Speciaal voor ons ontbijt gaat de huisbaas verse broodjes en papaya halen. Alles wordt uit de kast gehaald, en daardoor voelen we ons eigenlijk wel een beetje bezwaard. De mensen doen zo hun best met de beperkte middelen die ze hebben. Het contrast met ons dagelijks leven in Nederland is akelig groot. We drinken koffie uit plastic thermoskannen die wel uit een poppenservies lijken te komen, maar de koffie is hier heerlijk. Eenmaal in het centrum van Havana hebben we nog geen 50 meter gelopen als we ons een tochtje met paard en wagen laten aansmeren. Alle meisjes mogen op de bok en de teugels vasthouden en de koetsier spreekt gelukkig goed engels. Aansluitend ontmoeten we de crew van de Hartbeat weer in een cafeetje waar Hemingway veel scheen te komen. We drinken samen een Mojito en dan bezoeken we het Capitolio. Een copie van het Capitol in Washington, en in geweldige staat behouden gebleven. Midden in het gebouw worden we door een vrouwelijke beveiligingsagente apart genomen en ze vraagt ons bijna fluisterend of we het kantoor van de president willen zien. Ja natuurlijk! We glippen naar binnen, de deur gaat achter ons op slot en we staan in de protserige werkkamer van de presidenten van Cuba voor de revolutie van 1959 (vooral Battista). Na de revolutie van 1959 zijn dit soort gebouwen door de communisten omgetoverd tot museum. Geinspireerd door de paleizen van Napoleon is de kamer uitgebreid gedecoreerd met bladgoud. We mogen plaatsnemen aan het bureau van de president en dan gaat er een deur open naar een prachtige parlementszaal. De president had vanuit zijn werkkamer direct toegang tot de verhoogde presidentszetel in het parlement. Aansluitend zet de vriendelijke agente ons weer terug in de publieke ruimte, neemt een fooi in ontvangst, en gaat op zoek naar de volgende Westers uitziende toerist. Laat Fidel het niet zien!

Midden op straat worden we aangesproken door een ober van een restaurant die ons wel een tafeltje wil verkopen. Dat gebeurt wel vaker, en we zijn er bedreven in geraakt om ze te negeren. Maar deze spreekt goed Nederlands! Dan toch maar even naar binnen om wat te drinken met een stukje Pizza. De man blijkt Nederlands te hebben geleerd in Cuba dankzij een cultureel uitwisselingsprogramma. Zijn leraar kwam uit Eindhoven. Deze man is echter het land nog nooit uit geweest en had ook geen familie in Nederland. Hij gebruikt zijn taalkennis alleen om af en toe een verdwaalde Nederlandse toerist van de straat te plukken. Hij wil ons ook nog graag "zwarte" sigaren verkopen. "Goed voor jou, 100 sigaren voor 100 pesos" zegt hij....

Na het avondeten gaan we terug de stad in, leveren de kinderen af in het hotel waar de Hartbeat bemanning logeert. De "nannies" Rosa en Lara passen vanavond op de kinderen als wij met Martin en Esther naar een optreden gaan van o.a. de Buena Vista Social Club.