Aangezien ook in Guadeloupe de Groote Optoch dit jaar op Valentijnsdag valt, heeft de organisatie alle bezoekers opgeroepen om in rood-wit gekleed te komen. Zo gezegd, zo gedaan. We gaan met Toos en Hans van de Helleveeg met de bijbootjes naar het centrum van Point-A-Pitre en leggen ze met de ketting vast op nog geen 20 meter van waar de optocht voorbij zal trekken. We zijn wat vroeg, dus een wandeling door de stad past nog in het programma. In de verlaten zijstraatjes vinden we deelnemersgroepen die zich op straat schminken en verkleden. De spanning is te snijden. Voor veel deelnemers is dit HET hoogtepunt van het jaar, soortgelijk als in Rio en Zitterd! Ze hebben maanden gewerkt aan de meest geweldige pakken en daar een groot deel van hun spaarcenten in gestoken.

Op advies van de bakker gaan we om 12 uur alvast een mooi plekje zoeken, met goed zicht op de optocht en vooral....in de schaduw. Tienduizenden mensen verzamelen zich langs de route, weinig verkleed, maar wel zo mooi mogelijk gekleed, Parijse zondags best. Uiteindelijk duurt het nog tot half vier voor de eerste groep langskomt. Elke groep wordt voorafgegaan door de verkozen Carnavalsprinses van de betreffende vereniging. Zij heeft de mooiste kleding en de grootste veren. De nadruk ligt bij alle groepen op dans en muziek, er zijn geen thema's, geen humor, geen wagens, geen einzelgaengers, geen muziekinstallaties, geen confetti, geen snoepjes, geen nonnevotte en geen Appelesiene (hoewel Pippa stug volhield, Appelesiene! Appelesiene!) Alles is gericht op de show en die is fenomenaal. Elke groep bestaat uit enkele tientallen, soms honderden, slanke meisjes, mollige moeders, dikke oma's en gespierde travestieten. Ze zijn kleurrijk verkleed en opgemaakt en voeren goed ge-oefende dansen uit, gevolgd door een grote samba band met hier en daar een paar blazers (trompetten, trombones en grote schelpen....). De muziek is eentonig, maar wel opzwepend.

Als om zes uur de zon onder gaat, is de optocht net halverwege. We gaan toch maar weer eens langzaam terug, we willen graag voor donker thuis zijn. Als we tegen tien uur ons bed opzoeken horen we in de verte de samba bands nog door de straten van Point-A-Pitre trekken.