Over het weer mag ik niet klagen, het heeft me tot nu toe niet tegengewerkt, als je pech hebt lig je zo een aantal dagen vast in een haven, wachtend op minder sterke wind. Vandaag koningsdag, de zon schijnt. Snel boodschappen gedaan anders haal ik deze lange dag niet (jam, brood, bananen, koffie). Iedere dag dat ik wakker wordt aan boord tijdens deze trip, voel ik direct een soort haast: snel, snel, weer weg, het water op, de stroom, weg uit de haven, weer terug naar de ruimte, het vergezicht, de vogels, het weer. Een solozeiler schreef: soms moet je juist alleen zijn op een boot om te weten hoeveel vrienden/familie je hebt, hoe je kunt resetten om weer een nieuwe point of view te kunnen aannemen, ervaringen opdoen die je ook in de dagelijkse sleur helpen (niet alles kunnen controleren).
Tank bijgevuld vanuit een 10l canister, wat stinkt die shit toch. Trossen los. Op zee weer weinig wind, maar wel mooi met de stroom mee, ik vertrek om 11:00u. Eindelijk tijd voor ontbijt en koffie. De automaat doet het werk en ik geniet van de omgeving en het eten. Deze reis veel met koptelefoon naar muziek geluisterd. Het maakt het geheel nog bijzonderder, het wordt een film, soms vrolijk, soms heftig en cool, soms verdrietig. Omdat ik dicht langs de kust vaar heb ik 4g, een bijzonder moment als ik even facetime (video-telefoon) contact heb met Ol en zijn gezin en mijn moeder in Spanje, zij zittend in een zonnig atrium, ik in een kuip op zee. De reis naar IJmuiden is verder vrij saai, soms komt er een laag vliegend vliegtuig over. Je merkt de nabijheid van het drukke Nederland, een bedreiging voor mijn solitude. Rond 18:00u lopen 'we' IJmuiden binnen. Automaat aan terwijl ik de trossen en stootwillen uithang. Dit wordt mijn eerste sluis solo. Komt er en pilot boot van achteren aan (deze zetten loods af op schepen), geeft die ontzettende lul!! (ik heb er geen andere woorden voor) nog even gas terwijl hij zonder te kijken langs me vaart. Boeggolf van 3 meter hoog, weer mijn hele inventaris van plaats gewisseld. Wat een ontzettende SOB. Verderop keert hij en vaartweer terug, zonder aan te meren. Ik neem me voor dat als hij nog een keer zo'n geintje uithaalt ik er ook echt een klacht aan waag. Om hem van mijn voornemen vast op de hoogte te brengen, begin ik hem opzichtig te filmen. Nu geen gezeik. De sluiswachter is veel sympathieker, die gooit de sluisdeuren de brug al open zonder dat ik het heb gevraagd en ik ben de enige. Het word teen piece of cake, er staat nauwelijks wind. Ik merk dat alleen een korte achtertros met Sarquit al voldoende is, het gemak van een kleine boot: je houdt haar makkelijk af en afmeren is echt minder stress dan met de Bolledeux (Contast 31) van weleer.
