Ik kreeg net de melding dat er iets fout was gegaan met uploaden van de eerste blog. Het gaat allemaal via satelliet dus het duurt even voor ik dat door had. Hieronder alsnog dan de blog van de eerste dag.

Na 3 dagen klussen is Lamawaje helemaal klaar voor de oversteek naar het vasteland van Europa. We besluiten om ons vertrek te vervroegen tot donderdagmorgen zodat we kunnen aanhaken bij een lagedrukgebiedje dat net overtrekt. Gisteren bij het proefvaren was het vrijwel windstil en de vooruitzichten voor de komende oversteek beloven ook niet veel wind, dus we zijn blij dat er nu wel een mooi zuidwesten windje staat waarmee we met ruime wind over bakboordsboeg naar Portugal kunnen starten. Het eerdere plan om een tussenstop te maken op Sao Miguel, het oostelijkste eiland van de Azoren, hebben we laten varen. Dat was alleen goed geweest om diesel bij te tanken als we dat eerste stuk zouden motoren, maar nu het zo'n mooi zeilweer is zetten we maar meteen koers naar Cabo de Sao Vicente, de meest zuidwestelijke punt van Europa. 870 zeemijlen zegt de GPS. De laatste etappe van ons Rondje Atlantic.

Hans zou liefst meteen na vertrek de spinnaker al zetten, maar ik besluit eerst eens effe aan te kijken wat de wind doet. Maar goed ook, want door de windversnellingen rond het eiland hebben we meteen na vertrek al 35 knopen wind over dek. Binnen een dik uur lopen we al de eerste keer uit het roer. Niks aan de hand; na wat geklapper komt de boot weer netjes rechtop en terug op koers. Als een soort van geruststelling van Lamawaje "ik kan het nog en ben er klaar voor". Toch maar het grootzeil reven en de genua deels wegdraaien. Om zijn energie kwijt te raken staat Hans inmiddels binnen de eerste lunch klaar te maken; Potnoodles met gebakken ei en gesopt brood. Over een paar minuten gaat het wachtsysteem in. Bart, Floor en ik nemen de eerste wacht tot 20.00 uur.

All is well aboard the good ship Lamawaje!