Om 22.45 lokale tijd aangekomen in de haven van Flores, na nog geen 11 dagen. De laatste dagen waren niet zo rustig als gehoopt. De wind stond recht tegen en blies harder dan gebruikelijk. Dus veel hakken, en daardoor nauwelijks geslapen. De boot klapt dan met harde knallen op de golven die recht van voren komen. Toen we eindelijk land in zicht hadden duurde het nog een halve dag voor we binnen waren. De aanloop van de piepkleine haven was spannend in het pikkedonker en aan lagerwal. Je hoorde en zag de enorme deining enkele meters verderop breken op de rotsen toen wij de betonnen havenhoofden in draaiden. Als je nu toch iets in je schroef zou krijgen....

Eenmaal in de haven zie je enkele tientallen zeilboten die allemaal liggen te slingeren in de zware deining in de haven. Alle 20 steiger-ligplaatsen zijn al bezet dus we gaan zijdelings tegen een Duitse stalen zeilboot uit Bonn liggen, maar de schipper blijkt een Fransman te zijn, prototype zeezwerver met lange baard. Hij begint met bezwaren omdat zijn zonnepanelen aan de zijkant van de boot uitsteken. Een woordje Duits en Frans helpen dan al snel bij het verzoek om toch langszij te mogen komen. Hij is uiteindelijk gelukkig erg behulpzaam en vriendelijk.

Als we in de verder al stille haven even een container gaan zoeken om onze vuilnis heen te brengen, voelt de vaste vloer onder de voeten vreemd aan. Je kunt niet meer goed rechtdoor lopen en een buitenstaander zou kunnen denken dat je te veel gedronken hebt. Maar dat was toen (nog) niet het geval.... De eerste de beste man die ik tegenkom wijst me de weg naar de containers, in het Engels met een Brabants accent... Zijn boot ligt hier al 2 jaar op de kant en hij is een tijdje geleden weer hierheen gevlogen om de boot in orde te maken voor de terugtocht naar Nederland. De beste man heeft zijn opleiding gedaan aan het CIOS in Sittard. Small world.

Vreemde gewaarwording toch altijd zo'n aankomst. Er valt een last van je schouders, we hebben het er zonder brokken vanaf gebracht. Je bent een beetje trots op je prestatie en meteen ook een beetje triest dat het weer is afgelopen. Terug aan boord is het tijd voor de fles witte wijn die al enkele dagen koud ligt, en voor de flessen die we eigenlijk ook enkele dagen geleden koud hadden moeten leggen...

All is well aboard the good ship Lamawaje!