In het mangrove-bos Los Haitises worden we wakker na een pikdonkere nacht in "the middle of nowhere" Na school laten we het bijbootje te water en varen naar de kant. Er moet ergens een klein steigerje zijn waar je kunt aanleggen om door het bos te wandelen. Op goed geluk volgen we een inham en slingeren tussen de mangrove struiken- en bossen landinwaarts. Het lijkt wel Pirates of The Caribbean, alleen maakt de zang van de tropische vogels het iets vriendelijker. Een stuk verderop ligt een Ranger (boswachter) op de steiger te slapen. Hij staat snel op als we eraan komen. Hij leidt ons door het bos naar een verzameling grotten die al tweeduizend jaar geleden werden bewoond door Indianen. Ze lieten tekeningen achter op de rotsen. Verdreven werden ze, zoals alle Indianen in de Carieb, door de mannen die in het kielzog van Columbus de "nieuwe wereld" kwamen "be-keren" en "ontginnen".

's Middags varen we naar Cabo Levantado, ookwel "Bacardi Island" genoemd. Hier werden jarenlang de Bacardi reclames opgenomen, dus parelwit strand, blauwe zee en palmbomen. We gaan vergeefs op zoek naar een drankje (hoeft niet eens per-se Bacardi te zijn). Het 5 sterrenhotel komen we niet in, en de andere strandtenten zijn net gesloten. Een koud Coronaatje op de boot smaakt niet minder lekker! We gaan op tijd naar bed. Om 2 uur gaat de wekker weer, we vertrekken naar Ocean World, 120 mijl verderop. Willen we bij daglicht aankomen dan moeten we of een hele nacht doorzeilen of heel vroeg opstaan. Het wordt een mooi zeildagje, 20 knopen wind uit het Oosten. Onze koers is bijna recht naar het Westen, dus het schiet goed op. We zijn om 5 uur 's middags daar en worden opgewacht door de zeer vriendelijke en behulpzame havenmeester Roberto met zijn twee knechten. Met een golfcar word ik naar het havenkantoor gebracht waar ook de Marine en de Douane een kantoor hebben. En als je dan denkt dat je daar niks meer mee te maken hebt omdat we al zijn ingeklaard in de Dominikaanse Republiek....fout! Hier begint het hele circus weer van voren af aan, zij het wat efficienter dan in Samana. De Douane juf zegt letterlijk dat ze onze boot nogmaals moet inklaren, omdat bekend is dat dit in Samana meestal niet zo degelijk gebeurd.... Aan het einde van de dag hebben we alle formaliteiten afgerond, alleen de Narcotica brigade moet nog aan boord komen controleren (voor het geval we onderweg tussen Samana en Ocean World een drugsdealer zijn tegengekomen). Als we om 11 uur Ã'´s avonds in bed liggen staat er alsnog iemand naast de boot `Ola, Ola!, roept hij. We reageren niet. Ze komen morgen maar terug.

Ocean World is net Las Vegas in het klein. Een kleurig verlicht Casino met luxe restaurant en zwembad "siert" de haven, en ernaast is een Dolfinarium. Gezien de eerdere discussie aan boord dat dolfijnen in de zee thuis horen en niet in een dolfinarium, zeuren de meisjes niet dat ze erheen willen. In plaats daarvan maakt Rikke een poster met "Stop de Dolfijnenvangst" en kijkt ze boos naar de mensen die net geld hebben uitgegeven om de show te zien. We denken terug aan de geweldige ontmoetingen met dolfijnen en walvissen op zee. Vanaf de boot zien we de zeeleeuwenshow en ook die beesten horen daar niet thuis. Hun interesse om in ruil voor een visje de Merengue te dansen met hun trainers, is eigenlijk alleen te verklaren uit het feit dat ze honger hebben.

Vanmiddag naar het vliegveld van Puerto Plato om Opa en Oma Nohlmans op te halen voor een weekje samen in een hotel. Vandaag gepoetst en gewassen, zodat alles weer klaar is voor de volgende etappe over een dikke week.