Gisteravond namen we afscheid van Opa en Oma in de Dominikaanse Republiek. Ze mogen/moeten nog even blijven vanwege de vulkaan in Ijsland. Wij gooien de trossen los aan het begin van de avond, twee uurtjes later dan de Hartbeat, met Esther, Martin, Floor en Janel, die naar dezelfde haven in Cuba varen. Onderweg houden we per marifoon contact. De eerste nacht is er weinig wind, dus motoren. Er zijn wat schepen, maar het is rustig genoeg om haze-dutjes te doen van steeds 20 minuten. Behalve aan het einde van de nacht, als een schip op 4 mijl afstand opeens zijn navigatielichten uitschakelt. Op de radar zie ik hem opeens alle kanten op varen. Vreemd..... Dan wordt ik opgeroepen op de marifoon "Lamawey, Lamawey, this is US Coastguard Cutter 67". Ze melden dat ze bezig zijn met geheime operaties (in de territoriale wateren van Haiti....?) en verzoeken ons uit te wijken en minimaal 2 mijl afstand te houden. Geen probleem. Dan gaan de navigatie lichten weer aan. Blijkbaar standaard procedure sinds 9/11. Dit schip is waarschijnlijk afkomstig van de US basis in Guantanamo Bay, dat is hier net om de hoek,

In de loop van de dag trekt de wind gelukkig aan en draait bovendien naar het Noorden, dus het grootzeil kan erop voor wat extra snelheid. We hobbelen over de golven, de meisjes spelen, lezen en kijken volgens Pippa naar "Piwates of the Cawibbean 3", gekregen van Opa en Oma. "Kijk daar zijn we geweest!". Na de film is het 'happy hour', de muziek hard aan, chips, sausjes, worteltjes, radijsjes. Hoogtepunt van de dag.