New York. We zijn er! Toch stiekum een van de hoofddoelen van deze reis, om een keer zelf New York in te varen. Een droom komt uit. Al vanaf 20 mijl afstand zie je de wolkenkrabbers, pas uren later het Vrijheidsbeeld. Het is zaterdag en dus lekker rustig in de Hudson en East Rivers. Rustig genoeg om Mich met de camera in het bijbootje (zonder motor...) achter te laten voor wat foto's van de Lamawaje bij het Statue of Liberty. Mich is er niet heel happig op maar die foto wil ze toch echt graag maken, dus... Als we een tweede keer bij haar wegvaren en op het Vrijheidsbeeld afvaren, hoor ik in de verte een luide scheepshoorn...Oei. Snel weer overstag, op volle snelheid langs het bootje, landvast opvangen, vastmaken en op volle snelheid verder, uit het vaarwater van dat werkschip. En dan ook nog flinke discussie aan boord omdat ik niet goed genoeg tussen Mich en het Vrijheidsbeeld voer. Foto mislukt. Gelukkig zat er in de eerste serie wel wat bruikbaars.

We varen langs Ground Zero en zijn verbaasd hoe ver ze al zijn met die nieuwe wolkenkrabber. Het is nu al een van de hoogste gebouwen van het Financial District. De skyline van Manhattan is indrukwekkend, en de gedachte aan 9/11 laat maar niet los. Ongelofelijk wat deze stad heeft meegemaakt. Bovendien stonden de torens van het WTC er nog toen ik de laatste keer in in NY was, sterker nog, ik moest er toen in zijn omdat een van onze klanten daar zijn kantoor had (die overigens 3 maanden voor 9/11 zijn verhuisd...). De skyline is eigenlijk niet meer goed herkenbaar, zo dominant waren die twee torens. Ook de meisjes zijn onder de indruk van het verhaal. Pippa vindt dat we Osama Bin Laden voor straf maar in de bijkeuken moeten zetten. Te laat.

We leggen aan in Newport Marina, aan de overkant van Manhattan, in New Jersey. Hier moest ik in 1989 zijn om de 80 voeter "Atlantic Privateer" op te halen voor de oversteek naar Manchester, ter voorbereiding op de Whitbread Round The World Race 89/90. Alleen had niemand me erbij gezegd dat het Newport, New Jersey moest zijn en dus vloog ik naar Newport, Road Island, het zeilmekka van de VS. Daar aangekomen kon ik de boot nergens vinden en moest alsnog met de bus naar hier. Aan boord kwam ik Christiaan Brakman tegen met wie ik enkele dagen New York kon verkennen voordat we vertrokken. Nu, 22 jaar later heb ik hem weer gebeld. Hij woont en werkt inmiddels hier en we gaan hem volgende week thuis opzoeken. Weer een cirkel rond.

Vanuit Newport Marina kun je met de metro naar New York dat net een zware hittegolf achter de rug heeft met temperaturen tot 45 graden celsius. De hitte is in de gangen van de metro nog goed te voelen. We lopen langs het Empire State Building en kijken onze ogen uit op Times Square waar we lunchen in het Hard Rock Cafe. En als we 's avonds langs de Radio City Music Hall komen, kopen we kaartjes voor de nieuwe show Zarkana van Cirque du Soleil. Wat een geweldig gebouw. Grootste overdekte concertzaal ter wereld, je kijkt je ogen uit. En de show is fenomenaal. Je weet niet waar je moet kijken., zoveel gebeurt er op het podium.

We zijn nog lang niet uitgekeken op New York, dus, we blijven nog even!