Op weg naar de Virgin Islands maken we een stop voor de kust van Anguilla. Na de drukte van Sint Maarten genieten we van de rust hier. Uitgebreid ontbijt, rustig een paar uur "naar school" en dan samen naar het strand waar we een lunchtentje vinden met een snelle Wifi verbinding. Daar zetten we de laatste foto's on-line (zie koppeling rechts). Aan het einde van de middag varen we vanuit de ankerbaai van Road Bay naar Sandy Island, een prachtig onbewoond wit zandeilandje, met 10 palmbomen erop en......een kroeg. Die is echter al gesloten als we aankomen. De gasten zijn met eigen boot of watertaxi terug naar de ankerbaai, en het personeel is terug naar Anguilla. We hebben het eiland dus een paar uur voor ons alleen. Met het bijbootje vol snorkelspullen varen we het strand op. Aan het einde van het strand begint een koraalrif, van grotendeels dood koraal (door de orkanen), maar het barst er van de vissen en het water is hier kraakhelder. We zagen nooit eerder in de Carieb zo veel verschillende vissen.

Terug op het strand zingen we met zijn allen "Op een onbewoond eiland" van "Kinderen voor Kinderen" en schrijven we wensen in het zand. We willen die nacht vertrekken naar Virgin Gorda, maar pas na het avondeten. Bij Sandy Island is het te onrustig om te koken, dus anker op en een paar mijl verder weer voor anker in een rustig baaitje. Als Mich op het voordek klaar staat om het anker te laten zakken, zet ik de gashendel in de achteruit, maar er gebeurt niks....."Mich, gooi het anker er snel in!" Net op tijd liggen we vast........ Ik denk meteen "goed dat ons dit hier gebeurd, en niet als je net moet remmen terwijl je bij harde wind in een haven moet aanleggen". Na wat sleutelen is de diagnose snel gesteld: gaskabel ("throttle control cable") gebroken. Noodgedwongen blijven we daar voor anker liggen. De volgende morgen hijsen we de zeilen voor een vliegende start en zetten we koers terug naar Sint Maarten. Als ze ergens in het Carieb de juiste onderdelen hebben dan is het daar wel. Laat er nu net vandaag vrijwel geen wind staan. Na een paar mijl dobberen vind ik een manier om het gas vast te zetten op de motor zelf, zodat we toch op de motor terug kunnen varen. Een paar walvissen verwelkomen ons terug op Sint Maarten waar we gelukkig snel een nieuwe kabel vinden. Na een middag zweten in de motorruimte is alles weer in orde.

Nu hebben we nog een ander probleem. Sinds we vorige week in Sint Maarten twee nachtjes aan de kade hebben gelegen, hebben we "bezoek" aan boord. Het eten is aangevreten en 's morgens liggen overal zwarte keuteltjes. Muizen of ratten! En we hebben net de hele voorraad eten aangevuld voor de komende weken. Mich heeft al nuizenvallen gekocht, waaronder zwarte platen met hele sterke lijm erop. Als ze daarover lopen plakken ze vast. En waarempel, als ik midden in de nacht opsta om de boot voor te bereiden voor vertrek naar Virgin Gorda, zit op het aanrecht een kleine rat me verdwaasd aan te kijken met zijn poten in de lijm. "Wat zal ik ermee doen?" vraag ik. "Gooi hem snel overboord!!!!!!!!!!"" roept Mich. Ik maak eerst nog een foto voor zijn bidprentje en dan gaat hij zijn zeemansgraf tegemoet.