Op het Noordzeekanaal valt op hoe sterk het land ruikt/stinkt. Ik geloof dat Nick Jaffe die de wereld rond zeilde met een Contessa 26 dit ook zo ervoer, maar hij was wel veel langer op zee, maar toch, ik zou me graag met hem willen kunnen vergelijken ☺. Op het kanaal Chili Beans gekookt (opgewarmd), koffie gezet, beetje muziek luisten en af en toe een paar graden bijsturen. Eenmaal in Amsterdam veel kleine bootjes met dronkenlui, irritante gasten. Een paar veerponten ontwijken, langs het station, geluiden van de stad. Het wordt donker en met alle die lichten wordt het er niet duidelijker op. Deze hele trip had ik nooit kunnen maken zonder de ervaring uit het verleden, ik weet alles wel te vinden, maar er is ook veel veranderd (haven Scheveningen enorm verbouwd en vernieuwd). Samen met een stuk of 5 feestbootjes leg ik aan bij de wachtsteiger voor de Oranjesluizen. Verderop staat zo'n gast in het water te zeiken, komt ie op me af: "Waar ga je naartoe?", naar Enhuizen antwoord ik hem, "draait de brug nog wel dan?". Heeft die knakker me toch even te pakken: het zou inderdaad kunnen dat hij niet meer draait na na 23:00u. Per marifoon informeer ik bij de sluiswachter, geen probleem, draait gewoon. De lichten gaan op groen en iedereen vaart de sluis binnen. Zo ook een gigantische speedboot met 3 mega buitenboord motoren. Draait die vent even de muziek (dance) keihard aan, midden in de sluis, vanaf de andere bootjes wordt geroepen "harder!". Ik kan er wel om lachen, maar voel ook dat dit niet echt past bij goed zeemansschap, what do they know. De deuren gaan open en de lichten staan nog op rood, maar de meute vliegt tussen de nog draaiende deuren naar buiten. Ik wacht net zo lang totdat het licht groen is en dan uit de sluiswachter zijn ongenoegen per marifoon: "wat een stelletje klootzakken!", op Amsterdams accent en met duidelijk ergernis in zijn stem. Amsterdam, Amsterdam. Wel erg tof, hij maakt direct de brug klaar, ik kan zo doorvaren, super service. En nu een soort gijp naar een andere sfeer: het is weer pikkedonker en ik ben weer helemaal alleen op het water. Het water is super vlak en er waait een zacht windje. Lied suggereert nog om naar Volendam te gaan, maar ik wil naar Enkhuizen. De sluis daar draait pas om 06:00u weer en kan ik mooi bij de wachtsteiger een paar uur tukken. Het Markermeer is leeg, donker, verlaten. Ik heb het houd en zit veel binnen, zo schrijf ik mijn blog even van Nieuwpoort-Scheveningen. Ik mis de zee en de golven, het zout, de gedachte van onbeperkte horizon. Aan de andere kant, de veilige beschutting en overzichtelijkheid van het Markermeer/IJsselmeer is ook prettig. Om 03:00u bereiken we Enkhuizen, ik zoek me suf naar het kleine geultje naar de sluis, het heeft vele onverlichte tonnen, met mijn schijnwerper zoek ik ze, mijn grootste zorg is vooral om er niet tegenaan te varen. Eindelijk zie ik hoe het zit en pruttel langzaam naar de aanlegsteiger. Er ligt reeds een zeilbootje, mensen slapen, ik doe zo stil mogelijk. De sfeer is prachtig: je hoort vogels, het is zacht en donker achter het licht van de steigerlampen, heerlijk. Ik ben wel weer helemaal gaar en ga direct slapen. Het is 03:30u, de wekker op 08:00, nu maar hopen dat er geen overenthousiaste ambtenaar komt die me om 06:00u wakker maakt omdat je hier niet mag verblijven met ander doel dan wachten op de sluis.
Wanneer ik wakker wordt van de wekker, hoor ik ook een boot. Het is een groot zeiljacht dat de sluis in wil; mooi, ik ga direct mee en met enorm slaaphoofd start ik snel de motor en vaar mee naar binnen. Het andere zeilbootje van vannacht is al weg.
Met veel andere vroeg vogels zit ik binnen no time op het IJsselmeer, op de motor, what's new. Onderweg maak ik koffie, eet brood en banaan, zie uit naar het thuiskomen en weerzin van Olivier, Valentijn, Daniel en Lied. Ik ruim vast op zodat ik straks de trein van 12:04 nog kan halen. Om 10:50u loop ik de jachthaven van Stavoren binnen.........Holy shit, ik heb het gehaald!! Met veel doorzetten en soms een beetje afzien, ik heb het gehaald, met veel plezier en intense gedachten/emoties en ervaringen, ik heb het gehaald!
