Eenmaal weg uit Lefkas maken we haast, want de temperaturen op het vasteland tussen Lefkas en Athene gaan over een kleine week oplopen tot 40 graden overdag en 30 graden ’s nachts. En dan zou de lol er snel vanaf gaan want dan doe je ’s nachts geen oog meer dicht. Dus we willen de 200 mijlen van de Griekse westkust door de baai van Patras, de baai van Korinthe en het kanaal van Korinth naar de koelere Cycladen binnen enkele dagen afleggen.

Op weg naar het kanaal van Korinthe overnachten we eerst in Mesolongi, in de baai van Patras. De laatste paar mijlen erheen doen ons denken aan de Intracoastal Waterways aan de oostkust van de VS, met zijn moerassen, vissers en insecten. Vorig jaar zagen we hier zelfs een flamingo overvliegen. Dit jaar liggen we voor anker in warm troebel water als een grote zeeschildpad zijn hoofd naast de boot boven water steekt. Hij weigert terug te komen voor een foto.

De volgende etappe voert naar Galaxidi, waar we de verjaardag van Mich vieren met slingers in de boot, vlaggetjes in de mast, een bezoek aan het nabije Delphi en ’s avonds een heerlijk diner aan de kade. Delphi was vorig jaar al indrukwekkend, maar het blijft ongelofelijk wat die Grieken 2500 jaar geleden allemaal aan offers die berg op hebben gesleept omdat ze zich door priesters hadden laten wijsmaken dat de orakels die vlak bij de Tempel van Apollo door de ‘Pythia’ werden opgesnoven uit grotten, een voorspellende waarde hadden. Het beste bewijs dat het allemaal doorgestoken kaart was, blijkt uit het feit dat het hele goddelijke complex later onder de Romeinen in verval raakte, ook al deden de Romeinen hun best om dat te voorkomen. Maar omdat alle besluiten nu opeens in Rome werden genomen, konden de Griekse priesters niemand meer wijs maken dat het zin had om hen te betalen voor de orakels van hun ‘Pythia’. Zonder die afgetroggelde inkomsten was Delphi ten dode opgeschreven.

Een dag later varen we door de baai van Korinthe waar Rikke en Imme vorig jaar zijn gaan suppen met een groep dolfijnen. Gelukkig komen we ze nu weer tegen en ze zijn dit keer met nog veel meer, we schatten zeker honderd. In het kraakheldere water lijken ze te dansen rond de boot. Het is elke keer weer magisch om zo dicht bij de wilde natuur te komen.

Aangekomen bij het kanaal van Korinthe moeten we een uurtje wachten voor we erdoor mogen. Het kanaal is niet alleen heel hoog, maar ook heel smal waardoor het éénrichtingsverkeer is, dat elk half uur wordt gewisseld, zoals in een sluis. Maar als er eerst een groot schip doorheen moet met slepers, dan kan het ook wel eens een paar uur duren voor je aan de beurt bent. We hebben geluk vandaag, we kunnen snel doorvaren. Als we aan de oostkant bij Isthmia het kanaal uitvaren voelen we meteen de koelere wind uit de Cycladen. We varen door tot Poros waar we in een diepe slaap vallen.

De volgende ochtend doen de meisjes boodschappen terwijl ik het dek poets. Pippa vaart de boot de haven uit. Buiten staat een perfecte zeilwind voor de 45 mijl naar Kythnos. Na een uurtje zeilen gaat de boot effe met de neus in de wind zodat we kunnen zwemmen om af te koelen.

Eenmaal in Kythnos ankeren we in een mooi baaitje waar ik het laatste half uur voor zonsondergang mijn 30 rondjes om de boot zwem. Door de ondergaande zon kleurt het dorre rotsige landschap om ons heen van geel naar oranje en uiteindelijk bruin-groen.

Terwijl we in Kythnos de hittegolf ontwijken en genieten van de heerlijk koele zee en zwoele maar niet al te hete nachten, krijgt Pippa te horen dat ze haar Wiskunde B eindexamen moet overdoen om naar Delft te kunnen komend najaar. Ze wist al dat ze terug moest voor Biologie omdat het examen door een brandalarm ongeldig was verklaard, maar het nieuws over Wiskunde B is een tegenvaller. Ze vliegt zondag vanaf Mikonos naar Düsseldorf om weer te kunnen gaan leren…