Sint Maarten is in de hele Carieb verreweg de beste plaats voor onderhoud aan de boot. Hier zitten vele jachtwerven en honderden bedrijfjes met ieder een eigen specialisatie. Nergens anders in de Carieb zou je een bedrijf kunnen opzetten dat zich alleen toelegt op de reparatie van watermakers. Of een ander dat niks anders doet dan Volvo Penta scheepsmotoren onderhouden. Weer een ander is gespecialiseerd in het aanbrengen van een bepaald type verf op grote motorjachten. De reden voor al deze specialisatie: nergens in deze buurt liggen zo veel motor- en zeiljachten bijelkaar. En dat komt weer door de enorme Simpson Bay Lagoon die bescherming bied tegen wind en golven.

Ook wij hebben een plaatsje gereserveerd bij Bobby's Marina om de boot uit het water te halen. Het wordt tijd voor nieuwe anti-fouling (verf voor onder de waterlijn) zodat we eindelijk vooruit komen zonder een half tropisch aquarium aan waterplanten, schelpdieren en zeegras mee te slepen. Vlak voor de oversteek van de Atlantische Oceaan konden we de boot nog goed schoon krijgen door er onderdoor te duiken. De eerste maand in de Carieb ging dat ook nog (en was het bovendien heerlijk werk). Maar nu is er geen beginnen meer aan. Onze snelheid is daardoor zeker een knoop teruggelopen. Daarnaast heeft de schroef onderhoud nodig en heb ik een hele waslijst aan kleine "projecten". Dus staat de boot nu op de kant en logeren wij zo lang in een hotel.

Op Sint Maarten woont al een jaar of zes mijn oud collega Jerry, met zijn vrouw Rikke en kinderen Alex en Maya. Jerry's kennis en contacten helpen flink bij al het bovenstaande. Bovendien heeft hij vorige week op Saba enkele enorm grote kreeften gevangen die we afgelopen zondag bij hem thuis op de BBQ hebben gegooid. Hun overdekte terras is groter dan hun huiskamer, simpelweg omdat ze ongeveer het hele jaar door buiten zitten. Dat zijn zo enkele van de grote voordelen van het wonen op Sint Maarten. Een van de nadelen is het verkeer. Om de kinderen 's morgens op tijd op school te krijgen staan Rikke of Jerry bijna anderhalf uur in de file. En 's middags weer....Dat was nou wel het laatste wat ik hier had verwacht. Ik dacht altijd dat alle mensen in de Carieb hun kinderen op blote voeten over het strand naar school zouden brengen...

Met Nederland heeft dit eiland nog maar weinig te maken. Sommige mensen spreken Nederlands en je kunt hier nog met "Guldens" betalen (Antilliaanse Florijnen dan wel). De KLM brengt toeristen binnen via het Prinses Juliana vliegveld. Maar verder is het net Amerika. Grote pick-ups met Amerikaans uitziende kentekenplaten rijden door Front Street of Back Street, met te dikke mensen erin die hun Double Quarter Pounders en King Size Pizza's in US dollars betalen (als je Euro's probeert accepteren ze die ook, maar dan 1 op 1!). Van de koloniale geschiedenis vind je weinig terug (en dat is misschien maar beter ook). Ons hotel ligt toevallig naast Fort Amsterdam, maar vrijwel geen toerist die daar gaat kijken. Ik ben benieuwd wanneer onze volgende premier het weer nodig vindt om een bezoek aan de Antillen te brengen om "de historische betrekkingen met Nederland aan te halen......"