Op weg naar de Lamawaje maken we een prachtige tussenstop in Süd-Tirol om onze Zilveren Bruiloft te vieren. Wandelen in de bossen en op het Plose plateau op 2400 meter boven zeeniveau maakte het samen met de heerlijke Italiaans/Oostenrijkse keuken tot zeer waarschijnlijk onze mooiste Zilveren Bruiloft ooit 😊.

Daarna reden we naar Venetië waar we de auto in een parkeergarage zetten, om te voet de veerboot op te gaan naar Igoumenitsa vlak bij Corfu. Toen Mich en ik op de veerboot met een keycard de hut binnengingen die we hadden gereserveerd voor de overtocht van 26 uur, zagen we meteen dat er iets niet klopte. Het bed lag open, met een pyama op het kussen en een paar pantoffelen ervoor. Bezet!? Gelukkig niemand thuis. Hier klopte iets niet. Wij terug naar de receptie. Onderweg door de smalle gangetjes kwamen we een oude purser tegen die ons vroeg waarom we weer terugliepen. Ik zei dat onze hut 8323 al bezet was. Zonder verdere vragen zei hij "Oh geen probleem, ik heb nog een veel mooiere hut voor u, loop maar mee". Met zijn loper opende hij de Master Cabin, met aparte slaapkamer, woonkamer, badkamer met ligbad, TV, koelkast en uitzicht naar voren én opzij. Terwijl wij onze ogen uitkeken regelde hij twee nieuwe keycards en als 'doekje voor het bloeden' twee tegoedbonnen voor het a-la-carte ontbijt voor 2 personen. Huh???
De enige verklaring die we konden verzinnen was dat deze vriendelijk oude Griek zelf in hut 8323 was ingetrokken toen de boot een dag eerder in Igoumenitsa was vertrokken. Veel comfortabeler dan de vliegtuigstoelen waar de bemanning in moet slapen. Hij heeft gegokt dat die hut niet bezet zou worden, en als plan B wist hij dat niemand bezwaar zou maken tegen de upgrade naar de Master Cabin. En de kans dat die verkocht zou worden was waarschijnlijk klein. Waarom was hij anders niet eens verbaasd toen we vertelden dat onze hut 8323 al bezet was? En dat gratis a-la-carte ontbijt? Zodat we vooral geen klacht zouden indienen.
Het kan haast niet anders. Maar waarom was hij zelf dan niet in de Master Cabin gaan liggen? Dat staat gelijk aan muiterij. Als je daarop wordt betrapt wordt je naar goed nautisch gebruik gekielhaald, denk ik.
De volgende dag geef ik hem op weg naar buiten een dikke fooi voor deze win-win constructie. Ik krijg een dikke knipoog terug. Toen wist ik het zeker. Die pantoffelen waren van hem.

Na onze 'grote reis' van 2009/2010 rond de Atlantische Oceaan, varen we in 2023/2024 weer twee zeiltochten op de Lamawaje. Bij lange na niet de vele duizenden zeemijlen van toen, maar wel voor het eerste weer enkele maanden aan boord.
Vorig jaar van Kroatie naar Albanië en het westen van Griekenland. Deze zomer gaan we van West Griekenland langs Athene naar de Cycladen en Turkije. Maar we zijn nog geen week onderweg of ons plan om met de boot naar Istanbul te varen is al ingeruild voor een langere reis naar de zuid en zuidwest kust van Turkije, ook wel de Turkse Rivièra genoemd of de Turquoise Kust. Hoewel we veel tijd hebben, zou de zeilreis naar Istanbul op en neer vanuit de Cycladen bijna de helft van de tijd in beslag nemen, als we tenminste is ons normale tempo van 150 mijl per week blijven varen. Dat tempo betekent dagtochten en af en toe een dagje sightseeing. Sneller kan wel, en dat hebben we vaak gedaan samen, maar dan sla je wel ook heel veel moois over. We gaan liever rustig 'island hopping' de prachtige Griekse en Turkse eilanden door, op weg naar wat vaak de mooiste kust van de Middelandse Zee wordt genoemd.
En dan ruim op tijd weer terug want de Aegeische Zee is berucht om haar Meltemi, de wind die makkelijk een week doorwaait met windkracht 7-8 en dan kunnen we niks anders dan schuilen en wachten. Het overkwam ons al in 1993 toen ik was gevraagd als schipper van een door een Sittardse familie gehuurde zeilboot. We moesten de boot vanwege de Meltemi uiteindelijk ergens achterlaten en vanaf een ander vliegveld terug naar Brussel vliegen. Veel stress en een flinke meerprijs voor de huurder want nu moest een andere bemanning de boot gaan ophalen, enkele dagen van haar thuisbasis verwijderd. Gelukkig was ik alleen ingehuurd om de boot te zeilen. De griekse schipper van een 2e gehuurde boot deed de navigatie en de planning. Mij niet bellen!

De boot ligt weer in het water. Na twee dagen klussen zijn we ver klaar voor vertrek vanuit de prima haven van Preveza.
Alleen de nieuw bestelde matrassen van de achterste twee hutten zijn nog niet klaar. Grieken staan nu eenmaal niet bekend om hun strakke planning. En daar moeten we ons hier maar snel aan aanpassen. Morgen weer een dag.
De meiden hebben gisteren nieuwe lattenbodems op maat gezaagd voor hun eigen hutten. De schipper was niet 100% tevreden over de maatnauwkeurigheid van het resultaat, maar in tegenstelling tot de vriendelijke Griek met zijn pantoffelen kunnen ze niet zelf kiezen waar ze kunnen gaan slapen, dus als het al niet allemaal goed in elkaar blijft zitten is dat hun eigen probleem. Bovendien dreigden ze de schipper bijna te kielhalen als hij nog veel langer zou zeuren... Het risico op muiterij is komende 2 maanden niet langer uitgesloten...

All is well on the good ship Lamawaje!