Over een week vlieg ik met Hans, Rik, Floor en Bart weer terug naar de Lamawaje op Terceira in de Azoren. Na enkele dagen klussen en voorbereiden beginnen we aan de zeilreis van 1500 zeemijl naar Ibiza waar Mich en de meisjes 3 weken later aan boord komen en van waaruit de bemanning naar huis vliegt.

We sluiten dit jaar dus het" Rondje Atlantic" af en beginnen aan een nieuw avontuur. In Zuid Portugal zal ons navigatiescherm laten zien waar we de route kruisen die we in 2009 voeren toen we uit Villamoura in Zuid Portugal vertrokken naar Marokko en de Canarische eilanden. Een memorabele reis was dat, vooral ons bezoek aan het oude Marokkaanse vissersdorp Essaouria waar we in het aardedonker aankwamen en moesten aanleggen tussen druk manoeuvrerende vissersbootjes. Wat duurde het lang voor ik de rust had om te gaan slapen....

Sindsdien hebben we een prachtige tocht gemaakt naar Saint Lucia, Saint Vincent, Grenadines, Grenada, Martinique, Dominica, Marie Galante, Les Saintes, Guadeloupe, Antigua, Barbuda, Saint Barth, Sint Maarten, Anguilla, British Virgin Islands, Puerto Rico, Dominicaanse Republiek, Cuba, Bahama's, Florida, Georgia, South Carolina, North Carolina, Virginia, Chesapeake Bay, Delaware, New Jersey, New York, Connecticut, Rhode Island, Massachusetts, New Hampshire, Maine en vorig jaar de Azoren.

We hebben het er nog regelmatig over, vooral als de meisjes vragen "wanneer gaan we weer ?" Hoogtepunten? Zo veel! Maar in mijn geheugen zullen vooral Dominica en Cuba gegrift blijven. Gek, dat zijn net zo ongeveer de armlastigste eilanden die we hebben bezocht. Je proeft op dat soort eilanden dat armoede veel ellende met zich meebrengt, maar ook veel authentieke schoonheid, sociale samenhang en geluk.

Drie zomers in de VS was wel genoeg. Het is daar prachtig en de mensen zijn aan de oostkust over het algemeen zeer vriendelijk, gastvrij en geciviliseerd. Veel meer dan je zou denken als je je mening alleen baseert op de media hier in Europa. Maar wat ontbreekt zijn de onderlinge verschillen in cultuur. In elke haven vind je ongeveer dezelfde straatjes, huisjes, restaurantjes, winkeltjes en mensen. We hebben langs de Amerikaanse oostkust evenveel afstand afgelegd als in Europa van Denemarken tot Portugal. Moet je eens kijken wat je dan een verschillen tegenkomt in taal, eetgewoontes, architectuur, cultuur.

En de komende jaren krijgen we gelukkig weer veel meer van dat soort afwisseling. Portugal, Spanje, Frankrijk, Italie, Kroatie en uiteindelijk wellicht Griekenland en Turkije. Komende zomer blijft het bij Ibiza, Formentera, Mallorca, Menorca en Barcelona. Altijd leuk om ook een grote stad aan te doen met de boot. Wat we vooral zullen missen is de pure natuur van de ruige Atlantic, met haar walvissen, dolfijnen, tonijnen en kreeften. Waar we ons op verheugen is dat we voor het eerst sinds 2010 weer eens kunnen ankeren in water dat warm, helder en veilig genoeg is om elke ochtend van de boot af in te springen.

Atlantic Ocean. Been There. Done That. Got the T-Shirt.
Mediterranean. Here we come!