Gisteren bijna een aanvaring gehad met twee Portugese Oorlogsschepen die rustig met de wind meezeilden. Gelukkig lagen wij over bakboord :-) Verder een verdwaalde schildpad en zojuist een paar vliegende vissen. Afgezien van de dolfijnen die enkele keren per dag even op bezoek komen heeft verder niemand hier wat te zoeken blijkbaar.

Het ritme op de oceaan : we draaien met 2 wachten van 2 man, overdag 6 uur op 6 uur af, en 's nachts 4 uur op, 4 uur af. Als je wacht loopt staat een van de twee aan het stuurwiel, meestal half uur op, half uur af. De ander is stand-by voor reven e.d., of maakt iets te eten klaar voor de opkomende wacht. En 's nachts kan die tweede man ook een tukkie doen buiten op de bank. De stuurman staat altijd aangelijnd achter het roer. Dat is ook wel nodig want de boot maakt soms rare schuivers op de golven. Als je pech hebt als stuurman zie je een grote brekende golf niet aankomen en wordt je overspoeld met zout warm water. Daarom dus toch steeds ook het hele zeilpak aan, al is de temperatuur aan dek inmiddels opgelopen tot 26 graden. De stuurman stuurt overdag in eerste instantie op zicht (orienteren op wolken) en controleert af en toe of de "course over ground" nog klopt. 's Nachts is het soms zo aardedonker dat je je nergens op kunt concentreren en dan moet je op kompas en metertjes sturen. Nogal vermoeiend, dus dan is een half uur wel zo ongeveer het langste wat je volhoudt.

De "off-watch" ligt in zijn kooi te slapen. Daarvoor heb je per etmaal ruim voldoende tijd, maar dus opgedeeld in blokken van een paar uur elk. Om 17.00 uur is het Happy Hour aan boord van de Lamawaje (muziek, fris en zoutjes) met aansluitend gezamelijk eten. Dat is het enige tijdstip per dag waarop we alle 4 wat langer bij elkaar te zijn om bij te kletsen. De andere wachtwissels zijn meestal kort omdat je snel naar je kooi wil. 's Nachst wordt je 20 minuten voor wachtwissel gewekt door de lopende wacht met een kan warme thee en koekjes. Je wordt geacht 5 minuten voor wissel van de wacht aan dek te zijn voor een korte overdracht (wind, zeilvoering, schepen in zicht e.d.).

's Nachts zorg ik enkele uren voor 0700 UTC voor een positiebericht aan onze "router" Chris Tibbs in Engeland die vervolgens 2 uur later zorgt voor een mailtje met zijn analyse van het weer en zijn advies voor de beste koers. Hij is meteoroloog en heeft zelf de North Atlantic al meer dan 20 keer overgestoken (o.a. samen met mij in 1988 van New York naar Manchester) dus hij kent de omstandigheden op zijn duimpje. Hij kent inmiddels de Lamawaje en haar bemanning ook redelijk na eerdere soortgelijke samenwerking. In zijn computermodellen kan hij de verschillende windverwachtingen (zo ongeveer per vierkante mijl) combineren met de verwachte prestaties van de boot onder die omstandigheden en daarmee de snelste route berekenen. Wij hebben zelf ook weersverwachtingen aan boord, maar het is wel zo leuk (en veilig) om onze eigen analyse te vergelijken met die van Chris. Bovendien heeft hij toegang tot satelliet foto's waarop hij letterlijk kan zien of wij bv. komende uren last gaan krijgen van een bepaalde onweerswolk en of we ideaal liggen ten opzichte van de Golfstroom. Dat soort data is veel te zwaar om per satelliet telefoon te downloaden. Overigens doet Chris dit werk voor zeiljachten op de hele wereld. Hij voer in 1989/90 ook de Whitbread Round The World Race, dus hij kent de weg.

Het deeg is weer gekneed en staat de rijzen. Tijdens mijn volgende wacht gaat de oven aan en dan morgenvroeg de geur van vers brood! Ik ga aan dek, het is mijn beurt om te sturen. Prachtig zeilweer, licht van de maan, sterrenhemel en geen golven meer over dek.

All is well aboard the good ship Lamawaje!