We zijn aangekomen bij De Markiezen Eilanden, Les Isles Marquises, The Marquesas Islands in Frans Polynesie. Tot een paar jaar geleden hadden we daar nooit van gehoord, maar nu zijn we daar dus, na een lange reis...
Eerst wat literatuur:
Robert Louis Stevenson schreef in 1888 aan een vriend in London: "And yet the sea is a horrible place. Sailing the sea is stupefying to the mind and poisonous to the temper; the sea, the motion, the lack of space, the villainous tinned foods, the sailors, the captain, the passengers - but you are amply repaid when you sight an island, and drop anchor in a new world."
Paul Theroux, zelf geen zeiler, reageert daarop in zijn boek 'The Happy Isles of Oceania' (1992): "Those were my sentiments exactly: sailing the sea was a monotony of doldrums interrupted by windy periods of nightmarish terror. No desert was ever deadlier or more tedious than an ocean. Then - after weeks or months of your thinking 'Life is a reach, and then you jibe' - landfall."
Monique markeerde deze woorden met een paar dikke penstrepen...

De zeereis was inderdaad lang, te lang vonden we. Te vroeg vertrokken uit de Galapagos?
We zeilden 3180 zeemijl (5886 km) in 23 dagen, we motorden 78 uur, de gemiddelde snelheid was 5,7 knopen ( 1.5 - 15.4 kn), met een daggemiddelde van 137 NM ( 89 - 185 NM). Onbetrouwbaar weer...

Maar we zijn er. Voor anker in de Baie Hanavave ('Baie des Vierges') in Fatu Hiva, inderdaad een waanzinnig mooie baai. De mooiste, of een van de mooiste ankerplaatsen ter wereld, zegt men. Lonely Planet: The phallic skyline was originally (and aptly) named 'Baie des Verges' in French (Bay of Penises). Outraged, the missionaries promptly added a redeeming "i" to make the name Baie des Vierges (Bay of Virgins).