De Chesapeake Bay is een soort mega-Ijsselmeer, ongeveer 40 kilometer breed en 250 kilometer lang. We zijn dus nu wel eindelijk in de Chesapeake Bay, maar nog lang niet in Rock Hall, waar we de boot gaan achterlaten voor de winter. We hebben nog enkele dagtochten te gaan. Gistermiddag hebben we aangelegd in Tangier Island, een klein eilandje midden in de baai. Zo zullen Volendam en Urk honderd jaar geleden hebben uitgezien, voordat de toeristen kwamen. De mensen hier leven vrijwel volledig van de krab visserij. Er liggen zeker honderd vissersbootjes die regelmatig terugkomen met bakken vol levende krab. Die worden vervolgens in grote bakken met water gesorteerd en levend bewaard tot ze hun schaal afwerpen. Dan worden ze op markten in de omgeving verkocht als 'soft shell crab' en dat is hier een delicatesse. Ze worden in hun geheel gefrituurd en opgegeten. Ook de meisjes smullen van de gefrituurde krabbenpoten en -scharen.

Het dorp is ooit gesticht door emigranten uit Cornwall. Sindsdien heeft de tijd grotendeels stil gestaan. De mensen hebben hun eigen taaltje, onverstaanbaar voor buitenstaanders. Ze zijn zeer religieus, verkopen geen alcohol en de paar eettentjes gaan al om 5 uur 's middags dicht. De straatjes zijn te smal voor auto's dus heeft iedereen hier alleen een golfkarretje voor lokaal transport.

Jammergenoeg liep de bevolking de laatse jaren terug van 1200 naar 500 en de lokale school leverde afgelopen schooljaar slechts 6 kinderen af. De houten huisjes gaan over van generatie op generatie en als iemand dood gaat wordt hij of zij bijgezet in het familiegraf in de eigen voortuin. Slechts enkele families maken hier de dienst uit. Havenmeester Park is 79 jaar, heeft 4 kinderen, 14 kleinkinderen, 4 achterkleinkinderen en 28 katten.

We vinden het hier erg gezellig. Autheniek zoals maar weinig plaatsen in de VS dat zijn. Jammer dat het langzaam ten onder lijkt te gaan.