In de kleine vissershaven van Praia op Graciosa liggen we twee nachten aan een mooie steiger in een gloednieuwe haven, samen met een paar andere zeilers. De avond voor vertrek gaan we even uitchecken. Een havenmeester is er niet. De politiepost in de haven is de hele dag bezet en dat voornamelijk om ongeveer 3 zeilboten per dag in- en uit te klaren. Bij aankomst werden de gegevens van alle paspoorten netjes op een formulier genoteerd, samen met de uitrusting van de boot (hoeveel motoren ? hoeveel pk heeft de motor ? heeft de boot radar ? etc.). Voor het uitchecken wil hij precies weten met welke bemanning we weer vertrekken en hoe laat precies. (hoezo eigenlijk, we zitten hier toch gewoon in de Europese Unie ?) Maar betalen hoeven we niks. "Het is hier gratis". "Oh, dat is erg vriendelijk, dank U. En het water en de stroom dan waar we 2 etmalen gebruik van hebben gemaakt?" "Ook gratis".

In dezelfde piepkleine haven hadden we overdag een auto gehuurd via het toeristenkantoor dat eveneens de hele dag bezet was, hoewel er nog geen 10 toeristen per dag rondlopen in het dorp. We rijden naar de krater van een vulkaan die in alle toeristenboekjes wordt aangeprezen als attractie die je niet mag missen. Midden in de prachtig groen begroeide krater ligt een ultra-modern museumgebouw van formidabele architectuur. Het is de toegangspoort tot de afdaling naar het dieper gelegen krater-meer dat prachtig is verlicht en waarin de luchtkwaliteit continu wordt gecontroleerd om te voorkomen dat hordes toeristen stikken door te hoge Co2 gehaltes uit de gijzers. Hordes toeristen die er niet zijn. Wij zijn de enige die middag. Volgens de prijslijst moeten we 2,50 per persoon betalen of 4 Euro voor een gezin van maximaal 2 volwassenen en 2 kinderen. Wij hebben oma bij ons en 3 kinderen dus verwachten dat we 9 Euro moeten betalen. Maar als de kassa-beheerder opkijkt van zijn internetsessie, vindt hij 4 Euro voor ons zessen ook wel genoeg.

In de haven van Praia da Vitoria op Terceira, gebouwd in 2002, moet je aan het begin van de steiger eerst de hoofdkraan open zetten voordat je water krijgt uit het kraantje naast de boot. De reden: er is een gigantische lekkage in de slang waardoor tientallen liters drinkwater per rminuut weglekken. Het is eigenlijk wonderlijk dat er nog water uit het einde van de slang komt. De havenmeester verzoekt ons vriendelijk om de hoofdkraan dicht te zetten na gebruik. De buren zeggen dat dit al maanden zo is.

De overeenkomst tussen al het bovenstaande is een groot bord op elk nieuw gebouw, kademuur, park, wifi-toegangspunt (allemaal gratis), museum of zwembad met de grote blauwe vlag met gele sterren en de woorden "Proconvergentia, projecto co-financiado pela uniao europeia - feder". Het zijn allemaal projecten van bureaucraten uit het verre Lissabon en Brussel. Maar de zeer arme lokale bevolking (alles bij elkaar toch nog 250.000) heeft nog amper geleerd om het allemaal te beheren. Echter, veel keus hebben ze niet. De visserij is ten dode opgeschreven doordat de oceaan wordt leeggevist door industriele vissersschepen uit Europa. En met het houden van enkele tientallen koeien midden in de Atlantische Oceaan kun je ook geen droog brood verdienen. Toerisme is hier de enige toekomst en de bureaucraten uit Lissabon en Brussel doen hun best om dat van de grond te krijgen.

All is well aboard the good ship Lamawaje!