Ik word om 7 uur wakker van het geluid van paarden in de straat. In de keuken zijn de kok en twee keukenmeiden alweer aan de slag om ons ontbijt voor te bereiden. Verse ananas en papaya, gebakken eitjes, broodjes, koffie, papayasap. Het ontbreekt ons aan niets. We krijgen allemaal nog een souvenirtje mee en bedanken alle medewerkers met een stuk luxe zeep, iets wat ze hier met moeite kunnen kopen. We rekenen omgerekend 16 Euro af voor de kamer, afgezien van diner en ontbijt. We waren graag nog wat langer gebleven in dit "5 sterren boutique hotel..."

Hoe het ook anders kan merken we aan het einde van nog eens 600 kilometer op de verlaten Cubaanse autobanen. In Havana gaan we naar het Casa Particular dat ons werd aanbevolen door de dokter die ons kwam controleren bij aankomst in Bahia Vita. Zijn neef woont in Havana en verwelkomt ons op straat ergens net buiten het centrum. We klimmen twee trappen op naar een vervallen appartement in een verwaarloosde straat. Jose Luis (tegen de 60) en zijn vrouw Yavie (rond de 30) hebben hun eigen slaapkamer deels ontruimd en zijn voor de gelegenheid ingetrokken in de slaapkamer van hun 4 jarige zoontje Daniel. Wij mogen in hun doorgezakte bed slapen en gebruik maken van de muffe badkamer. Het schoenenrek met de bijbehorende lucht hebben ze jammergenoeg niet verhuisd. Gelukkig werkt de airco goed. We realiseren ons hoe veeleisend en verwend we zijn en dat was eigenlijk ook een van de bedoelingen van ons bezoek aan Cuba. Maar Rikke en Imme zijn eigenlijk alleen maar blij met hun eigen slaapkamer en Pippa valt op onze kamer tevreden in slaap in een kinderbedje met plasplastic op de matras.

Het ontbreekt hier absoluut niet aan vriendelijkheid en gastvrijheid, maar het contrast met de vorige nacht is groot. Jose Luis (psychiater) vertelt bij een glas heerlijke Havana rum hoe elk Casa Particular per nacht en per kamer 10 CUC (ongeveer 8 Euro) aan de staatskas moet afdragen, onafhankelijk van of er gasten zijn of niet. Tegelijkertijd mogen ze de gasten per kamer niet meer in rekening brengen dan 20 CUC (16 Euro). Aangezien de kamer meer dan de helft van de tijd leeg staat, verdienen ze aan de accomodatie niets. Ze moeten het hebben van de bijdrage voor avondeten en ontbijt (een paar Euro per persoon).