Vessel Name: | HuisMAN |
Vessel Make/Model: | MAN Tgl8.180 |
Hailing Port: | Loo |
Crew: | Els |
Extra: | Veel zeilers belanden, na de elementen trots te hebben weerstaan, uiteindelijk in een camper. Ik dus ook. De camper geeft je de vrijheid nog steeds af en toe ‘weg’ te zijn. |
Het is al weer enige dagen geleden na het laatste verslag. En er is al weer zo veel gebeurd, allemaal zeer vermeldenswaard. Zo hebben we het meest zuidwestelijke puntje van Europa gerond, Cabo de São Vicente, in dikke storm(35knp.) de haven van Lagos middenin de nacht binnen gelopen. Ankeren bij Baleeira durfden we niet aan, te onbekende gronden in stikdonker, zonder maan, en rotsen. Op die tocht van ruim 60 mijl, nog voor we Cabo Sao Vicente hadden gerond, zaten we ver uit de kust en kwamen we een grote school dolfijnen tegen. Schitterend bezoek, ze bleven lang met ons meezwemmen, haalden de prachtigste capriolen uit en sprongen soms samen op een rij boven water uit. Wij stonden bij de voorstag en konden het schouwspel goed zien, fotograferen en filmen. Het waren er wel zo ongeveer 20-30 stuks. Lagos ook nog even in geweest, proviand ingeslagen. Na Lagos een kort tochtje naar Alvor. Wederom met aanhalende wind, maar met hoog water ankerplaats opgezocht in de Barra de Alvor, een mooi natuurgebied, droogvallende platen met vaargeuldiepte ong. 2m bij laag water. Alvor is het mekka van de kytesurfers, een groot gekrioel. Maar 's avonds en 's morgens vroeg alle rust. Na een zwempoging (beetje veel stroom) vanmorgen, de droge platen aanschouwd en afgevaren naar Portimão, om wat diesel bij te tanken.ook daar weer een grote kermis met waterskooters, speedboten en zelfs vliegtuigen met reclame. Rustig windje, tot 15 knopen, zuidwestelijk, en lopen we nu op de genua toch zo'n 4-5 knopen. Onderweg prachtige kusten, steile wanden met diepe grotten en mooie strandjes. Paar maal gijpmanoevres en we hopen nu over 1/2 uur Albufeira binnen te lopen.
Na de nodige formaliteiten weer te hebben geregeld (wat een papierwerk steeds), de peperdure Marina de Cascais achter ons gelaten. Koers naar Sesimbra, om de hoek van Cabo Espichel en de monding van de Rio Tejo oversteken. Zo'n 25 mijl, weer ruime koers, laatste deel meer halve wind. Lisboa slaan we dus over. Zonovergoten blauwe luchten, zo af en toe een zeilbootje in zicht, koersten we af op het verkeersscheidingsstelsel (wat een woord !). Ook vandaag weer een rustig begin, 14-18 knp. wind, 5-6 knp. snelheid en uiteraard weer toenemend tegen de avond. Na een gijp na de cabo, even bar met de golven, totdat we in de luwte van de kaap kwamen. Ook nu weer zeil geminderd en nog 7 knp. gelopen. In de mooie baai voor het kleine, toeristische dorp met rondom stranden, een ankerplaats uitgezocht naast enkele andere zeilschepen. Wat een prachtige, rustige nacht, geen gehobbel van golven en in de volle maan met een schitterend verlicht panorama. De volgende morgen, zondag, bleken we in een badend, varend kwebbelend en ronddobberende playa gemeenschap terecht gekomen te zijn. En van de Policia Marine mochten we daar niet blijven liggen, zo vlak voor de helling met kraan etc. Dus nu weer de oceaan opgestoken. Richting Sines, geboorteplaats van Vasco da Gama. We gaan het aanschouwen.
De laatste dag in juli doorgebracht bij Ilha Berlenga. Wind was tijdelijk naar het zuiden gedraaid, mooie gelegenheid om eiland, grotten en fort te verkennen. In de loop van de ochtend kwamen de Portugesen met kleine bootjes, veerboten en alles wat kon drijven naar de eilanden toe, het werd een waar kippenhok, drukte van belang. Daartussen door een oorverdovend geschreeuw van de meeuwen, die het eiland bevolkten. De avond daarvoor het rubbervlot uitgerust met elektromotortje en uiteraard de peddels, voor het geval dat... Een mooi ontdekkingstochtje gemaakt. Nu werd ik afgezet door Gerrit bij het fort en kon ik een goede wandeling over het eiland maken. Na een aantal malen aanvallen van meeuwen te hebben getrotseerd, die hun jongen beschermden, het fort (in gebruik als hostel) bewonderd en weer opgepikt door Gerrit. Die had inmiddels verder geconstrueerd aan zijn meetinstrumenten en displays (water-en dieselstanden). Een onrustige nacht vol gehobbel en in het meeuwengekrijs. Volgende dag begon weer rustig, 14-20 knopen wind, schip liep lekker, tot 5 knopen. Maar zoals we al vaker constateerden, neemt wind en dus ook de golven later in de middag toe. Daarbij zagen we zwarte luchten, waar mogelijk buien zaten. Cabo da Roca volledig zwart, hoopten we snel wat in de luwte te komen van Cabo Rasor, tenminste wat de golven betrof. In een mum van tijd (1 à2 uur) woei het inmiddels 25- 30 knopen. En na mindering zeiloppervlak van genua, liepen we nog ruim 7 knp. Tja, inmiddels dik aangekleed, was het een giga geweld geworden. Maar de Surprised hield stand en we konden onder de kaap komen, na een gijp (motor bij en door de wind). In het donker, vuurtoren en lichten haven opsporen, en konden we de vrij ruime baai van de haven binnenkomen. Daarbij juist op tijd, het woei inmiddels 32-35 knopen, zeil opgerold, motor op volle toeren. Afgemeerd, opgevangen door havenmeester bij de meldsteiger, alwaar we mochten blijven liggen die nacht (i.v.m. de harde wind). Nog geen 10 min. later was het bijna windstil ! Hoe veranderlijk het weer en de wind kunnen zijn. Het was een spannende en bewogen tocht van iets meer dan 50 mijl geweest.
