We moesten dus naar Barbados om visa voor de US te krijgen, want daar gaan we Umnyama verkopen. Met een ESTA, een visa waiver, mag je alleen het land in met een officiële carrier, niet met je eigen boot. De US Embassy in Grenada doet geen visa, de Embasssy in Curacao en in Nassau in de Bahamas waren gesloten, dus er zat niets anders op dan naar Barbados te gaan, waar we bij uitzondering een afspraak konden maken na een lange wachttijd, veel papierwerk en veel geld.
Barbados ligt honderd mijl ten oosten van de rest van de Caribische eilanden, leuk na een transatlantic misschien, maar niet als je al in de werkelijke Carieb bent. Nu het hurricane season eind november is afgelopen beginnen de passaatwinden weer flink te waaien, dus een trip oostwaarts is geen sinecure, tegen wind, stroom en golven in.
Dus maar eens advies gevraagd op Facebooks Grenada Cruisers Information. Gelijk tal van reacties, waarvan hier een paar voorbeelden:
- “Wait for a no-wind day. The trades and seas will bash you mercilessly, heading east to Barbados.”
- “Fly, it will be easier and probably cheaper in the long run.”
- “Brace!”
- “Hey Dick, don’t worry since you have great cat.”
Dus toen zich een weather window voordeed met even wat minder wind zijn we vertrokken op 8 december.
Hoog aan de wind tot aan Bequia, toen overstag richting Barbados. Het plan was om op te kruisen in twee dagen - 100 mijl hemelsbreed = 220 mijl door het water. Maar er was zo weinig wind dat we al snel besloten om regelrecht tegen de wind in te gaan motoren. 21 uur later waren we in Bridgetown, de hoofdstad van Barbados, met de gele Q vlag in het want. Vanwege Covid moesten we helaas daar inklaren (en niet veel eenvoudiger in St Charles), dus in de grote zeehaven waar normaal de cruiseschepen liggen. Nu lag er maar een, de Freedom of the Seas, zonder gasten uiteraard en die bovendien al snel weer vertrok, om samen met andere giga cruiseschepen doelloos voor de kust te liggen drijven, om havengeld uit te sparen.
Na een trage maar uiterst vriendelijke inklaring, zonder PCR test en zonder quarantaine, want we kwamen uit ultra low risk Grenada, gingen we voor anker in Carlisle Bay. En daar liggen we nu al twee weken, dicht bij de stad en dicht bij de Barbados Yacht Club. Daarover later meer.
Op 23 december had Monique haar interview op de US Embassy en mijn interview volgt op 4 januari. Hopelijk dan vertrek op 11 januari 2021, om via Martinique en Antigua naar de Bahamas te varen en dan naar Florida om de boot te verkopen in maart? Nog 1400 mijl te gaan...
Kerst en Oud & Nieuw vieren we dus hier, zonder kinderen of vrienden uit Nederland helaas, die we wel de beste wensen sturen vanuit ons luxe Covidvrije bestaan hier.