Livia en Rikke regelen aan boord de catering voor lunch, Happy Hour en avondeten (als er geen pizza- of pasta-tentje in de buurt is). Zij bepalen dus ook wat we inkopen. Heerlijke salades en pasta gerechten komen voorbij, met tonijn of met verse asperges of met de heerlijke smaakvolle tomaten die je alleen in Italie vindt. Voor het eerst in 14 jaar Lamawaje is één kastje te klein. Nooit eerder dat ik me kan herinneren hadden we niet genoeg aan één kastje voor de chips...

We vertrekken om 6 uur 's morgens uit Sicilië, na 2 dagen die voelen als 4, zoveel hebben we gedaan en gezien. Etna wordt indrukwekkender als je er een mijl of 5 vandaan bent, dan zie je pas goed hoe immens die vulkaan is, met zijn 300 grote en kleine kraters. De bestemming is vandaag Rocella Ionica, zeg maar het begin van de teen van Italië en dan onderaan. Gezien de temperaturen hier zal het wel een zweetteen zijn.

Een paar uur later is het zo rustig midden op zee dat we boot stilleggen en overboord springen in het kraakheldere water. Livia twijfelt met springen. Ze vindt het maar eng dat het hier ruim 1500 meter diep is. Mijn argument dat je ook in 3 meter water kunt verdrinken snijdt geen hout. En mijn observatie dat 1500 meter slechts even ver is als van ons huis tot aan de kerk van Sittard ook niet :-). Maar, alles went en even later liggen we er alle vier in. Maar de keerzijde van het kraakheldere water is ook helder; je ziet hier alles, dus ook het plastic dat overal rondzwerft, ook al zitten we meer dan 10 mijl verwijderd van de kusten van Italië en Sicilië. Geen wonder dat vissen, vogels en dolfijnen het voor voedsel aanzien, het schittert net als lekkere visjes. Wegwerpzakken, wegwerpverpakkingen, wergwerpwattenstaafjes, wegwerpkoffiemokkenmetwegwerpdeksels, wegwerpijsbekersmetwegwerplepeltjes, wegwerkfrisdrankflesjesmetwegwerprietjes... Dat we onze eigen leefomgeving in noodtempo naar de kl#@$% helpen was al bekend van het broeikaseffect, maar dit plastic probleem is ook nog eens goed zichtbaar. Misschien maar goed ook. Misschien helpt het als mensen zien hoe walvissen aanspoelen met 80 plastic zakken in hun maag (vorige week in Thailand), hoe schildpadden verstrikt raken in de plastic houders van sixpacks, hoe vogels midden in de Stille Oceaan massaal uitsterven doordat ze te veel plastic hebben gegeten (zie docu 'Midway' maar pas als je eten een beetje gezakt is).

Dus, "if you cannot re-use it, refuse it!".
Tot zover deze eerste lezing. )-: