Thuis komen was een groot feest. De opa's en oma's op het vliegveld. Het grote welkomstbord in de tuin, met een metersgrote foto van Lamawaje in Saint Lucia en de tekst "Welcome home, captain and crew Lamawaje!". Super! Slingers in de perfect verzorgde tuin. Drank en boodschappen in de koelkast. En meteen de eerste avond vele vrienden op bezoek. Wat een ontlading. De meisjes zaten binnen een half uur op de fiets naar hun vriendinnetjes in de buurt. Over en weer tranen van geluk dat de aftelkalenders eindelijk aan hun einde waren.

"En, hoe was het ?" vragen ze dan. Waar moet je beginnen ? Ervaringen van zo'n avontuur kun je niet in enkele zinnen samenvatten en eigenlijk moet je het ook niet eens proberen. Gelukkig hebben honderden mensen onze blogs gelezen dus ze weten wat we hebben meegemaakt. En wat waren wij blij met alle reacties onderweg. Zo verslavend als het voor sommigen schijnt te zijn geweest om de blog te volgen, zo keken wij dagelijks uit naar commentaar, gastenboek en e-mails. Bedankt iedereen daarvoor!

En dan na enkele dagen weer terug naar het "gewone" leven. De meisjes naar school, Mich voor het eerst naar de Akademie Vogue in Amsterdam (voor de opleiding Interieur Design) en ik weer aan het werk. Prachtig dat de kinderen nog 3 weken hebben kunnen meedoen met hun eigen klas; tijd zat om hun avonturen te vertellen aan vriendinnetjes en juffen. Cito toetsen maken en met goed resultaat over naar de volgende groep. Maar eerst diploma uitreiking van de Lamawaje school, met hoge punten voor Rekenen en Taal, maar ook voor Viskunde en Afwassen.

Voor de meisjes was het ook weer wennen in huis. "Imme, doe de kraan dicht, dadelijk is de tank leeg", zegt Pippa. Rikke doet consequent de douche uit om zich in te zepen en de haren te wassen en dan pas weer aan om af te spoelen.

En afgelopen week mochten ze de schatkistjes weer uitpakken die ze van Juf Angelique hadden meegekregen, en die inmiddels vol zaten met schelpen, souvenirs, zand uit de Bahama's, grassprietjes uit de tuin van het Witte Huis en noem maar op. Wat hebben wij geluk gehad met de Sjtadssjool die ons zo goed heeft begeleid in dit project en vooral met Juf Angelique die ons in haar vrije tijd heeft klaar gestoomd voor de rollen van Juf en Meester. Dankjewel!!!

Met volle energie weer aan het werk, met een verse kijk op zaken die er voor de reis zo diep waren ingeslepen dat het moeilijk was om nog objectief te oordelen. Strategisch, organisatorisch. Prioriteiten rangschikken, ook prive. Na jaren van rugklachten was ik er afgelopen half jaar helemaal van af. Het kan dus wel! Sindsdien dus 2x per week fitnessen en 3x per week 1,5 uur fietsen (woon-werk verkeer). Dat helpt ook!

's Avonds druk met de voorbereidingen voor de nieuwbouw. Veel afleiding en weinig tijd om terug te blikken dus. Af en toe contact met andere Vertrekkers en dan begint het gemis al langzaam te komen. De tijd, de vrijheid, de natuur en de vele nieuwe vrienden. We zullen het allemaal pas echt gaan missen als we komende winter 's morgens in donker smerig weer op weg zijn naar school en werk en terugdenken aan een jaar eerder. Wat hebben we het ongelofelijk mooi gehad samen en wat een geluk dat het zo vlekkeloos is verlopen. Goed voorbereid dat wel ja, maar er had van alles roet in het eten kunnen gooien.

Wat we nu al het meeste missen: elkaar. In plaats van 7 dagen in de week, 24 uur per dag samen op een paar vierkante meter, zie ik Mich en de kinderen door de week alleen 's avonds een uurtje of twee. Dat valt tegen. En daarmee is meteen duidelijk wat het allermooiste was aan deze reis.

ALL WAS VERY WELL ABOARD THE GOOD SHIP LAMAWAJE!