We zijn aan boord. Rik, Hans, Michel en ondergetekende. Op het vliegveld in Schiphol wilden ze ons bijna geen boarding pass geven. "Waar is uw retourticket ?" - "We hebben er geen, we zeilen terug" - "Pardon ?". "We zeilen terug". "Dan mag U niet mee, want ze laten U in de VS niet binnen zonder retour ticket. Heeft U een boekingsbewijs van dat schip waar U mee gaat varen ?" "Nee, we varen met mijn eigen boot, terug naar de Azoren". - "Waar ligt dat?". - "Ik heb wel een retourticket vanuit de Azoren naar Amsterdam". Uiteindelijk ging hij een telefoontje plegen en de persoon aan de andere kant vond het wel goed. Dus wij met Iceland Air naar Reijkjavik en door naar Boston.

Daar was het natuurlijk toch nog een beetje spannend of ze ons zouden binnenlaten. Vooraf met zijn vieren afgesproken dat we wel zouden vertellen dat we komen zeilen, en dat we tot zaterdag in de VS zouden blijven, maar niet dat we terug naar Europa zeilen en geen retourticket hebben. Tenzij ze ernaar vragen natuurlijk, dan moet je gewoon vertellen hoe het zit. Uiteindelijk vroeg geen van de 4 douane ambtenaren naar ons retourticket. De snuffelhonden hadden geen bezwaar tegen onze doos met medicijnen voor de boordapotheek (thanks Adam!) dus een uur na aankomst zaten we in de huurauto naar onze zeilvrienden Peter & Jennifer Francis in Marion, MT.

De kreeften waren al gekookt (en pasten niet op het bord). Strawberry & Blueberry pie als nagerecht. Welcome to New England! Stromende regen, dat wel, maar wat een ontvangst. Jammer dat Michelle en de kids er niet bij zijn. Die hebben hier vorig jaar ook zo genoten van de gastvrijheid. 's morgens praat Jennifer (Research Professor aan Rutgers University) ons bij over haar wetenschappelijk onderzoek naar extreem weer ten gevolge van klimaatverandering. Zij heeft als eerste de link gelegd tussen opwarming van de aarde, het smelten van de Noordpool en het extreme weer dat de laatste jaren zorgt voor record droogtes, overstromingen, hitte- en koudegolven op het Noordelijk Halfrond.

Sinds gisteravond weer aan boord van de Lamawaje in Camden. Ze heeft de winter perfect doorstaan. Ik had vorige zomer de meeste voorbereidingen al gedaan voor de grote overtocht, dus nu is de joblist niet al te lang. Met een dag of 3 moeten we wel klaar zijn.

All is well aboard the good ship Lamawaje!