Nu het laatste stressmoment: een box invaren in je eentje én de trossen op vier punten tegelijkertijd vastmaken. Dat is met hulp erbij al een hoop gedoe. Zoeken, zoeken, steiger E box 1004, krijg nou wat, er ligt een zeilboot. Wat doet deze @#$% in mijn box? Dan maar even aan het kleine steigertje ervoor aanleggen en informeren. De havenmeester vraagt direct of ik Andriesse ben, "ja, ik had eigenlijk gehoopt dat u nog niet zou arriveren, dus heb ik een passant in uw box laten overnachten", die had minder hoop dan ik ☺. Ik mag voorlopig in box 1002. Aanleggen gaat eigenlijk soepel, als je niet meetelt dat ik zachtjes met de zeereling het zijsteigertje raakte, ik tel het niet mee ☺. Zo haal ik nog net mijn trein en binnen 20 min laat het haar alleen. Ja, ik vond het ook onzin, dat "me and my boat, we, her", maar na 10 dgn 'samen' en daarbij het gevole van de de sterke afhankelijkheid van mijn veiligheid, maakt toch dat er een relatie ontstaat, ik kan het niet helpen, toch een minnares. Het voelt wel een beetje wrang om zo snel weg te lopen, maar prioriteit is prioriteit. En zo zit ik dan om 12:04 in een boemeltreintje door Friesland op weg naar Groningen. Weemoed mengt zich met geluk en uitkijken naar de jongens en Lied. Ik heb hier >6 maanden iedere dag naartoe geleefd, iedere dag vele malen aan gedacht en veel voorbereidingen getroffen. Ik ben ontzettend blij met de hele trip, het was een enorme ervaring en enorm geslaagd. Ik heb intense momenten beleefd die verder gaan dan in de blog beschreven. Ik ben erg blij dat ik dit avontuur ben aangegaan, én het gaat door wat mij betreft. Ik zie uit naar veel zeilmomenten met gezin en vrienden, een perfecte manier om elkaar op te zoeken en elkaar te spreken.
Zo is het dan zondag 27 april.
Sorry voor de foto's die soms op de kop stonden, op mijn computer stonden ze wel goed, de website maakt er een andere oriëntatie van. Iedereen heel erg bedankt voor de leuke reacties en de sms-jes onderweg. Zeker 's nachts op zee waren de sms'jes erg fijn, soms was het een beetje pittig of onzeker, spooky of gewoon saai, en dan waren de sms'jes (met soms nuttige info over weer of stroom) echt super! De AIS was natuurlijk ondersteunend hieraan: wat een super systeem: soms kreeg ik al een reactie van jullie zoals "welkom in de haven" terwijl ik nog aan het kloten was met trossen en stootwillen!
Take care,
Gunnar.

Nieuwpoort; de jachthaven is gigantisch, duizenden zeilboten, maar geen beweging. Ik check in bij het havenkantoor en wil lekker gaan douchen: ik heb sinds Brighton geen douche meer ‘gezien’ en begin zelf ook last te krijgen van olfactorische overlast. Die vrouw vraagt eerst de kleren van mijn lijf: naam, geb datum, naam boot, lengte, diepte, breedte, adres, etc, etc, blijkt vervolgens dat ze de douches aan het verbouwen zijn; er kan niet gedoucht worden. Het is niet te geloven! Precies aan het begin van het seizoen! Hebben ze de hele winter de tijd voor gehad. Ik ruim snel op, doe vast een rif in het zeil en vervang de genua voor de high aspect ratio fok (klinkt erg goed he? Is gewoon een kleinere fok), want gisteravond waaide het flink door en baalde ik van het iets te grote zeil. Diesel tanken en naar buiten. Maar op zee staat nauwelijks wind, what’s new! Weer op de motor én zeil. Het is verder prachtig weer en zo kabbel ik langs Oostende naar het Oosten/Noorden. De kust hier is onrustig tav ondieptes etc en langzaam maar zeker kan ik deze achter me laten; ik wil daarom ook niet naar Brouwershaven of Stellendam, maar ik doel op Scheveningen. Onderweg slaap ik wat: geleerd op internet van een ervaren solo zeiler: steeds de wekker op 10 min zetten , kijken of er iets aankomt en dan slapen tot de wekker weer gaat, even kijken en weer slapen. Het lukt me om dit 1,5 uur te doen en voel me daarna een stuk fitter. Ik ga de zoveelste nacht in op zee!
