Nog steeds voor anker voor het mooiste strand dat we ooit gezien hebben valt het niet mee om 's morgens te beginnen met school. Maar goed, we hebben de hele dag nog, dus dat strandbezoek en snorkelen stellen we uit tot vanmiddag. Inmiddels hebben we aardig wat ervaringen opgedaan als meester en juf. Aan de ene kant werken Rikke en Imme vaak zeer zelfstandig. Aan de andere kant merken we goed dat ze zonder de juiste hoeveelheid begeleiding niet echt vooruit komen. Ten eerste omdat we ze de nieuwe stof moeten uitleggen, maar vooral ook omdat ze aandacht en waardering nodig hebben.

We dragen geen horloges meer, dus van de tijd hebben we eigenlijk geen idee. De stand van de zon geeft voldoende indicatie. Dat gebrek aan een exact vast ritme is heel prettig en voor de meisjes werkt het ook best, zo lang de volgorde van de dag maar vast ligt. Nadat ze hebben afgewassen en afgedroogd gaan ze zelf hun schoolspulletjes uitpakken en kibbelen ze nog even over wie binnen en wie buiten gaat zitten.

Pippa knutselt met de juf, of doet oefeningen van de Big Brain Academy op de Nintendo DS. Maar het allerleukste vind ze om net als haar grote zusjes een echte rekentoets te maken. De uitkomsten rekent ze dan uit op haar 10 vingertjes. Na afloop is het vooral erg belangrijk dat de juf met een rode pen de antwoorden controleert en een sticker plakt als het goed is gegaan. Dan glundert ze! En ze weet ook al wat "spelling" is : "spelletjes doen!". Zelfs haar Engels gaat met sprongen vooruit. Tegen haar Deense vriendinnetje Marie roept ze "wait, wait, now me d'r bie!!!".

Rikke kan op haar niveau foutloos cijferen met een kladblok ernaast, en zag aanvankelijk het nut niet van het rekenen op andere manieren. "Waarom zou ik het uit mijn hoofd uitrekenen, dan maak ik alleen maar meer fouten. Ik kan het toch veel beter zonder fouten doen met een kladblok". "Ja maar, als je dan in de supermarkt staat en je moet iets uitrekenen, dan heb je toch geen kladblok bij je?" "Ja maar in de supermarkt rekent die juffrouw aan de kassa toch uit wat ik moet betalen?"...

Net als ik dit schrijf springen de kinderen van hun schoolwerk op : "Kijk daar, een dolfijn!" En inderdaad, een meter of twintig naast de boot zwemt een dolfijn, waarschijnlijk op zoek naar zijn ontbijt, want er zwemmen hier duizenden sardientjes rond de boot. De meisjes willen het water in. "We gaan zwemmen met de dolfijn!". Maar de dolfijn is alweer weg en het schoolwerk is nog niet af........