Verder dan het vakantiehuis van de W van Willem komen we niet dit jaar. We beginnen langzaam aan de terugtocht richting Preveza waar de boot op 25-09 de kant op gaat en van waaruit wij de veerboot naar Venetie nemen en dan de nachttrein terug naar Stuttgart.

Ik vertrek 's morgens vroeg voor zonsopgang en laat de meisjes slapen. Tegen de tijd dat ze aan dek komen om het ontbijt te maken zijn we al bijna in Hydra waar we een tussenstop maken. We gaan die haven niet in met onze boot. Daar was het 25 jaar geleden al elke dag een chaos met ankers en kettingen en dat schijnt niet beter te zijn geworden. Tientallen huurboten gooien hun anker in het midden van de haven op zo ongeveer dezelfde plek en varen dan achteruit naar de 3 omringende kades. Ochtendchaos gegarandeerd, en huurboten staan nu eenmaal niet bekend om hun stuurmanskunsten, met of zonder Griekse schipper. We ankeren liever in het baaitje ernaast en varen met Ripje met electromotortje stilletjes een mijl tot de haven waar we bijna omver worden gevaren door lawaaierige en hard scheurende taxi-bootjes. Leuk stadje Hydra. Voor twee uurtjes. We varen nog een paar uur door naar Poros waar we ankeren in de beschutte baai.

Precies een week nadat we voor het eerst door het smalle hoge Kanaal van Corinthe voeren, varen we er weer door in tegengestelde richting. De nieuwigheid is er vanaf, dus Rikke hangt de hangmat op het voordek om alles nog eens uit een ander perspectief te bekijken. Vorige week moesten we meteen na het kanaal twee dagen schuilen voor de harde wind; dit keer varen we het kanaal uit in een windstille Golf van Patras. Windstilte betekent een vlakke zee en daardoor herken je het gespetter en geplons van dolfijnen al van mijlenver. We verleggen de koers en de meiden pakken de GoPro en gooien het supboard in het water. Ik probeer ze zo dicht mogelijk bij een plek te brengen waar de groep dolfijnen heen zwemt. De eerste poging mislukt omdat ik te hard vaar en de meisjes op het supboard naast de boot kapseizen. De tweede keer peddelen ze zich een ongeluk om in de groep dolfijnen terecht te komen maar ze worden beloond met een unieke ervaring, suppen tussen speelse dolfijnen die voor de gelegenheid ook nog eens extra hoog uit het water springen. Met de GoPro filmen ze een dolfijn met een babydolfijn aan haar zijde die eerst vlak onder het supboard op en neer zwemmen en dan vlak ervoor samen uit het water springen. Geweldig, wat had ik graag zelf op dat supboard gezeten...

We ankeren die avond voor het dorpje Galaxidi en vallen voldaan in slaap. Morgen weer een dag.

Galaxidi ligt in de baai van Itea. Hier kwamen al 2700 jaar geleden schepen aan uit de hele Middellandse Zee met pelgrims, staatshoofden en kostbare kunst. Van hieruit sleepten ze beeldhouwwerken en grote zuilen nog 18 kilometer de berg op naar de Tempel van Apollo bij Delphi. In die tempel zat in een aparte afgesloten ruimte de 'Pythia', het orakel, een priesteres die, als ze in trance was, boodschappen kon ontvangen van Apollo en andere goden. Dat deed ze nadat ze flink had zitten snuiven aan etheengas uit een kloof in een rots. Haar boodschappen bestonden dan uit onverstaanbare klanken die vervolgens door hoge priesters werden geinterpreteerd en vertaald in een 'orakel' in de vorm van een vers, waar je alle kanten mee uit kon. Tevreden met hun eigen interpretatie keerden de pelgrims huiswaarts.

Staatshoofden zoals Koning Croesus van Lydië interpreteerden hun orakel als een vrijbrief om buurman Perzië te veroveren. Dat liep verkeerd af voor Croesus. Foutje bedankt. Croesus had de bijsluiter niet gelezen. Het orakel gaf geen garanties.

Die Pythia's werden verkozen door hoge priesters en ze werden nooit oud. Waarschijnlijk wisten die hoge priesters verdomde goed dat dat snuifgas uit die rotskloof niet goed voor je was, anders wilden ze toch liever gewoon zelf met die goden sparren? De 'vertaling' van orakels in verzen met de gewenste uitkomst werd ook van tevoren al door de hoge priesters bekokstoofd achter gesloten deuren onder aan de tempel van Apollo. Komt bekend voor?

Zeer fascinerend zo'n bezoek aan Delphi. Onder de indruk van de schoonheid van architectuur en kunst uit een tijd dat Nederland nog alleen door stammen werd bewoond.

Op de tempel van Apollo stond toen al 'Ken uzelf' en 'Alles met mate'. Je zou hopen dat we dat inmiddels hadden geleerd en dat we de tijd van orakels en hoge priesters ver achter ons hadden gelaten. Maar jammergenoeg zijn die alleen van vorm veranderd.