In Newport waren we nog gezellig een avondje gaan eten aan de haven. Verderop aan de muur hangt een grote foto van de zeilboot "Puma's Il Mostro", de deelnemer aan de vorige Volvo Ocean Race. De meisjes gaan even met zijn drieën kijken. Een groep fitte en goed gebruinde mannen zit onder de foto. Een beer van een Amerikaan zegt "that's me there in the picture".... Rikke kijkt hem ongelovig aan en wijst op dezelfde foto en zegt "Yeaah, and that's me!". De meiden rennen giechelend weg. De mannen bulderen van het lachen. Later op de avond komt de grote Amerikaan ons melden dat we ons geen zorgen hoeven maken over onze dochter, die is niet op haar mondje gevallen. En, "by the way", hij was het dus echt op die foto...

Vanuit Newport varen we bij weinig wind naar Cuttyhunk, een eilandje vlak bij Martha's Vineyard. We twijfelen nog of we voor anker zullen gaan of gebruik zullen maken van een van de boeitjes (mooring-buoys) die door de lokale overheid zijn klaargelegd. In de Carieb lieten we dat soort boeitjes altijd links liggen omdat het nogal eens voorkomt dat die niet goed zijn verankerd; je kunt dat immers niet controleren. Hier in de USA mag je daar wel op rekenen en het voordeel is dan dat enkele typische risico's van ankeren zijn opgelost. Geen risico dat je eigen anker los laat, maar nog veel belangrijker, geen risico dat andere boten slecht ankeren en dus 's nachts tegen je boot aanknallen. En we hebben nu wel genoeg krassen op de boot... We kiezen dus voor een "mooring" en liggen met tientallen andere boten dicht op elkaar. We kunnen zo met elkaar praten. Het is net een volle camping. Best gezellig eigenlijk. Als de wind draait is er net genoeg ruimte tussen de boeien om te draaien. Maar goed, we liggen hier veilig. Dat is maar goed ook, want 's avonds naderen donkere luchten en harde regen gaat vergezeld van windstoten en snelle winddraaiingen. Verderop vechten boten met hun ankers en proberen alsnog een boeitje op te pikken. Das nu knap moeilijk bij deze wind. Beetje zoals die camping waar de buren vergeten zijn de scheerlijnen te zetten omdat het zo'n mooi weer was en de BBQ eerst moest worden aangemaakt.

Cuttyhunk heeft in de zomer 500 bewoners, in de winter slechts 25. Op een pleintje zo groot als een flinke tuin vinden we het gemeentehuis, de bibliotheek, de kerk en de school. De school heeft maar 1 klaslokaal, we mogen er even in. Afgelopen jaar waren er 4 leerlingen, komend jaar worden het er 2, een broer en zus van 11 en 9. Wordt gezellig op het schoolplein in de pauze. Een oude schuur doet dienst als winkeltje waar we jammer genoeg geen "ananas sap" vinden voor onze Pina Colada....(ook niet toen we naar "pine-apple juice" vroegen in plaats van "ananas sap").

In Cutty Hunk winnen we bij lokale zeilers informatie in over de beste havens van het eiland Martha's Vineyard. Zo komen we 's avonds in Vineyard Haven uit, waar we weer aan een "mooring" gaan en tevreden naar bed gaan, ook als er weer donkere luchten naderen. Dit keer liggen we wel goed vast, maar op een verkeerde plaats. Deze plek is volledig open naar het Noord Oosten, waar de wind en golven "meestal" niet vandaan komt. Behalve bij een naderend koufront. De wind neemt toe tot storm kracht en bij stromende regen bouwen zich korte hoge golven op waar we over op en neer rollen. In bed moet je je schrap zetten om er niet uit te vallen en de inhoud van kastjes rolt van de ene kant naar de andere. Geen oog dicht gedaan tot half 5 's ochtends. Gelukkig wordt niemand aan boord zeeziek. Dit extreme gerol hebben we eerder meegemaakt in Bretagne, Dominica en Barbuda, maar eigenlijk was het niet voor herhaling vatbaar. 's Morgens vertrekken we meteen om de ellende zo snel mogelijk te vergeten.

Amper een uur verder varen liggen we de volgende nacht perfect beschut in het gezellige haventje van Oak Bluff, eveneens op Martha's Vineyard. Op de kade komen we de Amerikanen tegen die ons hadden geadviseerd om naar Vineyard Haven te gaan. Die hadden de vorige nacht in de beschutting van Oak Bluff weinig gemerkt van het slechte weer. "Thank you very much!".

In de VS zijn er zeer scherpe regels en controles voor het schoon houden van het water. Je mag onder geen voorwaarde toiletwater overboord pompen. Dat mag in Nederland overigens ook niet, alleen houdt vrijwel niemand zich eraan, mede omdat de controles ontbreken. Hier zie je in elke haven boten bezig met het leegpompen van de vuilwatertanks. Gevolg is dan ook dat het water in de binnenhaven van Oak Bluffs mooi helder is. De meisjes maken van 4 stootwillen een vlotje en ik trek ze met het bijbootje door de haven, tot vermaak van de andere boten. De meisjes zwaaien uitbundig naar iedereen die ze tegenkomen.