Op Elba moet je natuurlijk het huis van Napoleon gaan bezichtigen, en dat ligt aan de noordkant van het eiland, bij Portoferraio. Aangezien de wind uit het noorden komt, liggen wij juist aan de zuidkant van het eiland voor anker, bij Marina di Campo. Dus 's morgens eens een keer op tijd op en met Ribje (ons bijbootje) naar de kant en te voet naar het busstation. Maar voor we daar aankomen staan er opeens geheel onverwacht (?) twee scooters te huur. Vorige jaren hadden we zo'n kans al vaker laten schieten omdat we met zijn vijven waren en met maar 2 "chauffeurs". Maar nu dat Rikke in Zuid Afrika is past het wel, dus de meiden stralen van enthousiasme. Goed insmeren, helm op en vroooeeeem onderweg naar de andere kant van het eiland. De maximum snelheid op het eiland is 50 km/u maar de eerste kilometers hebben we dat voor alle achteropkomende verkeer tijdelijk verlaagd naar 30 km/u. Effe wennen...

In Portoferraio komen we al snel tot de conclusie dat het een goede keuze was geweest om hier niet naartoe te varen. Je kunt ofwel ankeren in de deining en golven van de noorden wind, of de haven in maar daar is het meteen windstil en dus bloedheet. Het huis van Napoleon was zeker wel de moeite waard. Slecht had hij het niet toen hij in 1814 hierheen werd verbannen. Met een uitgebreide bibliotheek, prachtig meubilair, geweldig uitzicht en een berg personeel was het hier wonen als God in Frankrijk. Was hij hier gebleven dan was ons de Abba rage in de jaren 70 misschien wel bespaard gebleven....

Vrooeeem verder over het eiland, naar een kiezelstrand bij Sansone waar we lekker afkoelen in het kraakheldere water. En dan vrooeem naar het bergstadje Capoliveri waar Mich haar kuit verbrandt aan de hete uitlaat van de scooter... Kleine brandwond, niks ernstigs. Ijsje om af te koelen. Vrooeem weer terug naar Marina di Campo waar we inkopen doen en de boot klaar maken voor vertrek naar Corsica. De meiden vonden het prachtig op de scooter. Imme had het er al een paar weken over dat ze een `actieve vakantie` wilde. Dit was het wel, bij pap achter op de scooter in de Meditterane zon.

´s Ochtend op tijd op voor de oversteek naar Corsica. Matroos Pippa moet aantreden om mama te helpen met het binnenhalen van het anker. We gaan meteen over Cap Corse (de Noordkaap) heen naar de westkant van het eiland. Eerste stop is Port Centuri, ook wel de Langoustine hoofdstad van Frankrijk genoemd. Dus, eerst snorkelen tussen honderden visjes om te controleren of het anker zich goed heeft ingegraven, dan aankleden en met Ribje naar het vissersdorpje dat zo te zien voor 70% uit restaurantjes bestaat. Op enkele restaurants staat dat ze alleen zelf gevangen vis serveren. Daar moeten we dus zijn.

Heerlijk gegeten, wel meteen 2 x zo duur als op Elba, en in het pikkedonker de weg terugzoeken naar Lamawaje. Onrustige nacht door de deining en ´s morgens vroeg wakker door aantrekkende wind. Weerbericht controleren en het blijkt dat die storm uit het westen al een halve dag eerder gaat aankomen. Snel anker op en `rolling in the deep` terug over Cap Corse naar de oostkant van het eiland. Daar een paar uur later voor anker bij Macinaggio. De wind giert ons hier om de oren, bijna 40 knopen, dus windkracht 7/8, maar dat alles bij stralend blauwe lucht. Dit is verwaaid liggen Mediterrane stijl. Achter ons anker met 45 meter ketting slingert Lamawaje op en neer tussen de golven met witte koppen. Ribje vliegt achter onze boot spontaan een stukje de lucht in en landt ondersteboven. Een zeilboot met gescheurde zeilen zag de bui niet hangen en zoekt nu alsnog beschutting in deze baai. We blijven hier nog even `rustig` wachten tot de wind gaat liggen.

All is well aboard the good ship Lamawaje!