LAMAWAJE

Voor wie de tijd neemt, staat de wind altijd gunstig.....

16 July 2024 | Sittard
26 June 2024
25 June 2024 | Tinos
23 June 2024 | Tinos
22 June 2024 | Tinos
12 June 2024 | Kythnos
07 June 2024 | Syvota
05 June 2024 | Preveza
25 May 2024
23 September 2023 | Petalas
19 September 2023
16 September 2023 | Ermioni
10 September 2023 | Corinthe
09 September 2023 | Zakynthos
01 September 2023
01 September 2023 | Fiskardo
28 August 2023 | Ithaka
27 August 2023 | Plagia
22 August 2023 | Preveza

Sines - Vilamoura

30 August 2009
Sander
Sines - Vilamoura

De BBQ gisteravond in Sines was onvergetelijk. Alleen op het strand, net rond zonsondergang, met heerlijke vis en vlees. De 6 meisjes hebben het hele strand voor zich. Daarna alle attributen uit het zand vissen, afwassen in de zee en met het bijbootje terug naar de boot voor een korte nacht. We vertrekken om 5 uur in het aardedonker. De eerste 10 mijl zijn een beetje spannend omdat we dan nog in ondiep water varen waar visnetten staan. Als we eenmaal in 100 meter diep water zitten is dat risico weg. Roel en ik maken, ieder op onze eigen boot, een prachtige zonsopgang mee, inclusief dolfijnen. Alle meisjes liggen nog te slapen. Tegen de tijd dat de meisjes wakker worden zijn we al bijna bij Cabo Saao Vincente en hebben Roel en ik er al een halve dag opzitten. De windversnelling waarvoor ze ons hadden gewaarschuwd is er wel maar omdat we zo vroeg zijn gaan varen valt de totale windkracht mee. Hier wil je liever niet in de namiddag aankomen. Mijn eerste pogingen om te vissen, door 80 meter lange lijnen met lokaas achter de boot te slepen leveren niks op, behalve de aandacht van tientallen meeuwen die dat aasje door het water zien sleuren. Op enig moment sta ik op het punt om de lijn door te knippen omdat een meeuw vast zit aan het haakje en deels onderwater wordt gesleurd. Gelukkig komt hij vanzelf weer los. De eerste ankerplaatsen om de hoek bij Sagres blijken te onrustig dus we varen door naar de jachthaven van Lagos. We krijgen bezoek van grote dolfijnen, 3 a 4 meter lang. Volgens Maartje waren ze niet erg blij, want ze doken maar heel langzaam de golven in en uit...

In Lagos lassen we weer een "rustdag" in (alsof die andere dagen hard werken zijn....) en dat is vooral ingegeven door het zwembad naast de jachthaven waar de meisjes zelf in en uit kunnen lopen. Mich en Anusch doen de was en boodschappen, Roel en ik werken aan de klussenlijst. We zijn hier duidelijk in de Algarve aangekomen; menukaarten in meerdere talen, we worden in het restaurant aangesproken in het Nederlands, dolfijnensafaris per rubberboot, heel veel toeristen en de liggelden zijn 100% hoger dan aan de Portugese westkust.....

De volgende dagen is meer van hetzelfde. Portimao, Albufeira, Vilamoura; dure jachthavens met grote plastic motorboten, veel toeristen en weinig authentieke sfeer. Eigenlijk was de Portugese westkust veel leuker en we blijven ons verbazen over de reisverslagen van zeilers die de westkust niet de moeite waard vonden. Wij hadden ons er daardoor niet te veel van voorgesteld en waren zeer aangenaam verrast.

