Lamawaje begint alweer aan de terugreis. Twee weken geleden is mijn moeder in huis gevallen, sleutelbeen gebroken en rug flink geblesseerd. De bijwerkingen van de pijnstillers maakten de nachten lang en zwaar, dus Imme is meteen naar huis gevlogen om opa te helpen met de verzorging van oma. Haar opleiding en haar stage in het ziekenhuis blijken weer goud waard. Pippa moest ook terug om te leren voor haar herexamens. Inmiddels is Rikke ook naar huis gevlogen om Imme te helpen met de zorg. Rikke en Imme slapen afwisselend naast oma en zijn hele nachten in de weer geweest.

Mich en ik liggen inmiddels al een week 'verwaaid' in Tinos vanwege de 'Meltemi' (harde wind van 6-8 Beaufort met vlagen van 50 knopen) en we kunnen Lamawaje in dit kleine haventje niet achter laten. Ze trekt al een week als een steigerend paard aan de landvasten.

Gisteren is oma in het ziekenhuis opgenomen wegens te laag Hb-gehalte in het bloed. Verder is ze gelukkig weer aan het opknappen van de misselijkmakende pijnstillers en is de pijn bijna weg. Ze heeft alweer commentaar op voetballers die het niet goed doen 😉. Vanmorgen mocht ze na 3 bloedtransfusies weer naar huis waar ze met opa en de meisjes in het zonnetje zit voor de vitamine D.

Mich en ik zien morgen een eerste kans komen om aan de terugreis van 300 mijl te beginnen naar Preveza, waar we ook zijn gestart. Dat zal wel de nodige dagen duren, afhankelijk van de wind. En dan de boot klaar maken voor de winter (beetje vroeg) en naar huis. Vervroegd einde aan de 'lange reis' waar we twee jaar naar hadden uitgekeken. Het is niet anders. Boven onze blog staat wel "voor wie de tijd neemt staat de wind altijd gunstig", maar soms draait de wind toch onverwachts en dan moet je overstag.

Er was tot vorige week geen plek waar we liever wilden zijn dan met ons vijven op de Lamawaje. Nu willen we nergens liever zijn dan thuis. Jammer van waarschijnlijk de laatste kans om samen zo lang op zeilreis te gaan, maar we hebben niks te klagen. We hebben drie prachtige weken achter de rug met ons vijven in Süd Tirol en Griekenland. Een goede bemanning past zich aan als de omstandigheden veranderen. En de schipper is apetrots op deze bemanning 😉.