinden Lavrio’ya varıp Argolis’te Girit kökenli bayan windsörfçü Alina ve yirmi köpeğine teknemizi emanet ettik. Lambros arkadaşımız bizi gelip aldı, eşi Katerina ve elimizde büyüyen oğulları Ares’le beraber akşam yemeğine gittik, ertesi gün Istanbul’da havaalanında oğlumuz Deniz’le buluşup New York’a uçtuk.