Maar eerst gaan we in Vilamoura nog op bezoek bij mijn Franse oom van 79 die daar al tientallen jaren woont. In de jachthaven ligt zijn Camper & Nicholson 38 waarmee ik meer dan 30 jaar geleden vanuit Bretagne voor het eerst op zee zeilde (en flink zeeziek werd). Hij nodigt ons voor de lunch uit in zijn grote huis op een heuvel met uitzicht op de Algarve en de zee. Na elke gang rinkelt hij met een belletje om de huishoudster te roepen om de tafel af te ruimen en de volgende gang te serveren......Bestaat dat echt nog ? Na het eten even rusten en dan....het zwembad in! De meisjes vermaken zich met TinTin, een dikke witte Labrador die niks liever doet dan zijn kleine plastic walvisje opduiken uit het zwembad. Dan naar een winkel voor een echte zonnehoed. Met mijn pet kon ik toch echt niet naar de Carieb! "You will get a sunstroke!".Als hij ons in zijn auto terugbrengt naar de boot toont hij een beproefde methode om wandelaars van de straat te jagen zodat hij erdoor kan. Alle ramen open, Oostenrijkse jodelmuziek op vol vermogen en dan flink hard doorrijden. Iedereen kijkt verschrikt op, een enkeling springt op de valreep aan de kant. Het werkt, maar Michelle en Rikke liggen plat op de achterbank. Een heerlijke middag, wat een gastvrijheid. Hij heeft zelfs het liggeld voor onze boot in de (dure) jachthaven betaald. Tegenstribbelen was kansloos. "Here, I am the boss, not you!"

Op vrijdag 28 Augustus verlaten we Vilamoura om eindelijk weer te kunnen ankeren. Na 5 nachten in dure, warme en drukke jachthavens snakken we weer naar de vrijheid en koelte van een ankerplaats. De Bon Vivant is ons al voorgegaan naar de ankerplaats van Isla Culatra, een uurtje of 3 van Vilamoura, vlak bij Faro. 's middags zitten we op een heerlijk strand en wadlopen we naar een eilandje waar bij hoog water nog maar een paar vierkante meter van droog blijven. Als de zon onder gaat is het meteen donker. De meisjes eten Pizza op de Bon Vivant en aansluitend komen Anushka en Roel bij ons voor een heerlijk diner. Mich maakt heerlijke varkensstoofpot met venusschelpen, op zijn Portugees, lekker gekruid en met veel knoflook! De familie Bon Vivant roeit rond middernacht in het aardedonker terug naar de boot.

Zaterdag 29 Augustus gaan we op bezoek bij Connie van Rietschoten, die in 1977 en 1981 de Whitbread Round the World Race won met zijn Flyers. Toen ik 10 was maakte dat veel meer indruk dan alle verhalen van mijn vriendjes over Johan Cruyf. Toen ik in 1985 ambitie kreeg om de Whitbread van 1989 te gaan varen stuurde ik Van Rietschoten een brief en kreeg antwoord met suggesties hoe ik de voorbereidingen moest aanpakken. Sindsdien houden we per brief of kerstkaart contact. Nu we eindelijk in de buurt komen van zijn woonplaats Almancil, nodigt hij ons uit voor een bezoek aan zijn prachtige landgoed Quinta Neoletta, met hectaren aan gazon, vijvers en bos. Hoogtepunt is een bezoek aan de Flyer room, zijn werkkamer die bomvol staat met bekers (waaronder natuurlijk de 2 Whitbread Trophy's) en schaalmodellen. De wanden zijn behangen met grote foto's van de Flyers. De 83 jarige van Rietschoten blijft bescheiden over zijn overwinningen: "we hebben veel geluk gehad" en "de bemanning was veel beter dan ik". Maar hij erkent datgene waarvoor hij door 's wereld beste zeilers nog steeds wordt bewonderd: organisatie talent. Hij was de eerste die een professioneel project organiseerde, met intensieve selectie van bemanning (o.a. op basis van handschriftanalyse), strakke taakverdeling en duidelijke boordregels. Door voorafgaand aan de Whitbread van 1981 twee oceaanoversteken te maken kwamen zwakke plekken in materiaal en bemanning tijdig aan het licht.
Van Rietschoten is blij met de tekeningen van de Flyer die de meisjes voor hem hadden gemaakt. Ze worden ingelijst en opgehangen in de keuken. Als je ooit de voorpagina's van alle dagbladen hebt gehaald, is het toch leuk om er bijna 30 jaar later weer drie kleine nieuwe fans bij te krijgen...
De meisjes waren ook onder de indruk, niet alleen van de Flyer Room, meer ook van de 3 vijvers met Koi karpers en vooral van het grote zwembad. We hadden de meisjes vooraf gemeld dat ze niet mochten vragen of ze mochten zwemmen. Dus toen hij zei "jullie zullen wel geen zwemspullen bij je hebben", durfde aanvankelijk niemand zijn mond open te doen. Maar de bikini's kwamen al snel tevoorschijn en het feest was compleet. Met een gesigneerd boek over zijn 1e overwinning verlaten we een inspirerende man, zijn lieve vrouw en een geweldige omgeving. Het voelde als een aflevering van "de TV show op reis" van Ivo Niehe.

