Het werd tijd voor een nieuw aasje aan de vislijn. De kans dat grote roofvissen in dit gedeelte van de Atlantische Oceaan nog geloven dat er een fel gekleurd visje aan het oppervlak zwemt leken me klein, dus heb ik vanmorgen onze kansloze Nemo van afgelopen dagen vervangen door een wat grijzere variant. Toen Bart vanmiddag vroeg of hij toch maar de kipfilets uit de diepvries zou halen voor het avondeten vond ik dat wel een goed plan.

We zaten al sinds onze wachtwisseling om 1400 uur aan dek in een stralende zon wat te dutten en boekjes te lezen. Vrijwel windstil dus al de tweede dag aan het motoren, de laate paar honderd mijl tot Zuid Portugal. Een paar uur later zoemt onze hengel op het achterdek als aankondiging van actie.Visje!!! roept Floor (eindelijk weer eens iets uit de folder). Ik naar buiten waar Bart al in strijd is gewikkeld met de hengel die zo ver is leeggelopen dat het einde van de lijn alleen nog met een knoopje om de trommel vast zit. De top van de hengel wijst met een bocht van 90 graden in de richting van waar "iets" zich heeft verslikt in ons nieuwe aasje. Terwijl Bart de lijn stukje voor stukje indraait, zoek ik de attributen om de buit binnen te halen. De grote RVS haak om hem mee vast te slaan, flesjes goedkope rum om hem te kalmeren en werkhandschoenen om hem vast te pakken. Ondertussen wek ik Hans en Rik die beneden lagen te slapen. Eenmaal aan dek ziet Hans de vis naderen en verandert in een jager met oer-instinct. Hij staat binnen seconden op het achterdek met de RVS haak en trekt een gevaarlijk ogende speervis in de kuip. Het beest verzet zich hevig ondanks de haak die Hans inmiddels dwars door zijn lijf heeft gejaagd. Met veel geweld springt het beest met zijn gevaarlijke speer door de kuip. Met de ene handschoen die ik nog heb kunnen vinden houdt Hans het beest tegen de vloer terwijl ik de rum in zijn kieuwen spuit om hem te kalmeren.Inmiddels heeft Rik het enige echt effectieve wapen binnen uit de keuken gehaald en binnen een paar seconden snijdt Hans de kop van het beest af.

Vervolgens neemt Rik het over om de vis te fileren. Wat een bende. Een dik kwartier later ligt de kuip vol met ingewanden, stukken vis en de nog steeds gevaarlijk ogende vissekop, terwijl alles vol zit met bloedvlekken. In de ingewanden vinden we nog twee kleine visjes (ongeveer van de grijze kleur van ons aasje....) Onze mini-encyclopedie van Atlantische Oceaan vissen geeft aan dat het een "Long billed spearfish" is. We schatten zijn lengte op een meter twintig (voordat Hans erbij kwam).

Dinner time! Binnen een uur nadat de lijn begon te zoemen eten we ons buikje vol met verse visfilets, door Rik perfect geprepareerd met peper, zout en rosemarijn, op de huid gebakken en afgeblust met Pastisse (uit de Carrefour op Guadeloupe).

All is well aboard the good ship Lamawaje!