Onderweg krijg ik een sms van een vriend, maar ik kan hem niet direct antwoorden omdat er een gigantisch containerschip uit China komt aanvaren, ik moet even van koers veranderen. Het volgende smsje is dan “Stomme container boot?” Hij had al op marinetraffic gezien wat mijn probleem was. Dat AIS systeem is echt fantastisch: de betrokkenheid met het thuisfront is geweldig, iedereen kan precies volgen waar je bent. Tien minuten laten barst er een enorme regenbui los met bliksem en hagel. Dit vind ik typerend van zeilen: je zit vele uren op het water, maar er is steeds verandering van de omstandigheden: weer, wind, honger, moe, koerverandering, nacht/dag, etc. Er passeren nog wat kustvaarders die uit Antwerpen of Vlissingen komen en daarna zie ik een tijd geen schepen meer. Het wordt donker en dat is het mooie van de nacht op zee: opeens zie je veel meer schepen dan overdag. Dit is te verklaren doordat de navigatielichten van de schepen vrij hoog zitten en vaak al boven de horizon uitsteken waardoor je ze in het donker sneller ziet. Links van me is een groot veld met zeeschepen, allemaal voor anker, wachtend op een seintje om Europoort binnen te lopen. Er steekt een wind op en opeens is het mogelijk de motor uit te zetten en op zeil alleen 6 knopen te varen! Eindelijk! Wat is mooier dan ’s nachts zeilen! Wind komt van achteren, dus voordewindse koers. De golven nemen toe en na een half uur is het surfen geblazen! Wat is dit ontzetten gaaf!: racend op de golven naar Europoort. In de verte aan bakboord zie je de shipping lane naar Europoort steeds dichterbij komen. Op de kaart staat precies aangegeven waar je als pleziervaartuig de vaargeul van Europoort mag oversteken. Met weinig moeite vind ik de twee tonnen die de oversteek aangeven. Met de marifoon roep ik Maas Entrance op om toestemming te vragen om over te steken. “Ja hoor, wel goed uitkijken of er niets aankomt en stand-by blijven”, in Dover ging het meer van “Good morning sir, yes of course, you can go ahead and please stand by on channel 3”. Anyway, ik steek over, maar opeens toch een joekel dat uitvaart, om geen stress te creeëren laat ik een forse koerswijziging zien zodat het zeeschip weet dat ik zal uitwijken, uiteindelijk ga ik achter hem langs. Na 20 minuten is het voorbij en is het verder koers naar Scheveningen, ondertussen is het 03:00u. Eerst had ik het koud, en na de Europoort oversteek heb ik het weer lekker warm, ik beloon mezelf met een bier.
Het nachtelijk varen bevalt me wel. Wat gedoe met die stroming, maar met hulp van mijn zeilvriendin (☺) weet ik dat Scheveningen goed haalbaar is en ook gebruik maakt van de stroming mee. Om 5u loop ik Scheveningen binnen, meer af, en kort daarna weer een diep coma.