We naderen het einde van deze vakantie. We gaan nog 2 nachtjes ankeren bij Isla Culatra waar we zwemmen, schommelen onder de giek, zeilen met het Optimistje van de Bon Vivant, en af en toe een flesje Rose aanbreken. Paradijs op aarde. Pippa overstijgt alle verwachtingen als ze van de Bon Vivant terug zwemt naar de Lamawaje, toch wel een meter of 100. Voor vermoeidheid heeft ze geen tijd, ze kwebbelt al zwemmend de oren van je hoofd over de ondergaande zon, de vissen die ze heeft gezien en nog veel en veel meer.
Vanmiddag weer naar Vilamoura om te poetsen, te wassen en enkele reparatie werkzaamheden in gang te zetten bij de zeilmaker en RVS lasser. Dan nog een nachtje logeren bij mijn Franse oom en woensdagavond weer met het vliegtuig terug naar huis. Volgende etappe, eind September: van Vilamoura naar Las Palmas de Gran Canaria, misschien met een of twee tussenstops in Marokko. Portugal was geweldig, veel leuker dan we hadden verwacht.
Comments
Vessel Name: Lamawaje
Vessel Make/Model: Sweden Yachts 42
Hailing Port: Roompot, Netherlands
Crew: Sander, Michelle, Rikke, Imme & Pippa
About:
Zomer van 2008 met zijn vijfjes vertrokken uit Zeeland naar Bretagne, samen met de Bon Vivant. Voorjaar 2009 is de boot door Sander met Pom, Ben en Suus naar Noord Spanje gevaren. Zomer 2009 weer met zijn vijven en samen met de Bon Vivant de Portugese kust rondgevaren tot Vilamoura. [...]
Lamawaje's Photos - Main
21 Photos
Created 9 August 2019
20 Photos
Created 4 August 2018
No Photos
Created 9 September 2017
13 Photos
Created 3 July 2014
20 Photos
Created 6 July 2013
36 Photos
Created 1 July 2013
Met Rik, Hans. Michel van Camden naar de Azoren
14 Photos
Created 14 June 2013
Seal Cove to Camden
27 Photos
Created 24 July 2012
Robinhood to Seal Cove
28 Photos
Created 20 July 2012
From Newport to Maine, part I
31 Photos
Created 10 July 2012
19 Photos
Created 13 August 2011
23 Photos
Created 25 July 2011
25 Photos
Created 10 October 2009
20 Photos
Created 3 October 2009
19 Photos
Created 30 August 2009
21 Photos
Created 22 August 2009
11 Photos
Created 14 August 2009
13 Photos
Created 24 June 2009
Trebeurden, 'Aberwrac'h, Camaret, Audierne, Port La Foret
19 Photos
Created 1 August 2008
Beaulieu River, Yarmouth, Alderney, Guernsey
21 Photos
Created 1 August 2008
Eastbourne, Chichester, Cowes, Hyth
16 Photos
Created 1 August 2008
Roompot, Kortgene, Blankenberge, Nieuwpoort, Calais, Dover, Londen
12 Photos
Created 11 July 2008
5 Photos
Created 2 July 2008
12 Photos
Created 2 July 2008