De nachttrein van de ÖBB naar Split komt keurig op tijd het perron van Hauptbahnhof Wien oprijden. Österreichische Gründlichkeit zoals ze die bij de Deutsche Bahn niet meer kennen. Twee wagons met auto’s en motoren, vier met slaapcabines en één met ‘restauratie’. In de cabines staat voor elke passagier een flesje Sekt met plastic glas en een zakje om te knabbelen. De menukaart biedt halve liters bier (uit blik) voor € 2,80, een plastic glas wijn voor € 3,00 en tandenborstel en pantoffelen voor € 2,00.

Ze hebben een serieuze poging gedaan om de romantische tijden van de Orient Express te doen herleven, maar de uitvoering lijkt in de details meer op het ‘restaurant’ waar we net in Wenen snel iets hebben gegeten. Iets met twee gouden bogen.

Het lijkt allemaal wel een beetje op een vliegtuig, met soortgelijke toiletten, turbulentie en soms zelfs uitzicht ‘über den Wolken’. Maar het comfort van de bedden is alleen vergelijkbaar met die klasse in een vliegtuig waar je vanuit de toeristenklasse alleen effe door het gordijntje naar hebt kunnen gluren. De First Class voor filmsterren, adel en andere lui die het niks interesseert dat ze per persoon nóg drie keer meer CO2 uitstoten dan het simpele klootjesvolk achterin.

In de ÖBB nachttrein binnen Europa krijgt dat klootjesvolk ook van die bedden waar je gewoon languit in kunt liggen. Per cabine heb je 2 of 3 bedden boven elkaar. De bovenste moet je toewijzen aan iemand die goed kan klimmen. Maar je ligt er prima, op en onder keurig schoon beddengoed. ‘s Nachts stopt de trein regelmatig voor bruggen, spoorwerkzaamheden etc. Als we 10 uur later in de buurt van Zagreb wakker worden met een ontbijtje hebben we al 2 uur vertraging te pakken. Maar goed, we zijn Österreich inmiddels dan ook al lang weer uit.
Geen probleem, des te meer tijd hebben we om te genieten van het prachtig groene, bergachtige Kroatische landschap über den Wolken, én eronder.