Ik word wakker in een zonnig Dover. Direct door naar het havenkantoor om het liggeld te betalen en een pasje te bemachtigen voor het douchgebouw. Er staat geen wind en de sfeer in de haven is ere en van lente, rust, vogeltjes, zonnestralen die tot op de bodem reiken. Ik wil eigenlijk meteen weg, maar eerst: boterhammen, koffie, blog, opruimen, alles zeevast zetten, slaapzak inrollen, dieseltanken, etc. Niet heel erg want het tij is nog niet optimaal. Uiteindelijk verlaat ik de dieselstijger en vraag om toestemming om de haven te verlaten. Net als ik door de westerlijke uitgang de zee opga, lopen er 3 passagiersschepen binnen: die gasten geven elkaar ook weinig tijd om te parkeren! Ik ga achter de 3e langs naar noord: de northsea pilot adviseert om pas over te steken bij boei Goodwinn, dus dat doe ik. De boei is snel gevonden, op de motor en weinig golven/wind. Ik markeer de plek waar ik de shipping lane zal binnentreden: vanaf dat moment moet je een haakse koers varen, niet een gecorrigeerde koers voor stroom etc, de reden is dat de oversteek zo het korste duurt en de grote scheepvaartje goed kan zien. Wel jammer, want dart is enorm om. De AIS was zeer behulpzaam in het Kanaal: je kunt precies zien hoe het uitkomt in relatie tot andere schepen, veel minder stress dus. Op een gegeven moment wel wat spanning bij een grote containercarrier: hij stuurde steeds bij waardoor het leek alsof ik hem niet voorlangs kon passeren. Uiteindelijk makkelijke oversteek en Frankrijk is nu in zicht. Zo motor ik uren door en nu met weinig voortgang door de stroom, de wind is wat opkomen steken en ik probeer wat te zeilen. Uiteindelijk wordt het zeilen met motor erbij, op deze manier kan ik superhoog aan de wind varen (want het is NE: precies………shit). De kust langs Frankrijk en Belgie is ingewikkeld: veel ondieptes en veel boeien. De wind neemt toe tot 5 en de golven volgen het initiatief niet lang daarna. Het wordt donker en ik heb stress, dit is niet leuk varen, golven over het dek, een gebied met veel valkuilen, waar zal ik naartoe gaan. Ik overweeg gewoon de nacht door te varen maar ik ben te moe. Ik ga voor Nieuwpoort. In het dondek wordt ik gepasseerd door een klein vrachtscheepje, geeft in ieder geval het gevoel dat je niet helemaal alleen bent, want verder zie je alleen wat lichten in de verte en verder…..niets. Als ik eindelijk kan afvallen om Nieuwpoort aan te varen, wordt het pas leuk: nu is het volgas op een halve wind, motor uit, dit is echt genieten, was dit maar de koers naar NL dan wist ik het wel. Op alleen zeil vaar een dikke 6 knts, ik raak helemaal blij van deze boot. Omdat ik geen zin heb om op zee het dek op te gaan én omdat het wel gaaf is, zeil ik de haven binnen. Nieuwpoort heeft een enorme voorhaven, dus voldoende ruimte om het zeil daar te strijken. Ik ben echt heel erg blij dat ik er ben en na het aanleggen besluit ik direct te gaan slapen. Morgen IJmuiden? (wishfull thinking?).

PS Jullie SMSjes zijn soms erg fijn om te lezen!

