Als we 's morgens vanuit Rockport willen vertrekken naar Kennebunkport (jawel, bekend als zomerverblijf van Bush sr.) doen de instrumenten het niet meer. Geen GPS positie, geen snelheid, wind, diepte. Scheisse. Van alles geprobeerd, geen resultaat. Toen we vorige week vertrokken uit Newport duurde het ook al verdacht lang voor ze reageerden op de schakelaar. Maar toen kwam het goed en ik vermoedde geen defect. Nu begin ik te twijfelen. Wat te doen? Vroeger voeren we zonder GPS, met kaarten, passer, lineaal etc. Zou ik dat nog kunnen? Het is mooi weer, dus.....

Maar zonder GPS en instrumenten volgend jaar de oceaan over ? Toch maar niet. Dus Kennebunkport slaan we over en we varen zonder instrumenten naar Portland waar we hopen een capabele monteur te vinden. Die trekt al snel de conclusie dat alle aansluitingen goed zitten, dat er geen corrosie is, en dus "it's got to do something with the xxxxxxx software, you'd better replace the whole system, we have a real good system for you....". Snel weg daar. Naarmate ik er langer over nadenk raak ik er steeds meer van overtuigd dat het wel een losse verbinding MOET zijn, dus begin ik nog maar eens systematisch alle kabels en stekkers na te lopen, te beginnen aan de andere kant dit keer. Bingo, meteen de eerste stekker raak. Problem solved... Phoe dat lucht op.

Net als vorig jaar met Oma Henny verliezen we weer een nacht doordat de uitgekozen ankerplek toch niet zo beschut blijkt te zijn als we dachten en de boot de hele nacht piepend en krakend op en neer rolt. Dan varen we door naar Robin Hood Marina waar we hebben afgesproken met "Opa Vogelbird" (dat was zijn bijnaam voor Rikke en Imme vanwege een engels versje dat hij hun leerde). Bill Roesner uit Boston ontmoetten we 8 jaar geleden in Stockholm waar hij met zijn boot was tijdens een lange rondreis door Europa. We hebben toen in Zweden in de nodige haventjes samen met hem gegeten en geborreld, en hij zei steeds dat als we ooit naar de VS zouden varen, we dan zeker naar Maine moesten komen. Hij had jaren met zijn vrouw door Maine gezeild en was nu naar Europa "gevlucht" omdat zijn vrouw te vroeg was overleden en hij de emotionele belasting van het zeilen door Maine zonder haar niet aankon. Hij voer toen in 3 jaar heel Europa rond, net als wij nu doen in de VS.

Nu is het eindelijk zo ver. We hebben hem 8 jaar niet meer gezien en zijn nu eindelijk aangekomen in zijn thuishaven. Hij kan elk moment binnenkomen...