Flores, het Portugese groene eilandje van slechts enkele tientallen kilometer, midden in de immense Atlantische Oceaan. Waar iedere automobilist vriendelijke naar je zwaait en iedereen elkaar op straat goededag zegt. Waar de "super mercado" nog net 2 trossen bananen en 1 appel voor ons heeft, de volgende lading vers fruit en groente komt volgende week. Waar de bergen tot aan de toppen van 900 meter zijn bedekt met groene weides met koeien en schapen, ge-irrigeerd door overvloedige regen en bijbehorende watervallen. Waar de straten gekleurd worden door welig tierende bloemen.Waar elke werker tussen de middag uit gaat eten, zodat het "Restaurante", voorzien van gezellige TL verlichting, om precies 12 uur vol loopt met bankbediendes, straatwerkers, schilders en vissers die voor 5 Euro allemaal tegelijk een all-in menu krijgen voorgeschoteld van gekookt vlees, aardappelen, brood en een glas rode wijn. Om 1 uur zijn ze allemaal als sneeuw voor de zon verdwenen. Wij nemen de luxe optie "Bifteca papas fritas" voor 7 Euro en daar hadden we achteraf makkelijk met zijn tweeen van kunnen eten. Waar de jachthaven op grote borden pocht met haar gratis Wifi verbinding, gefinancierd door het Ministerie van Communicatie en Technologie. Waar alle bootjes in de haven als dolle honden aan de landvasten trekken en stootwillen en lijnen sneuvelen bij het leven vanwege de deining. Waar iedere boot langer blijft dan gepland omdat de uitzonderlijke Oosten wind het lastig maakt om verder te zeilen naar Horta of Terceira. Waar de havenmeester dus met zijn handen in het haar zit omdat de piepkleine haven nu al bomvol ligt en hij nieuwe boten moeilijk kan weigeren na 2-3 weken oceaan. Dat kan nog leuk worden. Waar elke zeiler bijspringt in de haven om nieuwe gasten een veilige plek te bezorgen, zoals de langbaardige Amerikaan die net na 18 dagen solo uit New York komt binnendeinen en die nog geen tijd had gehad om de stootwillen en landvasten klaar te leggen. Of het oudere Duitse echtpaar dat wel de oceaan heeft overgezeild uit Bermuda, maar geen idee lijkt te hebben hoe te manoevreren met hun zeilboot, dus door 10 paar behulpzame handen de laatste vrije ligplaats in moeten worden gemanoevreerd, hij op het voordek in hoog opgetrokken onderbroek onder het zwemvest. Waar de douches gratis zijn, maar alleen met koud water. Waar je de diesel kunt bestellen bij een nabijgelegen tankstation waarvan de eigenaar dan 's avonds na sluitingstijd met jerrycans langs komt in de haven om je tank te vullen. Service inclusief in de prijs vanaf 200 liter.Waar Hans op de terugweg van de lunch besluit om even in het parkje onder een boom tussen de geurende bloemen een kleine siesta te gaan houden en waar ik Michel net gevraagd hebt om Hans toch maar eens te gaan zoeken; het is immers bijna tijd voor het avondeten...

All is well aboard the good ship Lamawaje!