Het is al weer een week geleden dat ik vertrok per vliegtuig, toch lijkt het ook veel langer. Weer op de motor, zwak windje 2-3 en Oost, dus zeilen heeft geen zin. Sommigen vragen zich af waarom dan op de motor? De voornaamste reden is tijd: als ik alles per se zeilend zou willen doen dan duurt de totale reis zo 2 weken. Tijd....dat heb ik niet. Wat ik enorm ben gaan waarderen aan boord? De Bose koptelefoon met antigeluid ☺ Liever Bach of Simon and Garfunkel dan Yanmar 1Gm10. Zo heb ik in de nacht van Dartmouth naar Brighton met veel plezier geluisterd naar Hans Teeuwen. Prima combinatie van spooky nacht op zee and de vuiligheid van Teeuwen (Circus Baf, Gunther Schneider, De kikvorsman, en natuurlijk de fijne warme relatie van Teeuwen met het koningshuis ☺). Vanmorgen geslapen tot ik uit het diepe coma ontwaakte om 8.30. Gelijk naar de supermarkt gegaan, er is op loopafstand een gigantische supermarkt. Proviand gehaald. Daarna op terrasje snel 2 blogjes toegevoegd onder het genot van een cappuccino. Terug naar de boot, alles opgeruimd, terwijl ik weg was voor de bootschappen matrassen en slaapzakken gelucht en gedroogd (nog nat van mijn eerste uitstapje buiten Dartmouth). Alles opruimen, alles weer zeevast gezet, het weer is slap (zon en weinig wind), dus ontbijten doe ik wel op zee. Ik gooi los en vaar naar de andere kant van de haven voor diesel. Ik vaar bijna de tankpontoon doormidden, de draaicrikel van een Contessa 26 is groter dan haar lengte doet vermoeden. Nu ben ik beniuewd naar de dieselconsumptie van de motor; gister bij het binnenlopen van Brighton had ik stress of ik wel genoeg diesel in de tank had. Eerder op de dag had ik het 5l reservecanister reeds in de tank gegooid (niet erg leuk werk op zee met golven, de geur van diesel raak je niet meer kwijt en water in de tank krijgen is einde verhaal voor het op de motor varen). Als de motor er mee ophoudt vlak voor de haven dan had ik grote problemen gehad: aan lager wal en weinig wind. De totale dieselsonsumptie was 27l, en dat bij in totaal 24u motorvaren, dat komt precies overeen met het manual: ongeveer 1l per uur, not bad. De 'actieradius' op de tank is in ieder geval 24u.
Tussen Brighton en Dover is het een lange kust met White cliffs, dus ik snap niet waarom ze 'van Dover' zijn, had net zo goed White cliffs van Hastings kunnen zijn. Tot 16:00u zon en vlakke zee, leuk om zo langs de kust te varen, met de verrekijker kan ik net de wandelaars op de White cliffs zien lopen. Ik luister naar muziek met koptelefoon en dat maakt het geheel gelijk aan een mooie VPRO documentaire. Er is weinig of geen scheepvaart hier, alleen zie je wel de shipping lanes (soort snelwegen voor grote zeevaart) in het kanaal op zo'n 5-10 mijl. De nacht valt en de lampen gaan weer aan, het wordt ook weer koud, maar dit keer geen koude handen want met dubbele handschoenen is dat ook niet meer mogelijk ☺. Deze nachtvaart is veel leuker dan bij Lyme Bay; er is veel meer te zien, het stikt van de navigatie verlichting op boeien, schepen en vissersvlaggetjes, verder is de kust steeds in zicht. Achter mij vaart Dragonfly, ook een zeiljacht; ik kan haar zien op de AIS. Langzaam haalt ze me in en wordt haar navigatielicht zichtbaar. Het duurt enorm lang voordat Dover dichtbij komt, al zijn de lampen zo helder zichtbaar. Eindelijk is het zo ver en roep ik Dover Harbour control op ch 74. "Dover Harbour control, here sailing vessel Sarquit, over", "Sailing vessel Sarquit, here Dover Harbour control", "Yes sir, I like to ask for permission to enter the harbour for a night over in the tidal harbour, over", "That's alright sir, please take the western entrance and proceed to the tidal harbour, then contact the marina office, channel 80, eight zero, over", "eight zero, roger, over". Langzaam vaar ik tussen de havenhoofden naarbinnen, er staat een enorme stroming en het is best spannend om zo naar binnen te varen, het stikt hier van de ferries en commerciële zeevaart, en hier komt klein duimpje. Eenmaal binnen wordt ik ongeveer omver geblazen door 2 gigantische slepers die met 15 knopen voor me langs varen, met een boeggolf die de helft van mijn inventaris voorzien van een relocatie. Nu is het zoeken, hoewel veel lichten is het toch zo donder dat je moeilijk kunt zien waar je heen moet varen voor de "tidal harbour", langs vaar ik door en roep de marina op ch 80. Een aardige mevrouw vertelt me dat ik kan aanleggen in berth B52. Shit, toch niet zo'n aanleg plek met palen? Dan heb ik lange touwen nodig en een extra paar handen, gelukkig staat er geen wind. Stapvoets vaar ik de haven binnen en gelukkig heeft iedere berth een zijsteiger, aanleggen geen probleem. Om 01:00u gaat de motor uit en niet lang daarna lig ik op 1 oor. Brighton-Dover op de motor, 13u.
