Your boat is ready sir, except....the batteries are dead! Mooi, fijne start van de vakantie. Maar nog dezelfde middag hebben ze nieuwe accu's geregeld. Dezelfde, vroeg ik nog? Yes identical, copies, sir! OK.... Waarom passen ze dan niet in de accubak ? Well, the handles are in a different position, we will cut them off with an electric saw. Maar zijn ze dan wel even hoog als de vorige ? Yeaah no problem sir! OK, dus de handvaten worden met een electrische zaag van de loodzware accu's geamputeerd. Holy shit, they don't fit, they are too tall! Dat zei ik toch!!!!

Nog eens drie dagen later hebben we eindelijk nieuwe (Europese) accu's en blijft de werf achter met onbruikbare accu's zonder handvaten. Wij kunnen gelukkig nog enkele dagen bij de familie Francis logeren in hun geweldige huis (met zwembad) aan de kust van New England. We vieren de 4th of July met een Parade, Horse-show en fireworks. Wat een heerlijke ongecompliceerde gastvrijheid. Als Peter & Jennifer op een avond weg moeten, kunnen we zelf BBQ'en en hebben we dit paradijs voor onszelf.

Gelukkig heeft de werf wel een geweldige reparatie en re-paint gedaan na de schade van vorig jaar in Newport. De boot ziet er weer uit als nieuw en na nog een paar dagen klussen en poetsen is alles weer goed in orde als we vertrekken richting Maine, door het Cape Cod Canal.

Eerste stop na vertrek vanaf het meerboeitje van de familie Francis is het plaatsje Provincetown op Cape Cod, waar de eerste migranten, de Pilgrims, in 1620 met de Mayflower zijn geland na 2 maanden op zee. Meteen nadat we aan wal stapten merkten we dat dit plaatsje inmiddels wordt bevolkt door een ander soort pioniers, de zogenaamde "bears", oftwel uitbundige homo's met lange baarden, dikke bierbuiken, veel borstharen en roze onderbroeken. Niks mis mee, "beregezellig" (althans 's middags, hand in hand met Michelle...), maar ik ben de dag erna toch maar snel mijn baard van een week gaan scheren. Om elk misverstand te voorkomen.....

Doel van de tweede dag is om walvissen te vinden op de Stellwagen bank, een halve dag varen ten noorden van Cape Cod. Het is windstil en op de motor varen we de 25 mijl lange Stellwagen Bank langs. Het duurt tot het eind van de middag voor ik in de verte een fontijn zie, gevolgd door een zwarte fonkeling in het water. Meeeeeiiiiiiisjes!!!!!! Walvissen!!!!! Waar, waar, waar ? Tien minuten later zijn we omringd door walvissen, vooral blauwe vinvissen van een meter of 20 en enkele bultruggen. Pippa en Rikke zijn doodsbang en smeken me om er niet te dicht bij te komen. Pip huilt tranen met tuiten bij het zien van walvissen die wel twee keer zo groot zijn als onze boot. Ze schuilt onder de kap en durft niet te kijken. We maken wel honderd foto's voor die ene perfecte fontijnfoto. Wat een sensatie om te kunnen genieten van deze met uitsterven bedreigde diersoort. Kunnen onze meisjes dat hun kinderen ook nog laten zien over een jaar of 30 ?

We eindigen de dag in Manchester by the Sea, een prachtig plaatsje met kleurrijke houten huisjes en verse kreeft in het restaurantje aan de haven. We verbazen ons hier net zo over de hoge prijzen in de supermarkten als over de lage prijzen in de restaurants. Mich heeft zelfs al uitgerekend dat het goedkoper is om...

Door het Annisquam kanaal varen we naar Rockport. Voordat we de haven in varen krijgen we van de havenmeester via de marifoon een plaatsje aan een steiger toegewezen. Dat is goed nieuws, we zijn inmiddels gewend aan ankeren en boeitjes. Al snel blijkt dat deze 4 meter lange steiger gewoon midden in de haven drijft, dus we blijven aangewezen op ons bijbootje om naar de wal te varen. Geen probleem, Imme heeft inmiddels bewezen goed te kunnen varen met "Ripje" en vaart zonder klagen op en neer naar de boot terwijl Mich en ik op de "porch" van de zeilclub in een schommelstoel met een glaasje witte wijn naar de zonsondergang kijken... Het lijkt wel vakantie.