Van Tonga naar Fiji, 420 mijl, hadden we niet veel wind en kwamen we helaas pas na 92 uur aan, na vier dagen en vier nachten. Omdat we ook met de motoren bij niet harder konden, moesten we vertragen om niet met donker aan te komen en helaas pas op zaterdag, met dubbele douane, immigratie, health en "biosecurity" tarieven... Buitengewoon vriendelijke officials overigens in de leuke simpele Copra Shed Marina.
Fiji is geen Polynesië meer, maar Melanesië. Een donkerder ras dus, maar bovendien is de helft van de bevolking Indiër. Een kleurrijke mix... Ander soort eilanden ook, mooier dan Tonga. Wel even grijs weer.
Fiji is de 'soft coral capital of the world', met top tien duikplekken. Mooi gedoken in de Namena Lagoon.
In Fiji was alles weer goed geregeld. We gingen naar de airport, een kleine strip met een container als kantoor, in de hoop onze dieptemeter op te kunnen halen. Die zou daar naar toe zijn gestuurd, hoopten we. In de onbewuste verwachting uiteraard dat ze aan de balie zouden zeggen: huh, parcel? hm, no...
Maar de man aan de balie herkende ons gelijk als yachties en had het pakketje al gereed, alleen even tekenen en klaar. Wat waren wij opgelucht. En de nieuwe depth & speed transducer deed het ook nog eens, plug & play, SeaTalk... Wow.

Grijs weer met stormachtige vooruitzichten. Vijftig mijl terug, tegen de wind in naar Viani Bay, nog een van die top tien duikplekken ter wereld, of doorzeilen naar Vanuatu, nu, of over een week met beter weer? Decisions, decisions...
Dit was het Marine Weather Bulletin:
"A STRONG WIND WARNING REMAINS IN FORCE FOR ALL FIJI WATERS.
Situation:
A trough of low pressure with associated cloud and showers remains to the north of Vanua Levu. This trough is expected to gradually drift south and merge with another trough approaching from the west and affect Fiji from Wednesday. Meanwhile, a high pressure system to the
south of Fiji directs a strong easterly wind flow over Fiji waters.
Easterly winds 25 to 30 knots.
Rough to very rough seas.
Moderate southerly swells.
Poor visibility in areas of heavy showers."

We besloten maar te vertrekken. Eerst een stuk halve wind, dan verder voor de wind. We hadden wel vaker zo veel wind gehad, en downwind valt het wel mee...
Maar het bleek eerst 100 mijl aan de wind, in het pikkedonker met riffen alom. Umnyama vaart als een speer aan de wind, net zo hoog en snel als een monohull, maar buitengewoon oncomfortabel in golven tot vijf meter.
Net toen we overstag moesten vanwege een voorliggend rif verschijnt er opeens op de AIS midden in de nacht een grote ferry op aanvaringskoers in de nauwe passage waar wij ook door wilden. Radiocontact gezocht, ze hadden ons al gezien op hun radar en wij mochten onze koers behouden en zij verlegden hun koers wel wat. Thanks...

Eindelijk in open zee konden we wat ontspannen in die very rough seas.
Dick gaat slapen en Monique houdt de wacht. Tot ze Dick toch maar wakker maakt, omdat ze een knipperlicht ziet, achter ons. Hm? Licht achter ons en niet eerst voor of naast ons? Quick flash, oranje licht. Spooky. Op de kaart zijn we ruim verwijderd van alle eilanden en riffen, denken we. We kunnen het licht, dat steeds vaker achter de hoge golven verdwijnt niet thuis brengen. Als je niet weet wat het is, is het een visser. Toch klopt er iets niet. Een meetboei? Een FAD, een fish aggregating device? Die horen in de kaart te staan. Licht verdwijnt, Dick gaat weer proberen wat te slapen.
Volgende ochtend ziet het er bij daglicht allemaal wat beter uit. De hoge golven, die je 's nachts niet ziet zijn er nog steeds. En het schip gaat nog steeds tekeer als een beest en valt met grote klappen van de golftoppen af met oorverdovend kabaal. Sterk schip gelukkig.
Dan valt het oog op de lege houder van onze dan-buoy, de automatische zelf opblaasbare reddingsboei met knipperlicht. Die wordt overboord gezet bij man over boord. en die zit dus niet stevig vastgesjord, maar alleen vast met shock cord. Door alle geweld is die dus losgeraakt, overboord gevallen en geactiveerd, met oranje knipperlicht... Haha, die dure dingen werken dus wel.

Na vierenhalve dag zeilen en 670 mijl zien we het eiland Tanna waar we op 3 oktober voor anker gaan in de baai bij Port Resolution, onder de rook en de gloed van de vulkaan Yasur, 250 jaar na Captain James Cook.