Vandaag 24 April ga ik overvaren naar "the main land"!! Dus door de shipping lanes, tussen de grote zeeschepen, van Dover richting Calais, daarna meet naar het Noorden, ik mik op Belgie. Zal weer een spannende dag worden.

Maandag en dinsdag 21/22 April
Vroeg opgestaan. Gisteren de hele zeilinstallatie langsgelopen: nieuwe touwen voor het grootzeilrif gekocht, ook bindsels aangebracht om het zeil na reven mooi op te kunnen binden (waren ook niet aangebracht). Ik maak 2 potten koffie, boterhammen, etc voor onderweg. Doe vast mijn laarzen aan, alles binnen weer vastgezet, nieuwe Reeds almanac gekocht (eerste is gisteren gesneuveld, veel dingen waren binnen nat geworden door een windhapper die naar voren 'keek'). Met enige angst en spanning verlaat ik Dartmouth opnieuw: gisteren was niet leuk, ik begon me al af te vragen waarom ik dit ook alweer wilde (☺), én bij een tweede poging ga je niet snel weer terug, de drempel wordt hoger dus ook de druk op jezelf om toch door te gaan.
Ik verlaat de haven met een grootzeil in rif 2 (je leert snel) en buitengaats is het geheel anders dan gisteren, er staat weinig wind en de golven zijn minimaal, dus de motor bijft aan. Na een paar uur is er van de kust niets meer te zien en ben ik alleen op zee. Dit is en blijft toch een bijzondere ervaring. Op de AIS zie ik verschillende schepen achter de horizon en dat ding werkt fantastisch (thuisblijvers sturen zelfs sms-jes waarin zij al zien dat ik vertrokken ben of dat ik naar een bepaalde haven vaar, zo 2014). De dag door op de motor, ik luister naar veel muziek en geniet van de eerste echte trip weer op zee. Aan het eind van de dag maak ik alles klaar voor de nacht: koffie, gesmeerde boterhammen, lantaarn erbij, nav lichten aan. 's Nachts is het een beetje eng, er is geen scheepvaart zichtbaar, het is zwaar bewolkt en het nieuwe LED toplicht geeft een soort vage gloed op het zeewater, weird. Ik ben blij wanneer het weer licht wordt, de nacht was niet prettig: ik zie het licht van Needles (ingang Solent) en van Catherine's Point, ik maak een peiling om mijn positie te controleren. Idiote is dat je deze lichten al vele mijlen van tevoren kunt zien, wat de illusie geeft dat je dichtbij komt, maar ik werkelijkheid moet je nog vele uren varen om anywhere nearby te komen. Dat maakt de nacht ook spooky: je twijfelt eerder aan je positie, ookal heb je 3 gps aan boord (AIS, GSP, iPhone).
Naast het Isle of White maak ik weinig of geen voortgang: ik ploeter tegen een stroom van 2-3 knts, om me heen zie ik het water kolken en zijn er rare golven: hoog, scherp maar ze bewegen niet voort, ze blijven op de plaats. Nogsteeds geen wind en nu al 20 uur op de motor.
