Vanuit Cavtat varen we naar Dubrovnik waar Oma Ans en Renske aan boord komen om een weekje mee te zeilen. We komen zaterdagavond aan in de mooie maar bomvolle ACI Marina en blijven zondag als één van de weinige boten daar achter. Honderden huurboten wisselen hier in het weekend van huurder en die willen natuurlijk zo snel mogelijk naar de eilanden. Dus zondagmiddag hebben we het zwembad bijna voor ons alleen. Dat is maar goed ook, want de hitte is hier verder slecht te verdragen. Volle zon, geen wind en geen mogelijkheid om af en toe van de boot in het water springen.

Met Oma en Renske verkennen we het mooie oude centrum van Dubrovnik, inmddels weer goed gerestaureerd na de oorlog. Ik kan me nog zo de beelden herinneren op TV van dat werelderfgoed dat kapot werd geschoten. Nu zie je wel nog sporen van granaten maar verder is de oude stad in al zijn glorie hersteld. Maar zo te zien is het vooral een cash-cow geworden waarin tienduizenden toeristen elke dag worden uitgemolken. Veel eigen mensen lijken er niet meer te wonen in dat historische centrum. En dat merk je. Toch iets te veel het gevoel dat je door Mainstreet in Disneyland loopt. Je ziet het aan de winkels met souvenirs en de 6 talige menukaarten. Triest eigenlijk hoe veel oude binnensteden stap voor stap hun eigen identiteit verliezen voor het altaar van de commercie.

Gezien. Verder. We gaan doen waar we voor zijn gekomen: van eilandje naar eilandje zeilen en ankeren in verlaten baaitjes. Pippa en Renske helpen met het uitzetten van een lange landvast naar de kant zodat we dichter bij de rotsen kunnen ankeren. Een heel gedoe nog; eerst met het uiteinde van een hele lange lijn naar de kant varen met ons bijbootje Ripje, dan Pippa overboord tot haar middel (of verder) om met die lijn de rotsen te beklimmen, dan een “snelle paalsteek” (specialiteit van Pippa) over een rots of rond een boom, dan trek ik vanaf de boot de lijn op spanning. En dan moet Pip weer de rotsen af, terug naar Ripje en Renske en terug naar Lamawaje. En dan... Happy Hour! Elke middag, tijd voor een drankje met chips, groente en een zelf gemaakt dipsausje. En daar liggen we dan. In the middle of nowhere. Met niks anders te doen dan zwemmen, snorkelen, lekker eten en drinken, boekje lezen (Hie is gein Wifi!), spelletjes spelen (Dalmutti) en slapen. En dan... repeat in een ander baaitje van een ander eiland. Heel vermoeiend allemaal.

Na een paar dagen is een stadje ook weer heel leuk, al zijn ze te toeristisch. Korcula bestaat uit hele smalle steegjes binnen een compacte stadsmuur aan het water. Op de stadsmuur liggen restaurantjes met schitterend uitzicht naar de eilanden er tegenover. En de ijsjes zijn hier misschien nog wel lekkerder dan in Italie.

In TriPorte vinden we een duikschool die voor de volgende dag nog plaatsen op de ‘duikboot’ en materiaal beschikbaar heeft dus varen we daarheen en gaan voor anker in een baai bij een gehucht met 10 huizen en verder niks. De volgende ochtend melden we ons bij Ziljan en zijn gezin. Zo’n kleine duikschool hebben we nog nooit gehad, maar de recensies zijn goed en het materiaal is in orde. Hoogtepunt van de 20 meter diepe duik wordt het ‘gevecht’ van Ziljan met een octopus, inclusief dikke zwarte inktwolken. Ziljan komt uit een vissersfamilie, maar de octopus laat hij ontsnappen met de staart tussen de tentakels.

Na een bezoek aan Hvar (veel te druk) varen we naar Split waar Oma en Renske weer het vliegtuig terug nemen. Split wordt meteen onze favoriete stad in Kroatie. Groot genoeg om authentiek te blijven; een prachtige, kilometers lange boulevard met palmbomen en hele hippe tentjes (Olive Tree!). En een schitterende en authentiek gezellige binnenstad met veel oudheid (tempel van Jupiter). Rikke en Imme gaan op de laatste avond stappen en raken de volgende ochtend maar niet uitverteld.

De laatste etappe is de oversteek naar Ancona in Italie. 130 mijl, 20 uur. Iedereen draait ‘s nachts zijn wacht, dus allemaal 2 uur op uitkijk en de rest slapen. En de schipper, die ligt weer stand-by op de bank buiten, maar slaapt (bijna) overal doorheen. Vanmiddag en morgen opruimen, boot winterklaar maken en dan via 5 laadpalen weer naar huis.

Kroatie is heel goed bevallen, beter dan elk ander land in de Middellandse Zee tot nu toe. Dus volgend jaar weer!