Natuurlijk een latertje met opstaan, maar we hebben een goed excuus en gelukkig doen de Portugezen aan de engelse tijd: een uurtje vroeger. Een kloppen op de boot zorgde voor een snel opstaan, de Portugese waterpolitie kwam aan boord. Gegevens noteren en checken. Stadje in, proviand ingeslagen en beetje sightseeing onder een strakke blauwe hemel. Ondertussen zagen we een druk veerverkeer naar de eilandjes, het moet daar vreselijk druk zijn. Na afrekenen bij een zeer plezierige en gastvrije havenmeester, konden we in namiddag koers zetten naar Berlengas. Overigens staan we nu overal in Portugal geregistreerd, hetgeen de papierenrompslomp bij inschrijven vergemakkelijkt. Zo overdag een geweldig uitzicht op Cabo Cavoeiro, indrukwekkende rotsformaties bij het wegvaren uit Peniche. Ong. 7 mijl naar het grootste eiland, waarop de vuurtoren en mooie ankerplaatsen nabij een oud fort. En daar liggen we dan nu tussen de ankerbollen van al die vissersbootjes en locals die hier overdag komen. Toen we aankwamen was het nog een groot gekrioel van rubbervlotjes en vissersbakjes. Uiteraard moesten wij ook op ontdekkingstocht. Ons rubbervlot te water en met elektromotortje een leuke tocht gemaakt. Spannende grotten en spelonken die je in kon varen, inhammen en mooie formaties van rotsen die duidelijk zichtbaar onder water doorlopen. En een massa vis, giga scholen en diverse soorten. Morgen verder, het fort op en via trappen en paadjes het eiland verder bekijken.
Volop zon, 20 knp. wind en een te laat vertrek. We wilden het liefst naar de eilandjes bij Peniche, Ilhas Berlengas, maar is wel >50 mijl. Eerst maar koers naar Nazaré. Wind bakstag en genua op liepen we gem. 6knopen, koers 200gr. Wederom geen schip te zien, of ja toch: een zeilbootje, vast verdwaald. Nadat de wind wederom in de middag afzwakte, de gennaker weer tevoorschijn getoverd. Prachtig gezicht zo'n groot bol zeil. Het schip liep weer lekker, totdat de golven te sterk werden en wind te weinig. Nazaré in zicht, haventje binnen gelopen. Echter direct werd duidelijk dat een deel van haven vol was en ander deel te nauw, voor ons te klein om te manoeuvreren en ligplaatsen te krap. Omgekeerd, haven uit en koers naar São Martinho do Porto. Een mooie baai, om te ankeren, met zeer kleine doorgang, riskant bij hoge golven en liever niet 's avonds. Helaas de zon was reeds onder, golven hoog, wij vonden het te riskant. Dat betekende doorvaren, op de motor naar Peniche. En nog een uurtje of 4 doorvaren, aankomst 2.00uur. Prachtig mooie kust, met volle maan duidelijk zichtbaar, het werd wel wat fris 's nachts. Prima plaats in ruime haven gevonden, in de kleine uurtjes toch nog enkele vissers actief gezien.
De Portugese zondag van 26 juli eindigde voor ons in een heel klein wereldje. Eind van de middag kwam steeds meer mist opzetten, en werd zelfs potdicht. Via de navigatie zagen we nog een vissersschip, week mooi voor ons uit, en Gerrit gebruikte veelvuldig de misthoorn. We verbazen ons er overigens over dat we, behalve af en toe een visser, nooit iemand tegenkomen of zien. Geen zeilers of recreatievaart op de Atlantische Oceaan. Met bijna geen wind, in de schemer, de haven van Aveiro via de lichten van tonnen en vuurtoren binnen gevaren. Mooi en spannend om dit in samenspraak en 2 paar ogen te doen. Ankerplaats opgezocht, en na enig gepruts met afstandsbediening in baai geankerd. Volgende dag met zon en lekkere wind, 16-20 knopen uitgevaren. Met ruime bakstag wind op de genua liepen we gemiddeld 6 knopen. Zoals voorspeld kakte de wind langzaam in op de middag en rondden we Cabo Mordeno met een 4,5-5 knp. Nog enkele mijlen naar Figueira da Foz, alwaar we met een barse havenmeester te maken kregen. Wederom met fikse wind, afgemeerd langszij steiger, en het restant van de portfles meester gemaakt.