De overtocht van Fiji naar Vanuatu was geen pretje, zoals te lezen is in onze laatste blog. Rather lively out there, noemde een Engelse zeiler het met gevoel voor understatement. De laatste ochtend, scherp aan de wind, met snelheden van 8 tot 9 knopen en stampend door de vier tot vijf meter hoge golven zorgden voor de laatste spannende uren. Dick lag te schudden in zijn kooi, en ik zat op het puntje van mijn kruk, op de klok kijkende wanneer ik hem weer wakker kon gaan maken, want ik voelde mij niet helemaal gelukkig met al dat gestamp en geslinger.
Dick had gedurende onze overtocht al gezegd: "Vanuata moet wel heel erg leuk zijn, wil dit allemaal de moeite waard zijn..." En wel, de vijf zware dagen waren snel vergeten na aankomst in Port Resolution, Tanna island.

Er was zon, dat was al heel wat. De wind verdween in een prachtige baai, omringd door hoge bergen en een vulkaan met een hoge grote rookpluim erop. Hoe vaak zeil je ergens binnen met het zicht op een echt actieve vulkaan?
Anker er in, dinghy omlaag, en we gingen meteen naar de buren, een vrolijk jong stel uit Noorwegen, om wat informatie te krijgen. We kregen te horen dat ze bijna een week regen hadden gehad en dat voor het eerst de zon scheen. Mooi mazzel voor ons.

De kant op, naar de Port Resolution Yacht Club, een groot woord voor een lokale rieten hut met veel zeilvlaggen, maar met heel aardige mensen en een marien-biologisch onderzoeksteam uit Australië dat onderzoek deed van het rif. Auto geregeld voor de volgende dag, om aan de andere kant van het eiland, in Leneker te gaan inklaren. Daarna meteen door het dorp gelopen, en al snel bleek dat we op een bijzondere plek waren aangekomen. De bevolking is Melanesisch, en zien er kompleet anders uit dan op de Polynesische eilanden die we tot nu toe hebben bezocht. Qua uiterlijk zien ze er uit als de Australische Aboriginals en de bewoners van Papua New Guinea. Donkerder met kroeshaar en een grover gelaat. Het dorp bestond uit veel simpele hutten, veel naakte kleine kinderen en buitengewoon vriendelijke en goedlachse bewoners. Ondanks hun grote armoede schijnen ze tot de gelukkigste mensen ter wereld te behoren - plaats vier op de World Happiness Index (?) Het grote witte strand met een indrukwekkende surf maakte het plaatje kompleet. We zijn blij dat we deze tocht hier naar toe gemaakt hebben.

De volgende dag moesten we om 7.00 aan wal zijn om naar Leneker te vertrekken, vroeg opstaan dus. Ik schiet wakker om 6.30, maak Dick wakker, proppen snel een ontbijt erin en scheuren met de dinghy naar de kant. Met moeite de dinghy het steile strandje opgetrokken, ik kijk nog eens op mijn horloge, en begin te lachen... het is pas 6 uur! Dick is not amused... Maar zo vroeg aan de kant zorgt er wel voor dat we een mooi uitzicht over de baai hebben, en her en der aan de overkant pluimen rook langs de waterkant en tussen de bomen omhoog zien komen: scheuren waar dus hete lucht en rook van de vulkaan naar buiten wordt geperst.
Om 7 uur geen auto en geen Stanley. Ik loop na een tijdje het dorp in, vind de hut van Stanley en een aardige dame weet te melden dat Stanley nog ligt te slapen na te veel kava (de lokale soft drug) en wodka de vorige avond, vanwege het verkiezingsfeest... Uiteindelijk zitten we tegen 8 uur in de 4 wheel drive, met John de chauffeur en een slapende Stanley die duidelijk wat hoofdpijn heeft en zijn roes moet uitslapen. De tocht naar Leneker is bijzonder mooi, we rijden langs de vulkaan door een maanlandschap, over een grote lava asvlakte en ruige natuur en prachtige vergezichten. De bank in Leneker heeft nu zelfs een ATM, we hebben weer geld en gaan direkt door naar de lokale markt.
De Immigration officer is er niet, die zit op het hoofdeiland, en we besluiten om Customs dan maar samen met Immigration te doen, als die weer terug is. Dat we zonder in te klaren gewoon het eiland rond te kunnen reizen is geen probleem.

De zelfde middag gaan we met een groepje zeilers naar de vulkaan, wat gedaan wordt met zonsondergang, want dat is het spektakel het beste te zien. We rijden de vulkaanhelling op, tot vlakbij de kraterrand en lopen het laatste, steile stuk omhoog. En wat een spektakel, wat een bijzonder iets om zo dicht bij een heel actieve vulkaan te kunnen staan. Dikke rookwolken komen omhoog en met het donker worden zien we duidelijk gloeiend rood lava hoog de lucht ingespoten worden. Knallen, klappen en gedonder, terwijl de zon ondergaat en we langs de kustlijn kijken en het donderende natuurgeweld ervaren. Wat een ervaring! een van de Noren vloog met zijn drone boven de vulkaan. Dat kan je dus beter niet doen met die hitte en die as, maar daar kwam hij later pas achter...

We hebben een prima paar dagen in Port Resolution, vinden de mensen bijzonder aardig en beseffen dat dit wel eens de laatste keer is, voorlopig, dat we op zo'n afgelegen bijzondere plek zullen zijn. Vanaf nu grote steden: Noumea, New Caledonia, en Brisbane, Australië.
Met wat weemoed varen we de mooie baai uit, richting New Caledonia, 250 mijl te gaan met weinig wind. Als afsluiter van onze prima tijd in Tanna, hebben we als afscheid zo'n 12 zeer grote dolfijnen voor de boot. Dag vulkaan, dag Vanuatu....