Eindelijk komt nu ook de zon door. Bembridge blijkt toch geen goede haven: ik heb een hekel aan havens waar je niet eens 24u per dag in en uit kan varen: Bembridge heeft een droogvallend stuk in de geul (!). Nu de zon schijnt voel ik me beter en fitter, ik besluit door te varen naar Newhaven of Brighton. Het wordt Brighton. Er is eindelijk wat wind, dus fok uit en motor uit. Zo is het een paar uur heerlijk zeilen. Leg aan rond 18:30 in Brighton. Wat een lelijke haven, wel restaurants, na een pizza val ik snel in slaap, meer een diep coma. Morgen Dover?

Eerste nacht aan boord was redelijk, wel koud, ben blij dat ik toch 2 slaapzakken heb meegezeuld naar de UK. Bij het opstaan nauwelijks wind te bemerken, maar volgens de voorspelling zou het 3-4 waaien uit oostelijke richting, wat betreft de richting helemaal knudde want dat is precies mijn bearing voor de komdende dagen. Ik besluit toch maar te gaan varen, ik zie wel hoever ik kom. Dus zeilpak aan, spullen vastgezet binnen, en weg ben ik. Terwijl de autopilot het roer afentoe even overneemt hijs ik het groot zeil vast, dan hoef ik dat straks op zee niet te doen (veel meer risico om in volle zeegang het dek op te moeten). Het is ontzettend spannend om uit te varen, tussen de rotsen door verlaat ik Dartmouth en bij het passeren van het Kingswear Castle bemerk ik de eerste deining. Er staat toch meer wind dan ik had gedacht. Ik rol de rolfok uit maar dan zie ik dat het touw waarmee de rolfok wordt in-uit gerold niet goed zit: de schoten moeten er dus eerst vanaf en dan fok touw afrollen. Dit is niet leuk, de golven zijn fors en ik moet dus naar de punt. Terwijl ik naar de punt loop denk ik dat ik mijn bootschoenen niet lang zal drooghouden en ga weer terug naar binnen om laarsen aan te doen. Dit alleen al kost veel energie in een stampende zee en op een boot die ik nog nauwelijks ken. TErug naar de punt. Schoten los, touw afrollen, afentoe tot mijn enkels in het waterdoordat de punt in een golf duikt. Terwijl het schip (bootje) enorm op en neer gaat en de wind om de oren giert, probeer ik weer een paalsteek in iedere schoot te maken om ze daarmee weer aan de fok te bevestigen. Dit terwijl ik afentoe het gevoel heb dat ik bijna omsla in golf en wind samenspel. Eindelijk zitten ze vast. Ik rol de fok een beetje uit. Nu hoog aan de wind, zeer schuin, hoge golven, ik kom tot de conclusie dat ook het grootzeil gereefd moet worden. Dit wordt ook weer een hele klus: de reeflijnen zijn niet juist aan gebracht, wat een ergernis! In deze zee weer een hele klus en na 20 min ploeteren in stampende zee is het gelukt. Het begin van zeeziekte is daar. Nu de zaak gereefd is kan ik een beetje zeilen, maar de golven zijn enorm en op de windmeter zie ik continue 28 knopen. Als dat klopt dan is dat windkracht 6. Komt in ieder geval goed overeen met mijn gevoel. Ik besluit terug te gaan. In twee pogingen krijg ik de boot overstag door de golven en de wind. Terug naar Dartmouth is beter, maar ja, een hele andere koers: nu is het racen, en eindelijk kan ik een beetje genieten. Ik ben binnen 2,5 uur weer terug in de haven en puf uit. Ik heb een grote les geleerd: preparation is everything.
De rest van de dag is saai: regen, regen, regen, alle touristen zijn ook verdwenen, ik slaap wat en loop door grouw en grijs Dartmouth. Morgen weer proberen.